Η τσάντα στο σχολείο , οι
μαθητές και οι γονείς τι;
Ένα νέο πρόγραμμα του υπουργείου παιδείας
άρχισε να εφαρμόζεται στα σχολεία με σκοπό να αυξήσει τον ελεύθερο χρόνο των
μαθητών κατά τα σαββατοκύριακα όπως λέει.
Αυτό ίσως να είναι καλό όπως πολλοί θα σκεφτούν
με μια πρώτη ανάγνωση αλλά σε δεύτερη σκέψη εμπεριέχει μερικά πρακτικά ζητήματα
και όχι μόνο.
Ας δούμε μερικά
επιγραμματικά για την οικονομία της συζήτησης.
Πόσα σχολεία διαθέτουν τους κατάλληλους χώρους
και το απαραίτητο προσωπικό για την φύλαξη των τσαντών;
Ποιος εξασφαλίζει ότι δε θα χαθεί κάποιο
αντικείμενο το οποίο ίσως και για μερικούς είναι ασήμαντης αξίας αλλά για
κάποιους άλλους μπορεί να έχει αγοραστεί με κόπο στους δύσκολους οικονομικά
καιρούς που περνάμε;
Πολλοί μαθητές χρησιμοποιούν την ίδια τσάντα
για να πάνε στο φροντιστήριο, στα αγγλικά ή και σε κάποια άλλη δραστηριότητα
λόγω έλλειψης χρημάτων να αγοραστεί ξεχωριστή για αυτές τις δραστηριότητες.
Το ωρολόγιο πρόγραμμα ανατρέπεται με αυτό το
πρόγραμμα λόγω της μη τήρησης του την Παρασκευή αφού δε «μπαίνουν» μαθήματα για
τη Δευτέρα κάνοντας ακόμα πιο ελλιπή την ήδη λειψή λόγω των κενών που υπάρχουν
στους δασκάλους μόρφωση των παιδιών.
Ο «δημιουργικός» χρόνος μεταξύ μαθητή - γονιού
που επικαλείται το υπουργείο μάλλον δεν αξίζει να σχολιαστεί, θα μπορούσαν να
κάνουν πρώτα μια ερώτηση στο υπουργείο εργασίας να μάθουν για τους νόμους που
έχει ψηφίσει για τα ωράρια λάστιχο, την κατάργηση ουσιαστικά της Κυριακής
αργίας, την εκ περιτροπής εργασία και την κάθε είδους αυθαιρεσία στο χρόνο εργασίας.
Όσο για τους άνεργους γονείς δε χρειάζεται να
το πούμε, αυτοί είναι συνεχώς στους δρόμους να χτυπούν πόρτες μπας και βρουν
κάποια δουλειά έστω και με τις παραπάνω συνθήκες που γράψαμε.
Πολλοί γονείς πλέον θα χρειαστεί να
επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό τους στέλνοντας τα παιδιά στα «αναγνωστήρια» που
έχουν ξεφυτρώσει έξω από τα σχολεία, αφού κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου
δε θα έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.
Η αναβάθμιση του σχολείου που επικαλείται το
υπουργείο πρέπει να συνδέεται με συνολική εκπαιδευτική πολιτική όπως η αύξηση
των ωρών εργασίας με ολοήμερο για όλους τους μαθητές, αύξηση των δαπανών για
την παιδεία, διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών, λιγότεροι μαθητές ανά τμήμα,
στήριξη των αδύναμων μαθητών μέσα στο σχολείο, βιβλιοθήκες και χώροι ανάγνωσης
μέσα στο σχολείο, δημόσια και υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση με
ταυτόχρονη ουσιαστική μάθηση ξένων γλωσσών και πληροφορικής που θα ελαφρύνουν
τα λαϊκά νοικοκυριά.
Όμως οι μνημονιακές πολιτικές που ακολουθεί η
σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες
είναι σε αντίθετη, σε αντιλαϊκή
κατεύθυνση και μόνο
προγράμματα-πυροτεχνήματα σαν αυτό υλοποιούν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ
