Εκβιασμοί και κοροϊδία

«Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται», λέει η παροιμία κι αυτό ισχύει απόλυτα στον τρόπο με τον οποίο οι Ευρωπαίοι «εταίροι» της κυβέρνησης ασκούν πιέσεις στο λαό να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα τα μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης», «για να μην προστεθεί άλλη αβεβαιότητα στην ΕΕ μετά το Brexit», όπως λένε.

Τα δημοσιεύματα και οι παρεμβάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση πυκνώνουν τις τελευταίες μέρες. «Οι προαπαιτούμενες δράσεις που πρέπει να γίνουν έως τον Σεπτέμβριο (...) δεν υπάρχει λόγος να μη γίνουν έως τον Ιούλιο, το αργότερο έως τις αρχές Αυγούστου», δήλωσε αξιωματούχος της ΕΕ, σύμφωνα με χτεσινές ανταποκρίσεις από τις Βρυξέλλες, όπου γινόταν η Σύνοδος Κορυφής.

Με τον ίδιο στόχο, αυτόν της επιτάχυνσης των αντιλαϊκών μέτρων, έρχεται στην Ελλάδα στα μέσα Ιούλη ο επίτροπος με αρμοδιότητα τις οικονομικές υποθέσεις, Πιέρ Μοσκοβισί, δηλώνοντας εκ των προτέρων ότι «η εφαρμογή (σ.σ. των μεταρρυθμίσεων) συνιστά κλειδί» και ότι μετά το Brexit αποκλείεται κάθε σκέψη για χαλάρωση των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Αλλά και στην Ελλάδα στήνεται ένα σκηνικό εκβιασμού του λαού, με δηλώσεις, όπως αυτές του πρώην υπουργού Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελη, ότι δεν υπάρχει λόγος να καθυστερήσουν τα μέτρα της δεύτερης «αξιολόγησης» και ότι η κυβέρνηση πρέπει τώρα να νομοθετήσει, επειδή η χώρα και η ΕΕ δεν αντέχουν μια νέα, παρατεταμένη περίοδο διαπραγμάτευσης.

Είναι φανερή η προσπάθεια που γίνεται από δυνάμεις του κεφαλαίου και το αστικό πολιτικό σύστημα να αξιοποιηθεί το Brexit για την επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου και την ένταση των εκβιασμών σε βάρος του ελληνικού και των άλλων λαών.

Η «αβεβαιότητα» για το κεφάλαιο, που αντικειμενικά επιτείνεται από την οικονομική κρίση, τους κραδασμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και την ένταση των ανταγωνισμών και των αντιθέσεων παγκοσμίως, μεταφράζεται σε άσκηση μεγαλύτερης πίεσης στο λαό να σκύψει το κεφάλι, να γίνει χειροκροτητής και συμμέτοχος στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής «για να μην έρθουν τα χειρότερα».

Παράλληλα, προσπαθούν να ξεγελάσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, που εκφράστηκε και στο δημοψήφισμα για το Brexit, θολώνοντας τα νερά για την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη.

Στη συνάντηση που είχαν, χτες, στις Βρυξέλλες, ο Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μ. Σουλτς, επιβεβαίωσαν την «κοινή εκτίμηση» πως «το μήνυμα που πρέπει να πάρει η ΕΕ, από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, είναι η ανάγκη ενίσχυσης της κοινωνικής ατζέντας».

Τα λένε αυτά την ίδια ώρα που ετοιμάζονται να νομοθετήσουν την παραπέρα αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, να περιορίσουν το δικαίωμα στην απεργία, να μειώσουν κι άλλο τους ρημαγμένους μισθούς. Μιλάνε για «κοινωνική ατζέντα» αυτοί που μόνο φέτος θα κόψουν 900 εκατ. ευρώ από τις κρατικές δαπάνες για την Πρόνοια και από σήμερα κόβουν το ΕΚΑΣ από την πρώτη παρτίδα των χαμηλοσυνταξιούχων, έχοντας ήδη ψηφίσει πριν από δύο περίπου μήνες το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό.

Ο λαός να μην υποκύψει ούτε στους εκβιασμούς ούτε στην κοροϊδία. Δική του έγνοια πρέπει να είναι η οργάνωση της πάλης σε όλα τα μέτωπα που αφορούν τη δουλειά και τη ζωή του, άρα και ενάντια στα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζουν τώρα σε βάρος του κυβέρνηση - κεφάλαιο - ΕΕ – ΔΝΤ.

                                                                                                                                      "Ρ    '

«Ιδιοκτησία του προγράμματος... »

 

Πολλή βαβούρα σηκώνουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για την «ιδιοκτησία του προγράμματος», για το αν είναι δικά τους ή όχι τα... πνευματικά δικαιώματα του βάρβαρου μνημονίου που εφαρμόζουν για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Για «καθεστώς ασφυξίας και εκβιασμού», υπό το οποίο υπέγραψαν το μνημόνιο, μίλησε ο πρωθυπουργός, για να προσθέσει, όμως, καμαρώνοντας ότι «η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης οριοθετεί το κλείσιμο ενός κύκλου και, ταυτόχρονα, την έναρξη μιας δημιουργικής και ελπιδοφόρας εποχής».
«Δεν έχουμε την πατρότητα του προγράμματος που εφαρμόζουμε», δήλωσε ο Π. Σκουρλέτης, ενώ η «πρωτοβουλία 53+» διαμαρτύρεται γιατί ενώ η «συμφωνία του καλοκαιριού» εξηγήθηκε τότε ως «προϊόν αδίσταχτου εκβιασμού», σταδιακά η εξήγηση αυτή αποδυναμώθηκε, με αποτέλεσμα να εκλαμβάνεται από το λαό «ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις συγκροτούν το δικό μας πρόγραμμα»...
Κάπου εκεί ήρθε και ο Ν. Παππάς και το... απογείωσε: «Είναι λάθος ερώτημα αν υιοθετούμε το πρόγραμμα ή όχι», είπε, «το θέμα είναι αν καλώς ή κακώς φθάσαμε να υπογράψουμε αυτή τη συμφωνία. Και η απάντηση είναι πως καλώς το κάναμε, γιατί καταφέραμε και προστατέψαμε τα χαμηλά εισοδήματα»!
Τζάμπα ψάχνουν «ιδιοκτήτη»... Το πρόγραμμα που εφαρμόζουν είναι ιδιοκτησία του κεφαλαίου και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αυτήν τη φάση ο καλύτερος να το προωθήσει, γι' αυτό και παίρνει συνεχώς συγχαρητήρια από όσους τσακίζουν τους λαούς, εντός και εκτός συνόρων!
Το πρόγραμμα της κυβέρνησης, με όλα του τα παρατσούκλια, «παραγωγική ανασυγκρότηση», «δίκαιη ανάπτυξη» κ.ο.κ., είναι η στήριξη της ανάκαμψης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Ένας στόχος εξαρχής αντιλαϊκός, αφού προϋποθέτει διαρκή επίθεση στην τιμή της εργατικής δύναμης, παραπέρα τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ένταση της εκμετάλλευσης με άνοδο της παραγωγικότητας και παραπέρα άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και στους μισθούς, ιδιωτικοποιήσεις για το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με νέες επώδυνες συνέπειες για το λαό.
Γι' αυτό ακριβώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο το αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμόρφωσαν για την επίτευξη του ίδιου στόχου οι προκάτοχοί της, όχι μόνο δεν οδήγησε σε καμιά ανάκτηση των τεράστιων απωλειών που είχε ο λαός στο εισόδημα και τα δικαιώματά του, αλλά προσθέτει συνεχώς νέα βάρη στην πλάτη του.
Οι «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η κυβέρνηση έχουν πολύ συγκεκριμένο «ιδιοκτήτη»: Είναι οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, για να θωρακίσει την κερδοφορία του, την ανταγωνιστικότητά του, σε συνθήκες έντασης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, αλλά και δυσκολίας συνολικά της Ευρωζώνης να περάσει σε δυναμικούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Γι' αυτό και οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είτε έχουν μνημόνιο είτε όχι, είτε έχουν κυβερνήσεις «κεντροαριστερές», «κεντροδεξιές» ή «μεγάλου συνασπισμού», ενώ ο ίδιος ο πυρήνας τους είναι αναλυτικά καθορισμένος στις Συνθήκες και τη στρατηγική της ΕΕ πολύ πριν από την εκδήλωση της κρίσης...
Όσο για την προκλητική αναφορά του υπουργού Επικρατείας ότι «καταφέραμε και προστατέψαμε τα χαμηλά εισοδήματα», όπως και τις πρόσφατες αντίστοιχες αναφορές του πρωθυπουργού ότι όπως «προστάτευσαν» τις συντάξεις και τα σπίτια των χρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, έτσι θα «προστατεύσουν» και τα Εργασιακά (!), δείχνουν και ποια ακριβώς είναι η «δημιουργική και ελπιδοφόρα εποχή» που τάζουν στο λαό.
«Προστασία» των χαμηλών εισοδημάτων η νέα μείωση του αφορολόγητου, το μπαράζ έμμεσων φόρων κ.ο.κ., «προστασία» των συντάξεων το προωθούμενο συνολικό τσεκούρωμά τους μέσω του «επανυπολογισμού» τους, «προστασία» της χρεωμένης πρώτης κατοικίας η άμεση παράδοση της διαχείρισής της στα διάφορα «funds» και η πλήρης άρση κάθε προστασίας στην πρώτη κατοικία από το 2018!
«Δανεικό» ή «ιδιόκτητο», όπως και να βαφτίζει το αντιλαϊκό πρόγραμμα του κεφαλαίου που εφαρμόζει στοχοπροσηλωμένα η κυβέρνηση, αυτό που έχει σημασία για το λαό είναι πώς με την οργάνωση της πάλης του θα του βάλει εμπόδια, πώς θα βάλει στο επίκεντρο του αγώνα του το δικό του πρόγραμμα, την κάλυψη των δικών του σύγχρονων αναγκών, οι οποίες δε συμβιβάζονται με τις ανάγκες και την εξουσία του κεφαλαίου!
                                                                                                                               "P"

Κλάματα για την ΕΕ

«Αρνητική εξέλιξη» χαρακτήρισαν με μια φωνή η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Αναμενόμενη η στεναχώρια τους, καθώς από θέση εκπροσώπησης των συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης υπερασπίζονται τις στρατηγικές της επιλογές και τέτοια παραμένει η συμμετοχή στην ΕΕ.Εκδηλος ο προβληματισμός και η αγωνία τους, αφού το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που βεβαίως παραμένει εγκλωβισμένη στο πλαίσιο του συστήματος. Αλλά αναδεικνύει ακόμα και τις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ, την ανισομετρία των οικονομιών της, τη διαπάλη ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα που οξύνθηκε σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης.
Πρόκειται για στοιχεία που δεν αφορούν μόνο στη Βρετανία αλλά εκδηλώνονται στον έναν ή τον άλλο βαθμό σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ενισχύοντας το ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Τμήματα των αστικών τάξεων κρατών - μελών της ΕΕ, που τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται πλέον με την παραμονή στην ΕΕ, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια, θέτοντάς την υπό τη σημαία των επιλογών τους, σε κάθε περίπτωση εχθρικών προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Οι αντιδράσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων πρέπει να ιδωθούν απ' τα λαϊκά στρώματα μέσα απ' αυτό το πρίσμα. Αν η παραμονή στην ΕΕ είναι δεδομένο ότι κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, η αποχώρηση απ' αυτή δεν σηματοδοτεί τερματισμό της, στο βαθμό που οι λαοί, εν προκειμένω ο βρετανικός, δεν τη συνδέσουν με την πάλη τους για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Με όποια συμμαχία κι αν συνδέσει ή απ' όποια κι αν αποσυνδέσει τα συμφέροντά του το κεφάλαιο κάθε κράτους, η εξουσία του είναι από χέρι αντιλαϊκή.
Κανέναν τους δεν πήρε ο πόνος για τα λαϊκά συμφέροντα, που τα τσακίζουν ανελέητα με τις πολιτικές τους και που εξάλλου στο πλαίσιο της ΕΕ είναι καταδικασμένα. Ο καημός τους είναι η επίδραση των τελευταίων εξελίξεων στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το άφθονο κλάμα εκφράζει το φόβο τους για τη συνοχή της ΕΕ αλλά και για τα συμπεράσματα που μπορεί να εξαχθούν με αφορμή τη Βρετανία, καθώς αποδεικνύεται ότι λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ δεν αποτελούν ανεπίστρεπτη διαδικασία, όπως πάσχιζαν να πείσουν το λαό οι απολογητές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε εξανθρωπίζονται ούτε μεταλλάσσονται φιλολαϊκά. Ταυτόχρονα, η περίπτωση της Βρετανίας εκθέτει και όσες δυνάμεις κοροϊδεύουν το λαό ότι η αλλαγή νομίσματος είναι ικανή προϋπόθεση να τερματιστούν τα βάσανά τους. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και θα συνεχίσει, μέσα ή έξω απ' την ΕΕ, αφού αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων της.
Ο λαός οφείλει να βγάλει συμπεράσματα και, κυρίως, οφείλει να κλείσει τα αυτιά στην προπαγάνδα που θα ενταθεί τις επόμενες μέρες περί επαναθεμελίωσης της ΕΕ, περισσότερης κοινωνικής ΕΕ, επιστροφής της ΕΕ στις ιδρυτικές της αρχές και αξίες. Τη μόνη αξία που είχε, έχει και θα έχει η ΕΕ είναι αυτή των κερδών των μονοπωλίων της.
Οι αυταπάτες που με ιδιαίτερο ζήλο καλλιεργούν στο λαό η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της διαχείρισης, είναι για να μην «καρπίσει» στη συνείδησή του ο «σπόρος» της ανάγκης όχι απλά καταδίκης των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, αλλά του ίδιου και της εξουσίας του. Της ανάγκης να οργανώσει την πάλη του για την ανατροπή της και για την οικοδόμηση της δικής του, εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Πάλη που θα δώσει με τις σημαίες των δικών του συμφερόντων και όχι τις σημαίες των συμφερόντων των καπιταλιστών.
                                                                                                                        "Ρ"

