ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ 27/8/1905 

Ο Αρης Βελουχιώτης (το πραγματικό του όνομα Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στη Λαμία στις 27 Αυγούστου του 1905. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια γενικά εύπορη κι είχε όλες τις δυνατότητες να ακολουθήσει μια ήσυχη ζωή, χωρίς περιπέτειες. Προτίμησε να πάρει άλλο δρόμο. Να συχνοτιστεί με τις ανησυχίες της εποχής του και να δοκιμάσει να γευτεί τις περιπέτειες των πολλών και των αδικημένων. Αν και σπούδασε γεωπόνος και είχε όλα τα μέσα να ασκήσει την επιστήμη που διδάχτηκε, προτίμησε να κατέβει στην πρωτεύουσα, όπου από πολύ νωρίς εντάχθηκε στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος κι έγινε μέλος της ΟΚΝΕ. Στη συνέχεια θα πάει στο στρατό, για να πληρώσει την ιδεολογική και πολιτική του στράτευση περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στον πειθαρχικό ουλαμό του Καλπακίου που ήταν το φρικτότερο στρατιωτικό κάτεργο της εποχής.

Μετά την απόλυσή του ανταποκρίθηκε σε διάφορες κομματικές χρεώσεις ,θα δουλέψει σε πολλές δύσκολες αποστολές, τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και στην επαρχία με επιτυχία, γεγονός που οι αρχές θα το σημειώσουν θεωρώντας τον "ιδιαίτερα επικίνδυνο κομμουνιστή" και διώχθηκε κατά καιρούς από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε στη Γαύδο και φυλακίστηκε στην Αίγινα (1938). Το 1939 μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα. Υπέγραψε δήλωση μετανοίας και αποφυλακίστηκε. Στη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Αθήνα, όπου τον Ιούλη του 1941 συνδέθηκε με την ΚΕ, η οποία τον αποκατέστησε στο Κόμμα. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους του ανέθεσε να συγκροτήσει αντάρτικο στρατό. Αυτό το καθήκον ο Άρης το έφερε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο. Το Μάη του 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανέλαβε καπετάνιος του.

Ο Άρης αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας και τη χαρακτήρισε λαθεμένη. Στο διάστημα Φλεβάρης - Απρίλης του 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Η δράση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από το Κόμμα.

Το 2011 η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος αποφάσισε την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη. Θεώρησε ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Παράλληλα, σημείωνε ότι η διαφωνία του Άρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δε δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Άρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη κατήγγειλε την απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον Άρη, για να επιτεθούν στο ΚΚΕ. Στη λαϊκή συνείδηση, ο Άρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Άρης Βελουχιώτης τάχθηκε υπέρ της ένοπλης πάλης, που την απορρίπτουν όσοι επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν.