13ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ
Φλεβάρης του 1991

 Ίσως το πιο σημαντικό συνέδριο στην 100χρονη ιστορία του ΚΚΕ. Έγινε απο τις 19-24 Φλεβάρη στο Ολυμπιακό στάδιο.πήραν μέρος 1275 σύνεδροι και 660 παρατηρητές.

 Τρία ήταν τα βασικά θέματα του συνεδρίου:

1) Εισήγηση της ΚΕ και της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής.

2)Εγκριση ντοκουμέντων και προτάσεων - Πολιτική απόφαση - Προγραμματικές κατευθύνσεις - καταστατικό κόμματος.

3)Εκλογή καθοδηγητικών οργάνων.

 Μετά τα γεγονότα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες,την κρίση του 1989 με την αποχώρηση μιας ομάδας της ΚΕ και τη διάσπαση της ΚΝΕ, στο ΚΚΕ είχε ξεσπάσει εντονη πολιτική και ιδεολογική διαμάχη.

 Το 13ο συνέδριο αντανακλούσε την εσωκομματική πάλη με την οπορτουνιστική τάση που προσπαθούσε να εδραιωθεί με σκοπό την σοσιαλδημοκρατή στροφή του κόμματος ή και την δι'αλυση του ακόμα. Η ΚΕ που εκλέχτηκε ενέκρινε τη διατήρηση του κομμουνιστικού χαρακτήρα του κόμματος αλλά δε μπόρεσε να εξαλείψει πλήρως την εσωκομματική πάλη. 

 Η υπονομευτική δράση των οπορτουνιστών συνεχίστηκε και κορυφώθηκε τον Ιούλη του 1991 οπότε και 45 μέλη της ΚΕ εγκατέλειψαν το ΚΚΕ. Η κρίση αυτή αντιμετωπίστηκε στο διάστημα απο το 13ο στο 14ο συνέδριο, το οποίο εγινε τον ίδιο χρόνο.

24/2/1848

Κυκλοφορεί το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος». Το πρώτο προγραμματικό κείμενο του επιστημονικού κομμουνισμού και το πρώτο Πρόγραμμα μιας διεθνούς κομμουνιστικής οργάνωσης, όπου για πρώτη φορά αναπτύχθηκαν συστηματικά και ολοκληρωμένα όλα τα συστατικά μέρη της θεωρίας του Μαρξ και του Ένγκελς. «Στο έργο αυτό» - έγραψε ο Λένιν - «διατυπώνεται με μεγαλοφυή καθαρότητα και λαμπρότητα η καινούρια κοσμοθεωρία, ο συνεπής υλισμός που αγκαλιάζει και τον τομέα της κοινωνικής ζωής, η διαλεκτική, σαν η πιο ολόπλευρη και βαθιά θεωρία για την εξέλιξη, η θεωρία για την ταξική πάλη και για τον κοσμοϊστορικό επαναστατικό ρόλο του προλεταριάτου να δημιουργήσει την καινούρια κομμουνιστική κοινωνία».

Το Μανιφέστο τελειώνει με ένα φλογερό κάλεσμα των εργατών όλου του κόσμου, στον αγώνα για το γκρέμισμα του καπιταλισμού και για τη νίκη του κομμουνισμού: «Οι κυρίαρχες τάξεις ας τρέμουν μπροστά στην κομμουνιστική επανάσταση! Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους. Αλλά θα κερδίσουν όλο τον κόσμο. ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ»!

Η έκδοση του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος», όπου ο μαρξισμός για πρώτη φορά παρουσιάζεται σαν μια ενιαία συστηματική κοσμοθεωρία, ήταν ένα γεγονός τεράστιας ιστορικής σημασίας. Στο έργο αυτό συνοψίζεται η ανάπτυξη του μαρξισμού από τα 1840 έως τα 1850. Η γέννηση του μαρξισμού - της καινούριας επαναστατικής κοσμοθεωρίας - ήταν μια πραγματική επανάσταση στην εξέλιξη της ε

Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στο enikos.gr

Ο κουρνιαχτός των τελευταίων ημερών και η αναζοπύρωση της σκανδαλολογίας με αφορμή την υπόθεση Novartis δε θα πρέπει να κρύψει τα οξυμένα κι επείγοντα προβλήματα του λαού, είτε αυτά αφορούν το πεδίο της οικονομίας είτε τις πολύ επικίνδυνες διεθνείς εξελίξεις.

