Erasmus+,European goodwill cup 

ή εκπαιδεύοντας τους νέους στα μέτρα του καπιταλισμού

 Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι το σχολείο μας θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα Erasmus +. Έγινε μια συνάντηση μεταξύ διευθυντή και όσων γονέων ήθελαν τα παιδιά τους να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα. Φανταζόμουν ότι το πρόγραμμα αυτό είναι κάτι αντίστοιχο με το φοιτητικό, δηλ. ανταλλαγή μαθητών  και φοίτηση σε κάποιο σχολείο του εξωτερικού και με τη σκέψη ότι αυτό θα βελτίωνε το επίπεδο της ξένης γλώσσας του παιδιού και ότι η συναναστροφή του απευθείας  με άλλες κουλτούρες θα βελτίωνε τον τρόπο σκέψης αποφάσισα να πάω να παρακολουθήσω αυτή την ενημέρωση.

 Δυστυχώς όμως καμιά σχέση δεν έχει με την εκπαίδευση όπως ο περισσότερος κόσμος την έχει στο μυαλό του. Δεν πρόκειται για ένα πρόγραμμα καθαρά μαθησιακό, εκπαιδευτικό με παρακολούθηση μαθημάτων σε κάποιο σχολείο της χώρας που θα επισκευτεί το παιδί αλλά ως επί το πλείστον για παροχή δωρεάν-εθελοντικής εργασίας σε κρατικές δομές και σε ΜΚΟ. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τους φορείς που είναι χορηγοί του προγράμματος αλλά και από το επίσημο όργανο του Erasmus+ το οποίο αναφέρει:

«Συγκεκριμένα στον τομέα της Νεολαίας, το Erasmus+ δίνει τη δυνατότητα σε νέους και νέες, άτυπες ομάδες, άτομα και οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Νεολαίας να ταξιδέψουν στο εξωτερικό και να συμμετέχουν σε προγράμματα Ανταλλαγής Νέων, να υλοποιήσουν Ευρωπαϊκή Εθελοντική Εργασία και να συμμετέχουν σε ευρωπαϊκά σεμινάρια, διακρατικές συναντήσεις. Στόχος των προγραμμάτων αυτών είναι οι νέοι να γνωρίσουν την Ευρώπη, τους θεσμούς της, να συμμετέχουν στη δημοκρατική ζωή του τόπου τους και να συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας εργασίας στον τομέα της Νεολαίας.»

 Η ίδια εθελοντική εργασία θα παρέχεται από τους μαθητές και στην Ελλάδα ,σε δήμους, ΚΑΠΗ, εκκλησία ακόμη και σε ιδιωτικές εταιρείες με τη μορφή συνεντεύξεων που θα παίρνουν οι μαθητές από ευπαθείς ομάδες πχ άνεργους, αστέγους, κλπ. με σκοπό τη χρήση των στοιχείων από τις παραπάνω εταιρείες και φυσικά με μηδενικό κόστος για αυτές.

 Σκοπός λοιπόν του προγράμματος κατά βάθος δεν είναι η εκπαίδευση με την έννοια της μόρφωσης αλλά η εκπαίδευση των νέων στην απλήρωτη εργασία, στον γενικευμένο εθελοντισμό χωρίς κανένα κριτήριο και ειδικότερα χωρίς κρίση γιατί υπάρχει η ανάγκη για εθελοντισμό και τι τη δημιούργησε, η υποταγή στους νόμους της αγοράς και η μη αμφισβήτηση της ΕΕ και της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής της.

                                                                             ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

Σκοτώνοντας την διαδήλωση και την κάθε αντίσταση

Χωράει ο ορισμός «αναρχικός» δίπλα από την λέξη φονιάς; Υπάρχουν αμέτρητες διαφορές μεταξύ κομμουνιστών, αναρχικών, αριστερών αλλά και σοσιαλδημοκρατών και του αναρχικού χώρου. Αγεφύρωτα ιδεολογικά ζητήματα που συχνά οδηγούν σε διενέξεις. Θα φάνταζε αδιανόητο να βάλει, άτομο από τους προαναφερόμενους χώρους, στην ίδια φράση τις λέξεις φονιάς και αναρχικός. Και όμως, φτάσαμε και σε αυτό το σημείο.

