Ευρωκουίζ
(1). Οι λαοί της Ευρώπης αποτελούν μια οικογένεια σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι πολύ έξυπνο εκ μέρους μας να πιστεύουμε ότι στο συνωστισμένο ευρωπαϊκό μας σπίτι μια κοινότητα ευρωπαϊκών λαών μπορεί να διατηρεί διαφορετικά νομικά συστήματα και διαφορετικά δίκαια για πολύ καιρό ακόμη.
(2). Σε πενήντα χρόνια οι ευρωπαίοι δεν θα σκέφτονται πλέον στην βάση επί μέρους χωρών.
(3). Οι λαοί της Ευρώπης κατανοούν όλο και περισσότερο ότι τα μεγάλα θέματα που μας χωρίζουν, αν τα συγκρίνουμε με εκείνα που θα προκύψουν και θα λυθούν μεταξύ ηπείρων, δεν είναι παρά ασήμαντες ενδοοικογενειακές διαφωνίες.
(4). Η νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και συνεργασίας των λαών της, μια Ευρώπη χωρίς ανεργία, χωρίς οικονομικές και χρηματοοικονομικές κρίσεις, μια Ευρώπη καλοσχεδιασμένη με ολοκληρωμένα εμπορικά δίκτυα και με πρόσβαση στις τελευταίες τεχνολογίες, θα βρει την στέρεα βάση για κοινή ευημερία που χρειάζεται μόνον όταν καταργηθούν τα εθνικά σύνορα που χωρίζουν τις χώρες της.
(5). Πρέπει να επιδείξουμε την βούληση να υποτάξουμε τα συμφέροντά μας σε αυτά της ευρωπαϊκής κοινότητας.
(6). Η δημιουργία τού κοινού οικονομικού χώρου αποτελεί νόμο τής ανάπτυξης. Παρ' όλα τα εμπόδια, η ευρωπαϊκή οικονομική ενοποίηση θα έρθει. Θα έρθει επειδή έχει έρθει η ώρα της.
(7). Προτείνεται η δημιουργία μιας μεγάλης οικονομικής ζώνης, εντός της οποίας η οικονομία θα αναπτύσσεται με ελάχιστη επιρροή από το κράτος. Μιας οικονομικής κοινότητας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Με κοινό νόμισμα, ή τουλάχιστον σταθερές ισοτιμίες, κατάργηση δασμών και συνόρων, συλλογικές εμπορικές συνθήκες με άλλες ηπείρους και κράτη, μια κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
(8). Έχουμε ανάγκη μια διαδικασία που αφ’ ενός σέβεται τα αδιαπραγμάτευτα και βασικά δικαιώματα του κάθε έθνους και αφ’ ετέρου τα καθιστά συμβατά και τα υποτάσσει στην Ευρωπαϊκή πολιτική (...) στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν μπορεί να γίνεται θύμα των μεταβολών της εσωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζει τα δημαγωγικά καθεστώτα των μελών της.
(9). Η Ευρώπη έχει γίνει πολύ μικρή για να αναλώνεται σε ενδοευρωπαϊκές κόντρες λόγω του ανταγωνισμού εθνικών συμφερόντων. Μια κατακερματισμένη Ευρώπη είναι πολύ αδύναμη για να διαφυλάξει την υπόστασή της και παράλληλα να μπορεί να είναι ισχυρή σε παγκόσμιο επίπεδο.
(10). Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που δεν σπαταλά την ενέργειά της σε ενδοευρωπαϊκές συγκρούσεις αλλά που αποτελεί μια συγκροτημένη ενότητα. Με αυτό τον τρόπο η Ευρώπη θα γίνει πλουσιότερη, ισχυρότερη, πιο πολυτισμένη και έτσι θα επανακτήσει την θέση που κάποτε είχε στον κόσμο.
Κατά πάσα πιθανότητα, έχετε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι παραπάνω φράσεις ανήκουν σε κάποιους πρώιμους ευρωπαϊστές. Ίσως, μάλιστα, να πήγατε ένα βήμα παραπέρα και να τις αποδώσατε στους ιδρυτές τής Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα & Χάλυβα (ΕΚΑΧ), δηλαδή του προδρόμου τής μετέπειτα Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και νυν Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Δεν σας αδικώ. Και μπορώ να καταλάβω απολύτως την έκπληξή σας καθώς θα διαβάζετε τα ονόματα αυτών που τις ξεστόμισαν:
(1) Αδόλφος Χίτλερ [ομιλία στο Ράιχσταγκ], (2) και (3) Γιόζεφ Γκαίμπελς [υπουργός προπαγάνδας των ναζί], (4) Άρτουρ Ζάυς-Ίνκβαρτ [καγκελλάριος της Αυστρίας, αναπληρωτής κυβερνήτης τής κατακτημένης Πολωνίας και κομισσάριος του Ράιχ στην κατακτημένη Ολλανδία, ο οποίος καταδικάστηκε στην Δίκη τής Νυρεμβέργης και εκτελέστηκε], (5) και (6) Βάλτερ Φουνκ [υπουργός οικονομικών των ναζί], (7) Χέρμαν Γκαίρινγκ [υπαρχηγός τού Χίτλερ], (8) Αλμπέρτο ντε Στέφανι [πρώτος -χρονικά- υπουργός οικονομικών τού Μουσσολίνι, υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς], (9) Σέσιλ Κάρολος Αύγουστος Τίμον Ερνστ Άντον φον Ρέντε-Φινκ [ναζί διπλωμάτης, επιτετραμμένος τού Ράιχ στην κατεχόμενη Δανία], (10) Βίντκουν Κουίσλιγκ [ο γνωστός δωσίλογος πρωθυπουργός τής κατεχόμενης Νορβηγίας].
Τα συμπεράσματα δικά σας.