Πολύ περισσότερο δε θα πρέπει να λειτουργήσει ως άλλοθι σε αντιλαϊκές πολιτικές, όπως προσπαθεί να κάνει ο κ. Τσίπρας, όπως έκαναν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, λέγοντας ότι η αιτία της κρίσης, των μνημονίων και των λαϊκών προβλημάτων είναι απλά και μόνο η διαφθορά και κάποιοι διεφθαρμένοι πολιτικοί.

Το ΚΚΕ θα συμβάλλει – όσο περνάει από το χέρι του – στη διερεύνηση της υπόθεσης, αλλά δεν πρόκειται να δώσει συγχωροχάρτι σ’ ένα σύστημα που έχει στο DNA του το κυνήγι του κέρδους, με κάθε τρόπο.

Άλλωστε, τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όσο και τα άλλα κόμματα, ιδιαίτερα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν συμφέρον η συζήτηση να πάει στα “της διαχείρισης” και όχι στην ουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει με κάθε τρόπο να συγκαλύψει την πολιτική του, μια πολιτική πραγματικά οδυνηρή ιδιαίτερα για εργατικές – λαϊκές δυνάμεις που τον στήριξαν, που όμως προσφέρει πολύτιμη πείρα. Αποδεικνύει αυτό που το ΚΚΕ είχε πει πολύ πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, το Γενάρη του 2015, ότι δηλαδή αυτός είναι ο δρόμος που αναγκαστικά οδηγείται κάθε κυβέρνηση η οποία υπηρετεί αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης, τους αδυσώπητους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, το σάπιο αστικό κράτος.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ διατήρησε και επέκτεινε όλους τους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προσθέτοντας και νέους, έφερε σε πέρας τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου και της τρόικας.

Έβαλε την ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση, απογείωσε τη φοροληστεία, άνοιξε το δρόμο για μαζικούς πλειστηριασμούς λαϊκών περιουσιών, ακόμη και της πρώτης κατοικίας. Έκανε πράξη τον πιο διακαή πόθο του κεφαλαίου, που είναι το ξήλωμα του δικαιώματος στην απεργία. Έχει προνομοθετήσει ήδη μέτρα για μετά το 2018. Την ίδια στιγμή το κεφάλαιο αποκτά και νέα προνόμια μέσω φοροαπαλλαγών, χαριστικών ρυθμίσεων, μείωσης φορολογίας, αναπτυξιακών νόμων κλπ. Όλα αυτά καταρρίπτουν το κυβερνητικό αφήγημα για τέλος των μνημονίων και την τάχα δίκαιη ανάπτυξη.

Δίπλα σε αυτά δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής του λαού οι επικίνδυνες εξελίξεις, που καμουφλάρονται με το μανδύα της γεωστρατηγικής υποτιθέμενης αναβάθμισης της χώρας, ο οποίος, όμως, δεν αφορά ούτε την ειρήνη, ούτε την αλληλεγγύη των λαών. Αφορά μόνο την αναβάθμιση της συμμετοχής της Ελλάδας, δηλαδή του ελληνικού κεφαλαίου, τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, τη μοιρασιά των αγορών, το πλιάτσικο που ήδη συντελείται στις πλάτες των λαών. Άλλωστε η εξωτερική πολιτική είναι συνέχεια της εσωτερικής πολιτικής. Δε γίνεται να έχεις πολιτική υπέρ των λαών, τη στιγμή που πρώτα και κύρια ματώνεις το δικό σου λαό.

Η κυβέρνηση επιδιώκει αξιοποιώντας και τους τριγμούς που τη δεδομένη στιγμή υπάρχουν στις σχέσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ με την Τουρκία, να γίνει αυτή η σημαιοφόρος τους στην περιοχή. Ακόμη χειρότερα, έχει αναγορεύσει σε εγγυητές της ασφάλειας και της ειρήνης στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή αυτούς τους οργανισμούς, σε μια περίοδο που εντείνεται η τουρκική προκλητικότητα κι επιθετικότητα. Όμως, η ίδια η πορεία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων αποδεικνύουν πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη και την εδαφική ακεραιότητα, αλλά αντίθετα αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων, αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ως σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή των Βαλκανίων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ επιδιώκει, μέσα σε όλα τα άλλα, να προωθήσει και το λεγόμενο Σκοπιανό ζήτημα, ζήτημα το οποίο συνδέεται με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ τον προσεχή Ιούλη. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που τους έπιασε η πρεμούρα να λυθεί άρον – άρον το ζήτημα του ονόματος με τη γειτονική χώρα.

Και πάνω σ’ αυτά τα κεντρικά ζητήματα, τα ουσιαστικά προβλήματα δεν υπάρχει καμιά αντιπαράθεση με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το ΚΚΕ, σ’ αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, παλιότερα του ΣΥΝ, που φιγουράριζε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, είναι το μόνο κόμμα που εδώ και χρόνια έχει ξεκάθαρη θέση:

Σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα Μακεδονία και όποια παράγωγά του, εκτός από το ότι αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός, θα πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και εγγυήσεις όπως είναι:

Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών. Να υπάρξουν οι απαραίτητες αλλαγές στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας στην κατεύθυνση αυτή.

Απευθυνόμαστε σε όσους σήμερα μπορούν να δουν ότι η επιλογή του μικρότερου κακού τους οδήγησε στο μεγαλύτερο. Σε όσους νιώθουν απογοητευμένοι, εξαπατημένοι από το ΣΥΡΙΖΑ, και αντί να βαδίσουν μπροστά, κοιτάνε πάλι προς τα πίσω, σε προηγούμενες επιλογές τους. Τους λέμε καμιά εμπιστοσύνη στη ΝΔ που βρίσκει την ευκαιρία να συναγωνιστεί με το ΣΥΡΙΖΑ ποιος είναι ο καλύτερος εκτελεστής των εργατικών δικαιωμάτων. Καμιά εμπιστοσύνη στα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ που διεκδικούν τη σκυτάλη για να τρέξουν στο δρόμο της ίδιας αδιέξοδης πορείας. Η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη εναλλάσσεται με τη βαθιά καπιταλιστική κρίση.

Η λύση για το λαό και τη νεολαία δεν είναι η συνεχής εναλλαγή κομμάτων και κυβερνήσεων, που όταν χρεοκοπεί ο ένας ετοιμάζουν τον άλλον να τον αντικαταστήσει και να κάνει τα ίδια άθλια με τον προηγούμενο, στο λαό.

Απευθυνόμαστε σε όσους νιώθουν απογοητευμένοι, εξαπατημένοι από το ΣΥΡΙΖΑ, και αντί να βαδίσουν μπροστά, κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους.

Όλοι αυτοί πρέπει να σκεφτούν: Ποιος χαμήλωσε ακόμα περισσότερο τις απαιτήσεις του κόσμου της εργασίας, της επιστήμης, της προόδου; Ποιος θέλει καθηλωμένο το εργατικό λαϊκό κίνημα, ενταγμένο πλήρως στο σύστημα, να παλεύει ουσιαστικά για την ανάπτυξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου; Να βάζει στόχους στα όρια του εφικτού, δηλαδή στα όρια της φτώχειας; Ποιος ξέπλυνε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και μάλιστα στο πρόσωπο του Τραμπ; Ποιος κοροϊδεύει ότι η ΕΕ των καπιταλιστών, μπορεί να εξανθρωπιστεί;

Ποιος τελικά βγάζει λάδι, αποθεώνει ένα σάπιο σύστημα όταν καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί η καπιταλιστική ανάπτυξη να είναι δίκαιη δηλαδή και οι καπιταλιστές να κερδίζουν και οι εργαζόμενοι να ευημερούν; Ποιος άρπαξε την ευκαιρία για να επιτεθεί με λύσσα στην πρώτη προσπάθεια της εργατικής τάξης να οικοδομήσει το δικό της κράτος, το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε;

Απευθυνόμαστε σε όσους νιώθουν αριστεροί, ριζοσπάστες, σε όσους δεν ακολούθησαν τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ...

Απευθυνόμαστε σε όσους λένε: ευτυχώς σ' αυτή τη χώρα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, υπάρχει ταξικό εργατικό κίνημα, υπάρχει το ΠΑΜΕ.

Η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ η οποία είναι και η μόνη ρεαλιστική γιατί είναι η μόνη πραγματικά φιλολαϊκή.

Είναι η μόνη που μπορεί να δώσει διέξοδο στο κίνημα, στο λαό, να σημάνει πραγματική ανάταση και σαφή προοπτική πάλης γιατί η διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της σύγκρουσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία, που στην εξουσία θα βρίσκεται η εργατική τάξη, ο λαός.

Το 2018 είναι η χρονιά γιορτασμού των 100χρονων του κόμματός μας. Είμαστε περήφανοι για την 100χρονη ηρωική πορεία του κόμματός μας, πορεία υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού μας, γεμάτη με αγώνες και θυσίες. Είμαστε περήφανοι γιατί δεν υποταχθήκαμε στο ρεαλισμό της υποταγής, την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου. Είμαστε περήφανοι γιατί δεν υποταχθήκαμε στο ρεαλισμό της αναθεώρησης αξιών και ιδανικών.