Ο λόγος για τον σοβαρό τραυματισμό, χθες 17 Νοεμβρίου, μιας δικηγόρου, γνωστής τόσο στους δημοσιογράφους όσο και στον κινηματικό χώρο. Η κατάστασή της κρίνεται ιδιαίτερα σοβαρή. Βρισκόταν, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, κοντά στους συναδέλφους φωτορεπόρτερ που καλύπτουν γεγονότα μετά από πορείες. Πολλοί γνωρίζουμε πόσες φορές προστάτευσε φωτορεπόρτερ, μέλη της ΕΦΕ και μη αλλά και διαδηλωτές από ΜΑΤ και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις. Δεν κρύβω το γεγονός ότι την γνωρίζω προσωπικά και την εκτιμώ τόσο λόγω της προσωπικής φιλίας όσο και για τις πάμπολλες φορές που με ανιδιοτελή τρόπο βοήθησε τόσο εμένα όσο και πολλούς συναδέλφους να αντιμετωπίσουμε νομικά θέματα, ακόμη και απέναντι στον εκδοτικό κόσμο της χώρας μας, που πάσχει από οξεία «δενπληρωνίτιδα» και το σύνδρομο του ιδιοκτήτη σκλάβων.

Θέλω να τονίσω πως πολλοί από μας γνωρίζουμε ότι ο χθεσινός της τραυματισμός θα μπορούσε να έχει τύχει στον κάθε έναν που ήταν γύρω της. Στους παρευρισκόμενους φωτορεπόρτερ, σε δημοσιογράφους, σε τυχαίους περαστικούς ή ακόμη και στην ίδια ομάδα ανθρώπων ή σε συντρόφους αυτών που θεώρησαν σκόπιμο να εκτοξεύσουν ναυτική φωτοβολίδα σε οριζόντια βολή.

Όπλο που ειδικά αν χρησιμοποιηθεί από κοντινή απόσταση, είναι προτιμότερο να σε βρει ριπή από Καλάσνικοφ παρά φωσφορούχα φωτοβολίδα που δρα σαν μικρή βόμβα ναπάλμ. Κι αυτό διότι διαπερνά με την ορμή της ακόμη και τα προστατευτικά των ΜΑΤ, πόσο μάλλον τα κόκαλα ενός θύματος που βρίσκεται στο χώρο χωρίς καμία προστασία. Καίει αναπτύσσοντας υψηλές θερμοκρασίας ακόμη και αν σκεπαστεί ή καλυφθεί με αφρό από πυροσβεστήρα ή με νερό. Οι θερμοκρασίες είναι τόσο υψηλές που τα κοινά δακρυγόνα, τα οποία αποσυντίθενται σε θερμοκρασίες άνω των 312 βαθμών κελσίου, μετατρέπονται σε απόλυτα τοξικές ουσίες.

Πρόκειται λοιπόν για φονική επίθεση που είχε από πλευράς «αναρχικών» στόχο όποιον βρεθεί στο δρόμο των φωτοβολίδων. Θα έτριζαν τα κόκαλα του Μπακούνιν αν μάθαινε ότι τέτοια άτομα δηλώνουν οπαδοί του. Ας ελπίσουμε να είχαν άγνοια του κινδύνου, να μην είχαν διαβάσει τα αναγραφόμενα πάνω στο όπλο που χρησιμοποίησαν. Δεν έριξαν μόνο μία φωτοβολίδα αλλά πολλές. Γιατί αν δεν είχαν άγνοια τότε έπραξαν με το ίδιο κίνητρο που έχει ένας ΜΑΤατζής όταν ρίχνει ευθείες βολές εναντίον διαδηλωτών. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν έχουμε μια εν δυνάμει δολοφονική πράξη που όμως ήδη έχει «σκοτώσει» άλλο ένα κομμάτι από το δικαίωμα της κοινωνίας να διαδηλώνει, να κάνει πορείες και να εναντιώνεται στις αυθαιρεσίες κάθε εξουσίας. Μπράβο! Και εις ανώτερα.

Προβοκάτορες και καρφιά μπορεί να υπάρχουν σε κάθε κοινωνικό, πολιτικό και επαγγελματικό χώρο. Και ο «χώρος» δεν αποτελεί εξαίρεση. Σε λίγο ζυγώνει η επέτειος της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Ας έχουμε το νου μας.

Κάθε φορά ζούμε το παράδοξο οι «αναρχικοί/αντιεξουσιαστές» από την μία να μην επιθυμούν την παρουσία φωτογράφων, δημοσιογράφων αλλά και άλλων διαδηλωτών  και από την άλλη παρατηρούμε να χρησιμοποιούν στα κοινωνικά δίκτυα τις φωτογραφίες των ίδιων φωτορεπόρτερ και τις μαρτυρίες των υπόλοιπων διαδηλωτών, όταν αντιμετωπίζουν την συνήθως απρόκλητη και υπερβολική βία των οργάνων του κράτους.

Cui bono? Ποιος ωφελείται εν τέλει λοιπόν;

                                                                    Βασίλης Ασβεστόπουλος