Στων βιομηχάνων την ποδιά...

Οι ομιλίες του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, με διαφορά λίγων ωρών, ήταν αποκαλυπτικές της στρατηγικής τους σύμπλευσης στο στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου. Ενώπιον των βιομηχάνων διαγκωνίστηκαν για το ποιος μπορεί να ικανοποιήσει καλύτερα τις στρατηγικές επιδιώξεις τους, παραπλανώντας το λαό ότι θα ωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη. Χειραγωγώντας τον, δηλαδή, στα προτάγματα της αστικής τάξης, απολύτως εχθρικά προς τα δικά του συμφέροντα. Μάλιστα, στο σημείο αυτό συνέπεσαν ακόμα και στη φρασεολογία, αναγνωρίζοντας τη σημασία που το κεφάλαιο αποδίδει στην ικανότητα του πολιτικού του προσωπικού να χειρίζεται τις λαϊκές αντιδράσεις, χειραγωγώντας το λαό.
Την ίδια ώρα που αμφότεροι έταζαν ανέξοδα και αναίσχυντα στο λαό μέρισμα απ' τα κέρδη, προανήγγειλαν την κλιμάκωση της επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα, που είναι προαπαιτούμενο για την επίτευξη του στόχου της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Γι' αυτό, άλλωστε, η πολιτική της κυβέρνησης έχει το ίδιο αντιλαϊκό πρόσημο με αυτή των προηγούμενων. Μαζί εξάλλου ψήφισαν στη Βουλή το 3ο μνημόνιο, που αποτυπώνει τις επιταγές του κεφαλαίου, οι οποίες είναι για δαύτους «Ευαγγέλιο».
Για τον ίδιο λόγο, ενώπιον των βιομηχάνων έκλιναν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «μεταρρυθμίσεις» ως αναγκαίες για να υπάρξει και να σταθεροποιηθεί η ανάκαμψη, παραπέμποντας σε νέες ανατροπές αυτή τη φορά σε εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, που είναι το «κυρίως πιάτο» της δεύτερης «αξιολόγησης» του φθινοπώρου.
Η ταύτισή τους έβγαζε μάτι ακόμα και σε επίπεδο φρασεολογίας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης υποστήριξε ότι «πάνω απ' όλα, όμως, αναμένω να συμπράξετε με τους εργαζόμενους για την επίτευξη όλων όσων ανέφερα (σ.σ. αναθέρμανση της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας κ.λπ.). Είναι απαραίτητο να εμπεδωθεί ότι το συμφέρον εργαζομένων - επιχειρηματιών είναι κατά βάση κοινό».
Λίγο αργότερα, απ' το ίδιο βήμα, ο Αλ. Τσίπρας αναφωνούσε πως «δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι για την επιτυχία προγραμμάτων, ισχύ αξιώματος έχει η αποδοχή τους από το κοινωνικό σύνολο για να επιτυγχάνεται κοινωνική συνοχή» και αναπαρήγαγε ότι «τούτη την ώρα έχουμε έναν κοινό στόχο και ένα κοινό συμφέρον, την έξοδο από την κρίση».
Κατά τα λοιπά, ο Αλ. Τσίπρας εξέθεσε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου: Νέος «αναπτυξιακός νόμος», διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία για την ενίσχυση της ρευστότητας, ολοκλήρωση της πρώτης «αξιολόγησης», που επιτρέπει στις τράπεζες να αποκτήσουν πρόσβαση σε φτηνά προγράμματα δανεισμού και να τα επεκτείνουν στις επιχειρήσεις, ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων κ.ά. Δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση έκανε και κάνει «όλα τα απαραίτητα βήματα για την επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας» και την προσέλκυση επενδύσεων και πως όπου να 'ναι ανοίγουν οι κρουνοί ρευστού για τη στήριξη της κερδοφορίας τους.
Είχε προηγηθεί ο Κ. Μητσοτάκης, με τη δέσμευση: «...Για επίτευξη ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης 4% από το 2018 και μετά (...) Για να πετύχουμε αυτόν το στόχο, είναι απαραίτητο να κάνουμε μια στροφή προς τη συστηματική στήριξη της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Εφαρμόζοντας την αρχή "λιγότεροι φόροι - μικρότερες δαπάνες"».
Παραμυθιάζοντας και οι δύο το λαό, ισχυρίστηκαν ο Κ. Μητσοτάκης ότι «δεν μπορεί ο λαός να είναι συμμέτοχος μόνο στις ζημίες. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι θα πρέπει να έχουν μερίδιο και στα κέρδη της ανάπτυξης» και ο Αλ. Τσίπρας ό,τι «...στην αύξηση του παραγόμενου πλούτου, διότι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και από κει και πέρα, βεβαίως, αυτός ο πλούτος να διαχυθεί δίκαια στο σύνολο της κοινωνίας»...
Το μέρισμα στα κέρδη είναι για το λαό ότι το τυράκι στη φάκα για τα ποντίκια. Φάκα στην οποία οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν πρέπει να πιαστούν για άλλη μια φορά.
                                                                                                                                   "Ρ"