Σήμερα όλο και περισσότεροι, αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ την πολιτική συνέπεια, την ανιδιοτέλεια, τη σωστή πρόβλεψη. Αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για το λαό, το εργατικό κίνημα, αν το ΚΚΕ είχε γλιστρήσει στο βούρκο του αστικού κυβερνητισμού, όπως έκαναν ορισμένα Κομμουνιστικά Κόμματα σε άλλες χώρες, με τη συμμετοχή τους σε παρόμοιες αντιλαϊκές κυβερνήσεις και τα οποία είχαν ως κατάληξη τη διάλυση ή τη συρρίκνωση και την απαξίωση.

Τους καλούμε όλους και όλες να γιορτάσουμε μαζί τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, που παραμένει το πιο νέο κόμμα. Γιατί είναι το μόνο κόμμα που παλεύει για την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Με αυτές τις σκέψεις, τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους συντελεστές του enikos.gr, που συμπληρώνει φέτος 6 χρόνια λειτουργίας, καλή συνέχεια και καλή δύναμη στις προσπάθειές τους.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ - ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ - ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Κάλεσμα στα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τους συλλόγους αυτοαπασχολουμένων να πάρουν μαζικά μέρος στη συγκέντρωση την Τετάρτη 21 Φλεβάρη στις 6.30 μ.μ. στο υπουργείο Οικονομικών, ενάντια στην υφαρπαγή του μόχθου του λαού από τις τράπεζες και από την κυβέρνηση απευθύνει η ΕΓ του ΠΑΜΕ.

Σε ανακοίνωση της σημειώνει:

«Κανείς να μην μείνει μόνος του στην επίθεση αυτή. Με οργάνωση και αποφασιστικότητα να δώσουμε τη μάχη, να βάλουμε φραγμό στα αρπακτικά που θέλουν να μας πετάξουν στο δρόμο, να αρπάξουν τον ιδρώτα, τους κόπους μιας ζωής για να έχουμε ένα κεραμίδι στο κεφάλι μας εμείς και τα παιδιά μας. Δεν έχει καμιά ευθύνη ο εργαζόμενος που έμεινε άνεργος, που του μείωσαν το μισθό, ο συνταξιούχος που του πετσόκοψαν τη σύνταξη, ο αυτοαπασχολούμενος που η μπότα των επιχειρηματικών ομίλων τον ανάγκασε να κλείσει το μαγαζί του, που δεν μπορεί να εκπληρώσει τις όποιες υποχρεώσεις είχε δημιουργήσει.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σφίγγει τη θηλιά του χρέους στο λαιμό του λαού. Ένα χρέος το οποίο δεν το δημιούργησε ο ίδιος ο λαός, αλλά του το φόρτωσαν με τις πολιτικές τους όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις, που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης ανακεφαλαιοποίησαν επανειλημμένως τους τραπεζικούς ομίλους, στήριξαν τα μονοπώλια, συνέτριψαν μισθούς, δικαιώματα των εργαζομένων και εξαπέλυσαν φοροκαταιγίδα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί η λαϊκή οικογένεια να πληρώσει τις υποχρεώσεις της, ούτε καν να καλύψει τις βασικές ανάγκες της.

Μετά τα μέτρα εξασφάλισης της υφαρπαγής της λαϊκής κατοικίας από τις τράπεζες με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, προχωρούν ακόμα παραπέρα με την απόφαση για κατασχέσεις ακινήτων για χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι μία απόφαση που βάζει σε άμεσο κίνδυνο την πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών, σε μία περίοδο που τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορεία ξεπέρασαν τα 105 δισ. ευρώ, με το 80% αυτών να είναι ποσά μέχρι τις 3.000 ευρώ και τις κατασχέσεις να ξεκινάν από τα 500 ευρώ οφειλής.

Όσες κορόνες και να βγάζουν κυβερνητικά στελέχη, ότι ο λαός δεν κινδυνεύει και στόχος τους είναι οι μεγαλοοφειλέτες, είναι κούφια λόγια. Οι μεγαλοοφειλέτες που επικαλούνται, είναι οι "υγιείς" επιχειρηματίες που στηρίζουν τη “δίκαιη” ανάπτυξη, είναι αυτοί που κάθε φορά τους χαρίζουν δάνεια και χρέη με προκλητικές πολιτικές παρεμβάσεις. Όλα αυτά τα μέτρα επιβεβαιώνουν ότι και στην ανάπτυξη ο λαός θα συνεχίσει να βιώνει τη φτώχεια, την ανασφάλεια και θα αγκομαχά για να τα βγάλει πέρα, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα εκμεταλλεύονται όλα τα προνόμια που τους δίνει το κράτος με ζεστό χρήμα και φορολογική ασυλία.

Μόνη απάντηση και στην ανάπτυξή τους είναι ο οργανωμένος αγώνας, η πάλη για την υπεράσπιση της ζωής, για συλλογικές συμβάσεις, για προστασία της λαϊκής κατοικίας.

Έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να περάσουμε σε αντεπίθεση.

Καλούμε το λαό σε οργάνωση της πάλης για την προστασία της λαϊκής κατοικίας. Τα σωματεία εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων να συντονίσουν τη δράση τους, οι λαϊκές επιτροπές να παίξουν το ρόλο τους ως πυρήνες της κοινωνικής συμμαχίας, εργατών, αυτοαπασχολουμένων, γυναικών φοιτητών, σε κάθε γειτονιά να γίνουν στήριγμα όλων όσων κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πολυκατοικία να δημιουργηθεί κίνημα αλληλεγγύης.

Την Τετάρτη 21 Φλεβάρη διαδηλώνουμε και απαιτούμε:

• Εδώ και τώρα προστασία της λαϊκής κατοικίας με νόμο.
• Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.
• Καμία κατάσχεση λαϊκής κατοικίας για χρέη προς το Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.
• Να σταματήσουν τώρα οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων από τραπεζικούς λογαριασμούς.
• Πάγωμα χρεών για άνεργους και διαγραφή ανατοκισμών δανείων.
• Διαγραφή δανείων, ανέργων και εργαζομένων που έχουν υποστεί μειώσεις στους μισθούς.
• Όχι στην φοροληστεία, αφορολόγητο όριο στα 20.000 ευρώ προσαυξημένο 5.000 για κάθε παιδί.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών».

Ενημερωτική ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Στην ανακοίνωση αναφέρεται τι είναι και τι περιλαμβάνουν οι Συλλογικές Συμβάσεις, τι ίσχυε μέχρι το 2012 και τι ισχύει σήμερα, για τι παλεύει το ΠΑΜΕ, τι αποτελεί σήμερα σύγχρονη ανάγκη για τον εργαζόμενο και την οικογένειά του, ποιος είναι ο ρόλος της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού σε μια σειρά Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, το Σωματεία και τι κίνημα θέλει το ΠΑΜΕ.

Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:

Η Συλλογική Σύµβαση Εργασίας είναι η έγγραφη συμφωνία μεταξύ των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών που καθορίζει τους όρους αμοιβής και εργασίας, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δύο μερών.

Τη συλλογική σύμβαση εργασίας τη γέννησε στα τέλη του περασμένου αιώνα η ανάγκη για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση των εργοδοτών. Επιβλήθηκε σε μια σειρά χώρες και κλάδους με την αναγνώριση και ισχυροποίηση των εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, μέσα από σκληρούς απεργιακούς αγώνες. Η υπογραφή της αποτελούσε αντικείμενο αποφασιστικής διεκδίκησης των εργαζομένων, γιατί η εργοδοσία ποτέ δεν εγκατάλειψε την προσπάθεια να συμπιέζει προς τα κάτω μισθούς και δικαιώματα, ακόμη και σε καιρούς ανάπτυξης.

Η επίθεση της ΕΕ και όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, ιδιαίτερα μετά με την εφαρμογή των τριών Μνημονίων, ανέτρεψε όλο το νομικό πλαίσιο για τις συλλογικές συμβάσεις που κατακτήθηκε σταδιακά από το εργατικό κίνημα στη χώρα, από το 1955 έως το 1990. Καταργήθηκαν σχεδόν όλες οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις και μειώθηκε με νόμο ο κατώτερος μισθός στα 586 ευρώ και στα 511 για τους νέους κάτω των 24 ετών.

Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων εργάζεται με ατομικές συμβάσεις. Μέσα στον ίδιο κλάδο, ακόμη και στον ίδιο εργασιακό χώρο, δεν υπάρχει ενιαίο καθεστώς στους όρους δουλειάς. Δεκαέξι διαφορετικές εργασιακές σχέσεις διαφοροποιούν όχι μονάχα τους μισθούς, αλλά και ζητήματα που αφορούν το χρόνο εργασίας, ή άλλους θεσμικούς όρους σχετικούς με την προστασία της μητρότητας, τις συνδικαλιστικές και ατομικές ελευθερίες, τον καθορισμό των καθηκόντων και άλλα δικαιώματα που μπορεί εξασφαλίζει μια συλλογική ρύθμιση.

Να γιατί χρειάζεται να γνωρίζουμε όλοι οι εργαζόμενοι καλά τι είναι συλλογική σύμβαση, γιατί είναι σημαντικό για τη ζωή μας μέσα αλλά κι έξω από τους χώρους δουλειάς.

Να γιατί χρειάζεται να είμαστε όλοι ενημερωμένοι, οργανωμένοι κι ενεργοί στα Σωματεία μας, να μάθουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να γίνει η συλλογική σύμβαση εργασίας υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Μόνο αν κατανοηθεί η αναγκαιότητά της θα μπορέσουμε να αναγκάσουμε με αγώνα τις εργοδοτικές οργανώσεις να την υπογράψουν με όρους που θα καλύπτουν τις απώλειες που είχαμε και κριτήριο τις ανάγκες μας.

Τι περιλαμβάνουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας;

• Ρυθμίζουν τον ημερήσιο και εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο, που είναι το σημείο αναφοράς των μισθών μας.
• Καθορίζουν την τιμή που οι εργαζόμενοι πουλάνε την εργατική τους δύναμη (μισθός, μεροκάματο) κατά τρόπο συλλογικό, έτσι ώστε να μην μπορεί ο κάθε εργοδότης να την καθορίζει όπως αυτός θέλει.
• Περιλαμβάνουν τους όρους εργασίας των εργαζομένων, αλλά και μια σειρά δικαιώματα που έχει κατακτήσει η εργατική τάξη τους δυο προηγούμενους αιώνες. Χωρίς αυτές οι εργαζόμενοι δεν έχουμε καμιά δύναμη απέναντι στις ορέξεις των εργοδοτών, οι οποίοι θα συνεχίζουν να καθορίζουν με ατομικούς όρους τη ζωή μας, μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς.

Τι ίσχυε μέχρι το 2012

• Κανένας μισθός εργαζόμενου δεν ήταν κάτω από 751 ευρώ μεικτά.
• Όλοι οι εργοδότες ήταν υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν τις συλλογικές συμβάσεις που είχαν υπογράψει σε κλάδους με τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
• Δεν υπήρχε κανείς διαχωρισμός σε μισθούς και δικαιώματα μεταξύ παλιών - νέων εργαζομένων.
• Οι εργαζόμενοι μπορούσαν να επιλέξουν την ευνοϊκότερη για αυτούς συλλογική ρύθμιση.

Τι ισχύει σήμερα

• Ο κατώτερος μισθός έχει καθοριστεί με νόμο και είναι 586 ευρώ μεικτά. Με αυτόν αμείβονται οι περισσότεροι εργαζόμενοι στη χώρα.
• Υπάρχουν ελάχιστες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, που κι αυτές οι εργοδότες δεν είναι υποχρεωμένοι να τις εφαρμόσουν γιατί από το 2012 δεν είναι υποχρεωτική η εφαρμογή τους.
• Υπάρχουν εκατοντάδες επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που υπέγραψαν εργοδοτικά σωματεία, ή οι περίφημες «Ενώσεις Προσώπων» που συστήνουν οι ίδιοι οι εργοδότες με τα διευθυντικά τους στελέχη και μειώνουν στο κατώτερο όριο μισθούς και δικαιώματα.
• Υπάρχουν οι ατομικές συμβάσεις στο μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων, όπου ο εργοδότης καθορίζει, με την απειλή της ανεργίας, το επίπεδο μισθών και δικαιωμάτων.

Τι παλεύουμε

1. Διεκδικούμε να υπογραφεί νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να επανέλθει με νόμο ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ μεικτά. Aυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές παροχές.

2. Διεκδικούμε να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Απαιτούμε να εφαρμόζονται σε όλους τους εργαζόμενους και να είναι υποχρεωτικές για όλους τους εργοδότες.

3. Διεκδικούμε για όλους τους εργαζόμενους μόνιμη, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας, κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας και των Ενώσεων Προσώπων.

4. Αγωνιζόμαστε για σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο δουλειάς με 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο και διασφάλιση μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις όλων των επιδομάτων, των δώρων, των αδειών, καθώς και μέτρα για την προστασία της μητρότητας.

5. Να καταργηθεί ο άθλιος διαχωρισμός παλιών και νέων εργαζομένων. Η πρακτική άσκηση των σπουδαστών να είναι με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα.

6. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης και το άθλιο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Να κλείσουν τώρα όλα τα σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία.

7. Απαιτούμε την επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα στο Δημόσιο με αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.

Τι αποτελεί σήμερα σύγχρονη ανάγκη για τον εργαζόμενο και την οικογένειά του

Σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να επανακαθορίσουμε τι αποτελεί για τον εργαζόμενο και την οικογένειά του σύγχρονη ανάγκη.

Ο παραγόμενος από τον εργατοϋπάλληλο πλούτος είναι πολλαπλάσιος από αυτόν περασμένων δεκαετιών, ενώ σημαντικά έχουν συμβάλει στο επίπεδο της ζωής του ανθρώπου η εξέλιξη των τεχνολογιών και της επιστήμης.

Μπορούμε λοιπόν σήμερα να μην προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας με βάση τα όσα παράγουμε; Μπορούμε να αρκεστούμε σε όσα θεωρούσαμε ανάγκες, πριν από 40, 30 ή ακόμα και 20 χρόνια;

Μπορούμε να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, τη μισή δουλειά - μισή ζωή, την ανασφάλιστη εργασία;

Σήμερα, σύγχρονη ανάγκη είναι:

• Η μόνιμη και σταθερή δουλειά όλο το χρόνο, χωρίς την ανεργία και την μισοαπασχόληση να μπαίνουν εμπόδιο στην επιβίωση των εργαζομένων.
• Κοινωνική Ασφάλιση που να εξασφαλίζει ένα διευρυμένο πλέγμα προστασίας, ώστε μετά τον εργάσιμο βίο να υπάρχει προστασία και αξιοπρεπής ζωή μέσω των συντάξεων, να υπάρχει συνολική κάλυψη και φροντίδα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, το δικαίωμα και η προστασία της μητρότητας, η ασφάλιση των παιδιών, τα προνοιακά επιδόματα για πιο ευπαθείς ομάδες.
• Μισθοί που να ανταποκρίνονται σε υψηλό επίπεδο διαβίωσης με βάση τον παραγόμενο πλούτο και τις ανάγκες των εργατικών οικογενειών.
• Η μείωση του εργάσιμου χρόνου ώστε ο εργαζόμενος να μπορεί να απολαμβάνει τον κόπο από τη δουλειά του, να αναπτύσσει τις δραστηριότητες που επιθυμεί, να αφιερώνει περισσότερο χρόνο για την οικογένειά του.
• Η δωρεάν, αποκλειστικά δημόσια και καθολική πρόσβαση στη μόρφωση και στην αποκατάσταση της υγείας του.
• Η φθηνή λαϊκή στέγη με τις όλες τις ανέσεις που προσφέρει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, χωρίς την απειλή των πλειστηριασμών.
• Οι διακοπές και η αναψυχή, ο τουρισμός και η δυνατότητα να γνωρίσει ο εργαζόμενος τον τόπο του, άλλα μέρη και πολιτισμούς.

Ο ρόλος της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισµού σε µια σειρά από Οµοσπονδίες και Συνδικάτα

Η ΓΣΕΕ είναι η τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση που μέλη της έχει Ομοσπονδίες κλάδων και Εργατικά Κέντρα περιοχών όλης της χώρας. Yπογράφει την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) που περιέχει τους ελάχιστους όρους και κανόνες εργασίας για όλους τους εργαζόμενους και αποτελεί από το 1955 το οικονομικό υπόβαθρο όλων των συλλογικών ρυθμίσεων στη χώρα.

Η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ δεν υπέγραψε ποτέ, ούτε σε καιρούς ανάπτυξης, ΕΓΣΣΕ που να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων. Με την εκδήλωση της κρίσης συμβιβάστηκε και υπέγραψε τους μισθούς πείνας των 586 ευρώ που είναι η βάση των διαπραγματεύσεων για τις κλαδικές συμβάσεις.

Διαπραγματεύεται ακόμη και σήμερα τι θα παραχωρήσει, δίχως να οργανώσει ΚΑΝΕΝΑΝ αγώνα! Προωθεί τον «κοινωνικό εταιρισμό», την ταξική συνεργασία με την εργοδοσία, την υποταγή των εργαζομένων στις επιλογές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Στην ίδια ρότα είναι οι πλειοψηφίες σε μεγάλες Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, που με την υπογραφή τους σε συλλογικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, αυξάνουν τα κέρδη της μεγαλοεργοδοσίας, σε βάρος της ζωής των εργαζομένων. Αποτελούν τον συνεταίρο των κυβερνήσεων και των κομμάτων που στηρίζουν αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Τι Σωματεία θέλουμε

Τα σωματεία μας είναι οι οργανώσεις όλων των εργαζομένων ενός κλάδου, ή μιας επιχείρησης που πρέπει να παίζουν σημαντικό ρόλο, όχι μόνο στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας, αλλά κυρίως στη συλλογική σκέψη και δράση απέναντι στις πολιτικές που οδηγούν την εργατική τάξη στη μόνιμη εξαθλίωση, για να υποταχτούμε όλοι στη βαρβαρότητα που θέλουν να επιβάλουν.

