Σημείωση : Ο Θύμιος Καλαμούκης μιλά για τον κομμουνισμό και του υπαρκτό
σοσιαλισμό. Είναι χρήσιμα όσα λέει και μπορούν να μας βοηθήσουν σε
συνομιλίες μας με ανθρώπους που το σύστημα τους έχει κάνει πλύση
εγκεφάλου για τον κομμουνισμό.
Του Θύμιου Καλαμούκη ,Από την “Ελληνοφρένεια”, 24.11.2012
Όποτε
από την ραδιοφωνική εκπομπή ακουστεί η λέξη κομμουνισμός, αρχίζει βροχή
μηνυμάτων, που συγκλίνουν σε δύο βασικές κατηγορίες απόψεων. Πρώτον ότι
ο κομμουνισμός δεν πρόκειται να έρθει ποτέ στην Ελλάδα και δεύτερον σε
όποια χώρα εφαρμόστηκε, ο λαός πείνασε, κακοπέρασε, βασανίστηκε,
ξεδοντιάστηκε, κατακρεουργήθηκε, πέθανε και ξανά πέθανε.
Με
επίγνωση ότι πέρασε πια η εποχή όπου μπορούσαμε να ανταλλάξουμε
πολιτισμένα διαφορετικές απόψεις, αλλά και με βαθειά γνώση ότι τέτοιου
τύπου θέματα, δεν αναλύονται από το ραδιόφωνο, μέσα από έναν μονόλογο,
χωρίς ζωντανό διάλογο και διαφωνίες, προσπαθώ μερικές φορές να ψελλίσω
ορισμένες απόψεις, αλλά το μετανιώνω αμέσως, λόγω των παραπάνω συνθηκών.
Εδώ όμως μπορούμε να πούμε περισσότερα. (κυρίως Εγώ!)
1.
Όποιος μιλάει θετικά, για τον κομμουνισμό, δεν σημαίνει ότι είναι και
κομμουνιστής. Όποιος μιλάει δηλαδή για μια διαφορετική κοινωνία που
υπήρξε κάποτε, ή μπορεί να υπάρξει στο μέλλον, δεν σημαίνει ότι συμφωνεί
απόλυτα με όποιον άλλον μιλάει για τα ίδια ή παρεμφερή θέματα. Αυτό
γιατί, πάντα θα βρεθούν οι τύποι με τα κουτάκια στο μυαλό, που θα σε
αντιμετωπίσουν σαν να αντιμετώπιζαν τον αρχιτέκτονα του τείχους του
Βερολίνου…
2.
Όποιος μιλάει θετικά, για τις σοσιαλιστικές κοινωνίες έτσι όπως τις
γνωρίσαμε (και με τον τρόπο που τις γνωρίσαμε και τις γνωρίζουμε), δεν
σημαίνει ότι συμφωνεί απόλυτα με οτιδήποτε συνέβαινε εκεί. Το μυαλό
καθενός, αφαιρεί και προσθέτει, ότι νομίζει. Άλλωστε αυτό κάνει και η
σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα, αφαιρώντας από την
συγκεκριμένη εποχή… τα πάντα! Τα κουτάκια στα μυαλά μερικών δεν μπορούν
να χωρέσουν την πιθανότητα, μέσα σε 60 χρόνια, να υπήρξε κάτι καλό.
Πρέπει να το θέσεις με ερώτηση, για να αποσπάσεις την διστακτική
απάντηση, «Εντάξει δεν ήταν όλα για πέταμα…».
3.
Όποιος μιλάει θετικά για το σοσιαλιστικό πείραμα, δεν σημαίνει ότι το
προτείνει και ως άμεση λύση, για την Ελλάδα του μνημονίου, ως άμεση
απάντηση για τον άνεργο ή τον απολυμένο.
4.Όποιος
μιλάει θετικά, για τις σοσιαλιστικές κοινωνίες, γνωρίζει ότι αναφέρεται
σε κοινωνίες που ξεκίνησαν ουσιαστικά την δεκαετία του 1920 και του
1940, ότι διήρκεσαν 70 χρόνια (Σοβιετική Ένωση) και 40 περίπου χρόνια
(υπόλοιπη Ευρώπη). Η σύγκριση λοιπόν των θετικών και αρνητικών, εκείνων
των κοινωνιών, θα γίνει με τα αντίστοιχα θετικά και αρνητικά των
δυτικών κοινωνιών, των ίδιων δεκαετιών. Διότι οι τύποι με τα κουτάκια,
συγκρίνουν το επίπεδο ζωής της Ανατολικής Γερμανίας του 70, με το
σημερινό iPhone 5…
5.
Όποιος μιλάει θετικά για τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα, δεν εννοεί να
εφαρμοστεί μηχανιστικά στην Ελλάδα, κάθε εποχής. Οι τύποι με τα
κουτάκια, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τα κοινωνικά συστήματα δεν είναι
έπιπλα για να μεταφερθούν από χώρα σε χώρα.
6.
Όποιος μιλάει θετικά για τον σοσιαλισμό δεν ταυτίζεται με όποιον
αγιοποιεί τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, ή δεν αναγνωρίζει προβλήματα και
λάθη.
Οι τύποι με τα κουτάκια τέλος δεν μπορούν να καταλάβουν τα εξής:
Ότι
παρά τα μεγάλα λάθη και παραλείψεις, σε εκείνο το σύστημα, δεν υπήρχαν
αφεντικά. (και αυτός είναι ο βασικός λόγος που πολεμά ακόμη και την
ανάμνηση το τωρινό σύστημα και η προπαγάνδα των αφεντικών…)
Ότι
παρά τα μεγάλα λάθη του, εκείνο το σύστημα μέσα σε 70 χρόνια, αλλά και
από τα πρώτα 20, αντιμετώπισε και έλυσε θέματα, όπως της εργασίας για
όλους, παιδείας, υγείας, δωρεάν ρεύματος, ζεστού νερού, στέγης,
φροντίδας, σύνταξης, επιδόματος μητρότητας, και πολλά άλλα που ο
καπιταλισμός δεν έλυσε στα 250 χρόνια ύπαρξής του. (και όχι μόνο δεν
έλυσε αλλά τα τελευταία 15 χρόνια παίρνει πίσω ότι έδωσε…)
Ότι
αν τις δεκαετίες 60, 70 και 80, δόθηκαν παροχές και χτίστηκαν κοινωνικά
κράτη στην δυτική Ευρώπη, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον
ανταγωνισμό προς το ανατολικό μπλοκ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το
ξεδόντιασμα οτιδήποτε κοινωνικού ξεκίνησε μετά το 1989.
Ξέρω
απολύτως τι σκέφτεστε, όσοι διαβάζετε, με κουτάκια ή χωρίς. Καλά όλα
αυτά αλλά εκεί δεν είχαν ελευθερία. Θα συμφωνήσω, (αν και χρειάζεται ένα
άλλο τεράστιο κείμενο για την έννοια της ελευθερίας, την ψευδαίσθηση
της ελευθερίας και τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων). Στο κουτάκι το
δικό μου δεν υπάρχει σοσιαλιστική κοινωνία, χωρίς ελευθερία, λόγου,
κινήσεων, έκφρασης, αντίδρασης, δημιουργίας, σάτιρας. Στο κουτάκι το
δικό μου ο λαός υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του και δεν παρακολουθεί
αποχαυνωμένος το ξεπούλημα της ζωής του, από αμφιλεγόμενες ηγεσίες… Στο
κουτάκι το δικό μου δεν υπάρχουν τείχη, δεν υπάρχουν υπηρεσίες
παρακολούθησης. Και εκεί σε διάφορους βαθμούς και με διάφορους τρόπους,
υπήρχαν. Αυτό όμως δεν θα με τυφλώσει, ώστε να μηδενίσω το σύνολο. Ούτε
θα με κάνει να ξεχάσω πανανθρώπινα αιτήματα, για δικαιοσύνη,
αξιοπρέπεια, ισότητα, αλληλεγγύη. Ούτε να αγνοήσω εκπληκτικά, μοναδικά
επιτεύγματα, που ειδικά με τα σημερινά δεδομένα της κρίσης, φαντάζουν ως
παράδεισος! Ούτε θα με αποτρέψει από μια νέα δοκιμή, χωρίς τα παραπάνω…
(για όλους τους ξεροκέφαλους).
Και
όπως και να έχει, αν δεν θέλετε να χτίσουμε (σοσιαλισμό), πάμε να
γκρεμίσουμε. Να γκρεμίσουμε την σημερινή βαρβαρότητα, που λέγεται
καπιταλισμός και μας εξοντώνει κάθε μέρα που περνά, κάθε ώρα και λεπτό.
ΥΓ.
Χαλαρώστε οι αντιφρονούντες. Όταν έρθει η ώρα… δεν θα έχουμε τα
ξεπερασμένα Γκουλάγκ. Η ζωή έχει προχωρήσει και ο καπιταλισμός μας έχει
αφήσει πλούσια κληρονομιά στο θέμα, εξόντωση!