Ο «φίλος μας Γιούνκερ»

Από την ομιλία του Ζαν - Κλωντ Γιούνκερ στην γενική συνέλευση του ΣΕΒ

Την ...αγιογραφία του «φίλου και φιλέλληνα Γιούνκερ» φιλοτεχνούν η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης και σύσσωμος ο αστικός Τύπος.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η επίσκεψη του προέδρου της Κομισιόν στην Ελλάδα παρουσιάζεται σαν «ψήφος εμπιστοσύνης» στην πολιτική των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση και οι οποίες «κλείδωσαν» το περασμένο καλοκαίρι την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Θυμίζουμε, πάντως, ότι η κυβέρνηση, που σήμερα «λιβανίζει» τον Γιούνκερ, είχε θέσει στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη το ερώτημα αν εγκρίνεται ή απορρίπτεται το σχέδιο του προέδρου της Κομισιόν για το τρίτο μνημόνιο, ζητώντας από το λαό να το καταψηφίσει.
Αμέσως μετά, έφερε από την πίσω πόρτα τη δική της αντιλαϊκή συμφωνία με την τρόικα, φυσικά με τις «ευλογίες» της Κομισιόν.
Επομένως, τα μέτρα που τώρα παίρνονται σε βάρος του λαού έχουν τη σφραγίδα και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για το γεγονός ότι η κυβέρνηση συνεχίζει με επάρκεια την πολιτική των προηγούμενων.
Αυτό καθόλου δεν αποθαρρύνει, βέβαια, την κυβέρνηση από το να παρουσιάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σαν υπέρμαχο τάχα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Όπως είπε χτες, στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο πρωθυπουργός, «κοινή μας πεποίθηση είναι ότι η ανάκαμψη στην Ελλάδα δεν μπορεί να στηριχθεί στη συντριβή της εργασίας, αλλά σε ένα παραγωγικό μοντέλο σύγχρονο και ασφαλές, τόσο για τους ανθρώπους, όσο και για το περιβάλλον».
Στο ίδιο μήκος κύματος - αν και πιο διπλωματική - ήταν η απάντηση που έδωσε ο πρόεδρος της Κομισιόν σε ερώτηση που του έγινε.
Όπως είπε, «οι διαπραγματεύσεις για τη μεταρρύθμιση της νομοθεσίας, σε ότι αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους την ελληνική πραγματικότητα. Και θα πρέπει η εργασιακή νομοθεσία να προχωρήσει προς την κατεύθυνση των καλών πρακτικών που υπάρχουν αλλού».
Οι «καλές πρακτικές» δεν είναι άλλες από αυτές που εφαρμόζονται σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Για παράδειγμα, με βάση αυτές τις «καλές πρακτικές» νομοθετεί τώρα η κυβέρνηση στη Γαλλία, προκαλώντας τις αντιδράσεις των εργαζομένων και του λαού.
Από αυτήν τη σκοπιά, ελάχιστη αξία έχει η υπόμνηση του Γιούνκερ ότι «δεν είμαι φίλος των ομαδικών απολύσεων και πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση θα διαμορφώσει μια πρόταση, με την οποία θα μπορέσω να είμαι σύμφωνος», επιβεβαιώνοντας έμμεσα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι από τα πρωτεύοντα στη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη «αξιολόγηση».
Άλλωστε, ο πρόεδρος της Κομισιόν έχει δώσει δείγματα γραφής για το πώς εννοεί την «κοινή αντίληψη» για τα Εργασιακά.
Μόλις πρόσφατα, ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυψε την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων», ο οποίος προβλήθηκε από την κυβέρνηση ως μια πρωτοβουλία κατοχύρωσης ενός «μίνιμουμ» κοινού πλαισίου για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Βασικοί άξονες αυτού του πυλώνα είναι η σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα, «μέσω της σύγκρισης με τις εξελίξεις στις άλλες χώρες της Ζώνης του Ευρώ και στους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους», η στήριξη των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που «επιτρέπουν στους εργοδότες να ανταποκρίνονται σε μεταβολές στη ζήτηση», όπως και η δημιουργία μηχανισμών «κοινωνικής πολιτικής», που θα διαχειρίζονται την ακραία φτώχεια και την ανεργία.
Επομένως, πράγματι υπάρχει συναντίληψη ανάμεσα στην κυβέρνηση και την Κομισιόν για τις μεταρρυθμίσεις στα Εργασιακά, αφού και οι δυο υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα - αυτά του κεφαλαίου - και τον ίδιο στόχο - αυτόν της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Μόνο που τα δικά τους οράματα είναι εφιάλτης για το λαό, που πρέπει με την πάλη του να τον εμποδίσει να πραγματοποιηθεί.
                                                                                                                                 "P"