Τα σωματεία πρέπει να είναι μαζικά, ανοιχτά, δημοκρατικά, να συγκεντρώνουν στις γραμμές τους όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας, πολιτικών ή θρησκευτικών αντιλήψεων. Να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μελών τους απέναντι στην εργοδοσία, να διαπαιδαγωγούν στο πνεύμα της ταξικής πάλης.

Να αντιμετωπίζουν άμεσα κάθε επίθεση της εργοδοσίας στα δικαιώματα, στις απολύσεις, στους όρους δουλειάς. Να οργανώνουν και να κινητοποιούν τους εργαζόμενους. Μέσα από αυτό το δρόμο τα σωματεία αποκτούν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, γίνονται μαζικά, δυναμικά. Να διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις με κριτήριο τις ανάγκες της εργατικής τάξης.

Τέτοια σωματεία θέλουμε!

Τι κίνημα θέλουμε σήμερα

Κίνημα ταξικό, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της.

Κίνημα μαζικό, οργανωμένο με βάση τον τόπο δουλειάς και τον κλάδο.

Κίνημα απαλλαγμένο από τους εγκάθετους της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.

Κίνημα που δεν παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις, αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής οικογένειας, για την ανατροπή και κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Κίνημα διεθνιστικό που παλεύει για έναν ενιαίο σκοπό σε κάθε ξεχωριστή χώρα.

Για τέτοιο κίνημα δίνουν μάχη καθημερινά οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Το ΠΑΜΕ σε κάθε κλάδο και συνολικά αποτελεί χώρο ταξικής συσπείρωσης σωματείων, συνδικαλιστών, επιτροπών αγώνα, που παλεύουν συντονισμένα, πανελλαδικά, με όρους μαζικού κινήματος, με πλαίσιο στόχων πάλης που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και συγκρούεται με τη στρατηγική του κεφαλαίου, στη συνολική αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Συνενώνει ιδιωτικούς, δημόσιους, άνεργους, συνταξιούχους κ.λπ. Δεν περιμένει τη ΓΣΕΕ ή την ΑΔΕΔΥ για να δράσει. Καθημερινά προσπαθεί ν’ αναπτύσσει πολύμορφη πάλη μέσα από τα σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό.

https://drive.google.com/file/d/1AZcGP1VIC1UXk_fF3NIsf0MSSJtzJ8yu/view?usp=sharing

https://drive.google.com/file/d/1AZcGP1VIC1UXk_fF3NIsf0MSSJtzJ8yu/preview

ΤΑΞΙΚΟ ΑΙΓΑΛΕΩ: ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ Εφτα...

ΤΑΞΙΚΟ ΑΙΓΑΛΕΩ: ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ Εφτα...: ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ  Εφτασαν στα χέρια μας μέσω του  σ.SUJARNO MALAKA chairman of PKI τα παρακάτω αντίγραφα ...

ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ 

Εφτασαν στα χέρια μας μέσω του  σ.SUJARNO MALAKA chairman of PKI τα παρακάτω αντίγραφα αρχειων του ΚΚΙ τα οποία δημοσιεύουμε χωρίς σχόλια και χωρίς να πάρουμε θεση για την αυθεντικότητά τους και την ορθότητα των θέσεων, για οποιον θέλει και μπορεί να τα μελετήσει.

FILES OF THE COMMUNIST PARTY OF INDONESIA

The following copies of PKI files were brought to our attention through c.SUJARNO MALAKA chairman of PKI, which we publish without comments and without taking a position on their authenticity and the correctness of the positions for which  wants and can study them.

https://drive.google.com/file/d/1-O5yH9B-Ha20B75df-tt4H4mAA6Nv2hl/view?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/1mE3P3Q9T262TxoX-AEEuJzFGlGrK5_bn/view?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/1Bbb9pvYxQoFGSzp3ZZ7F7QRmOoLV2lCn/view?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/1F9UEYDfE1LmR9C6f4LzBLX6RUQ5oEUGP/view?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/1pBYuk2i0XYZ-r4YkEvZAhRJtQCeT0-r7/view?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/1Hm01WBalObCVt4gTyWZO_Q4RfeB62UtY/view?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/1z2axRYtVuqYf5khn3ylw4x5bRteGOFkf/view?usp=sharing