Συμπλέουν αντιλαϊκά

Η συζήτηση του «αναπτυξιακού νόμου», τις προηγούμενες μέρες, στη Βουλή, αποτέλεσε μια ακόμα ευκαιρία αποκάλυψης της στρατηγικής σύμπλευσης των κομμάτων της αστικής διαχείρισης. Φάνηκε, για μια ακόμα φορά, καθαρά ότι δύο στρατηγικές συγκρούονται: Η μία, με τις όποιες παραλλαγές, είναι αυτή που έχει στο επίκεντρό της το καπιταλιστικό κέρδος και συνηγόρους τους ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, Χρυσή Αυγή. Η άλλη έχει στο επίκεντρό της τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και υπερασπιστή της το ΚΚΕ.

Το στοιχείο που κυριάρχησε για δύο μέρες - όσο διήρκεσε η συζήτηση ενός νόμου που φτιάχτηκε για να παράσχει πρόσθετες ενισχύσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, εξ ου και τα εύσημα που έλαβε από βιομηχάνους, εφοπλιστές και τραπεζίτες - ήταν ο διαγκωνισμός ανάμεσα στα κόμματα της διαχείρισης για το ποιος μπορεί να προσφέρει περισσότερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, να υπηρετήσει με μεγαλύτερη επάρκεια και αποτελεσματικότητα την ανάκαμψη της κερδοφορίας του και την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς του.

Στο πλαίσιο αυτό η ΝΔ ...κατακεραύνωσε την κυβέρνηση γιατί οι επενδυτές απαιτούν 100 δισ. ευρώ, μειωμένη και σταθερή φορολογία, όμως η κυβέρνηση δίνει «ένα τίποτα». Σε πλειοδοσία παροχών προς το κεφάλαιο επιδόθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης. Αναπαράγοντας τη δικομματική κοκορομαχία σχετικά με το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την αναθέρμανση της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, έκανε λόγο για «αναιμικό» και «κουτσουρεμένο» νόμο, για περιβάλλον εχθρικό για τους επενδυτές. Επέκρινε την κυβέρνηση για «λάθος δημοσιονομικό μείγμα», διαφημίζοντας τις προτάσεις του κόμματός του για μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και μεγαλύτερη καρατόμηση των κρατικών δαπανών κ.λπ.

Στο ίδιο, πάνω - κάτω, μήκος κύματος κινήθηκαν οι παρεμβάσεις και των άλλων κομμάτων. Το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρήθηκε γιατί ο «αναπτυξιακός νόμος» για το 2016 «δεν βρέχει τίποτα, ούτε ψιχάλα, μηδέν, από αυτόν τον νόμο». «Χαμηλής πτήσης», όσον αφορά τα κίνητρα προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, τον χαρακτήρισε το Ποτάμι. Κι άλλα προνόμια για τους επιχειρηματίες ζήτησε το χρυσαυγίτικο μόρφωμα. Σε ρόλο ατζέντη της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» εμφανίστηκε η Ένωση Κεντρώων. Απ' τη σκοπιά αυτή καταψήφισαν!

Από κυβερνητικής πλευράς οι επικρίσεις δεν έμειναν αναπάντητες. Ο Γ. Σταθάκης ξεκαθάρισε ότι «μέριμνα της κυβέρνησης» είναι με τον «αναπτυξιακό νόμο» «να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες προκειμένου να υπάρξουν ιδιωτικές επενδύσεις και να βγει η οικονομία από την ύφεση». Έδωσε δε αναφορά για τον πακτωλό ζεστού χρήματος που διατίθεται για το σκοπό αυτό, προτρέποντας να «δούμε το νόμο σε συνάφεια με όλο το φάσμα εργαλείων για την ανάκαμψη των ιδιωτικών επενδύσεων, όπως το ΕΣΠΑ». Διαμαρτυρήθηκε, μάλιστα, ότι δεν μπορεί να κατανοήσει την κριτική στον «αναπτυξιακό νόμο» και επέστρεψε τις κατηγορίες λέγοντας: «Αν μας κάνετε κριτική ότι δεν στηρίζουμε τους ιδιώτες επενδυτές, αυτό το σύστημα που εφαρμόσατε τόσα χρόνια στήριζε τον ιδιώτη επενδυτή;».

Απέναντι σ' αυτήν την ομόθυμη έγνοια για τους καπιταλιστές, μόνο το ΚΚΕ τοποθετήθηκε απ' τη σκοπιά της υπεράσπισης των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, καλώντας το λαό να αγωνιστεί για ανάκτηση απωλειών σε μισθούς και συντάξεις, να οργανώσει την πάλη του για αλλαγές που θα φτάνουν έως το επίπεδο της εξουσίας. Να διεκδικήσει όλα όσα του ανήκουν και μπορεί να του προσφέρει ένας τόπος με τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες, απ' τη στιγμή που θα περάσουν στα χέρια του και θα τις αξιοποιήσει προς όφελός του, μοχθώντας όχι για τα κέρδη του κεφαλαίου αλλά για την ικανοποίηση των αναγκών του.

                                                                                                                                 "Ρ"

Άρης Βελουχιώτης: ''Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι...''

 

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

- Τον ξέρεις τον Άρη;
- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Όχι. Μα τόνε ξέρω.
- Πώς είναι;
- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.
Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.
- Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;
- Τόνε ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Τον είδα με τα μάτια μου.
- Πώς είναι;
- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.
Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.
Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»  

 (Γιάννης Ρίτσος,  Το υστερόγραφο της δόξας – Άρης Βελουχιώτης)                                                                                             

    16 Ιούνη 1945. Σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, φεύγει από τη ζωή.
   Ο Άρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο. Μαζί του στο θάνατο τον συντρόφεψε ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.
   Ακολούθησε ο κανιβαλισμός. Η θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα κρεμαστούν από τις 18 έως τις 20 Ιούνη, σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.

   Τι ήταν ο Άρης; Εκείνο το «αμείλικτο τέρας» που περιγράφουν οι θιασώτες του πιο πρωτόγονου και συνάμα βλακώδους αντικομμουνισμού; Ήταν από στρατιωτική άποψη ένας «κατσαπλιάς», όπως διατείνονταν οι «ήρωες» του δοσιλογισμού; Κάποιος με «θολή» πολιτική σκέψη, όπως λένε εκείνοι που όσα δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια; Ας δώσουμε το λόγο στους – σοβαρούς – πολιτικούς αντιπάλους του Άρη.
    Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναφέρει:

«Ο Άρης ήταν ένας αγνός ιδεολόγος» (Φίλιππος Φιλλίπου, «Βήμα», 3/2/2002), «ήταν έναςευφυής άνθρωπος» (εφημερίδα «Πρώτη», 24/9/1986)

  ΟΕυάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας  στο βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι», αναφέρει:

«… ο Άρης απέδειξε ότι είχε ψυχοσύνθεση ηγέτου, χάρη σ' αυτόν, το γόητρο του ΕΛΑΣ ανήλθε κατακορύφως», Ο ίδιος μιλώντας για την «θεαματική εξέλιξη» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣτονίζει ότι «ο Άρης ήταν ο κύριος παράγων της». Ο Αβέρωφ - και όχι κάποιος πολιτικός φίλος του Άρη - τον περιγράφει ως «ηγέτη», «γενναίο», «καλό οργανωτή», ως άνθρωπο που «δεν του έλειπε ούτε η ευφυΐα ούτε κάποια παιδεία». Και προσθέτει ο Αβέρωφ: «Ένας Ιταλός στρατηγός, που δεν είχε κανένα λόγο να τον συμπαθή, ο Ινφάντε, είπε το 1945 στον γράφοντα τις σελίδες αυτές: "Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα"».

   Πολύ πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τα 4/5 της χώρας είχαν ήδη απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Ήδη από την Άνοιξη του ’44,  το Γερμανικό επιτελείο του οποίου ηγείτο ο Χέλμουτ Φέλμυ αναγκάστηκε να κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη και τούτο λόγω της καθόδου του Άρη στην Πελοπόννησο.
    Ο ίδιος ο Φέλμυ σημείωνε ότι χρειαζόταν τουλάχιστον 3 μεραρχίες επιπλέον, μόνο για την Πελοπόννησο, λόγω της ανάπτυξης στις τάξεις του ΕΛΑΣ  που είχε εμφυσήσει το οργανωτικό πνεύμα του Άρη και η  προσωπική του παρουσία στην περιοχή («Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα», Βιβλιοπωλείον της Εστίας).
    Τέτοια αποτελέσματα μάλλον δεν θα μπορούσαν να επιτυγχάνονται από «κατσαπλιάδες»…
    Καταγεγραμμένες είναι οι απόψεις του  Κρις Μοντάγκιου Γούντχαουζ, του Άγγλου Συνταγματάρχη, επικεφαλής της βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα, για τον Άρη ως στρατιωτική μεγαλοφυΐα: «Χωρίς Ζέρβα δεν γινόταν, χωρίς Άρη δεν πετύχαινε», έλεγε ο Γούντχαουζ για την επιχείρηση της ανατίναξης του Γοργοποτάμου. 
    Ο Κρις Γουντχάουζ, σε επιστολή του προς την ηγεσία του ΕΑΜ, αμέσως μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου,  ανάμεσα στα άλλα γράφει: «…θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της Αγγλίας και την οργάνωσίν σας και τον ικανώτατον στρατιωτικόν αρχηγόν σας»(Στρατηγού Ν. Ζέρβα: «Απομνημονεύματα», εκδόσεις «Μέτρον»).
   Όσο για την πολιτική διορατικότητα και οξυδέρκεια του Άρη, πέρα από τις διαπιστώσεις του για τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και φυσικά της Βάρκιζας ότι «παρέδιδαν το απελευθερωτικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα στους Άγγλους» («Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», Δ.Χαριτόπουλου, εκδόσεις «Τόπος» - RealNews) αρκεί η υπόμνηση των λόγων του στη σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ τον Νοέμβρη του ’44:

«Αν ζήσει κανένας σας  – τους έλεγε - να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει». 

    Επομένως, όπως έχει γράψει και ο συνάδελφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: «Μπορεί να προσάψει κανείς ό,τι θέλει στον Βελουχιώτη, όχι όμως απουσία στρατηγικού, “γεωπολιτικού” ενστίκτου και βαθιάς ιστορικής γνώσης».

   Ο Άρης Βελουχιώτης δεν γεννήθηκε μέσα σε μια στιγμή, όπως η Αθηνά μέσα από το κεφάλι του Δία. Δεν προέκυψε αστραπιαία. Για να φτάσει να διαμορφωθεί από τον Θανάση Κλάρα (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) στον χιλιοτραγουδισμένο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, διένυσε μια πολυκύμαντη πορεία βασανιστικής ωρίμανσης .
    Ο Άρης ήταν δημιούργημα και «γέννημα» της ανάτασης του ίδιου του ελληνικού λαού. Ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του Πάνου Λαγδά «Άρης Βελουχιώτης ο πρώτος του αγώνα», έγραψε:

«Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του Αγώνα, κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλληκάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε».

   Ο Άρης δεν υπήρξε, δεν διαμορφώθηκε «τυχαία». Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι τον κομμουνιστή Άρη Βελουχιώτη, είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού.
    Πολλοί παριστάνουν τους «αρμόδιους» να μιλήσουν γι' αυτή τη διαδρομή. Όμως, αρμοδιότερος ήταν ο ίδιος ο Άρης. Και μίλησε:

«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα», γράφει σε επιστολή στον «Ριζοσπάστη», στις  9/9/1931. «Έκτοτε - συνεχίζει - δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα;». Περίπου προφητικά στην ίδια επιστολή καταλήγει: «Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

   Με αυτά τα εφόδια έφερε σε πέρας ο Άρης την αποστολή που του ανατέθηκε, όταν ανέλαβε να υλοποιήσει την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την συγκρότηση αντάρτικου απελευθερωτικού στρατού.
    Με αυτό το πνεύμα γράφτηκε από το χέρι του Άρη οόρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη ΓραμμένηΟξιά:

    «Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

    Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».

    Αθάνατο πολιτικό κειμήλιο, διαχρονικής αξίας - και δραματικής επικαιρότητας στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών και των εγχώριων «σωτήρων» - αποτελεί η ιστορική ομιλία του Άρη που την εκφωνεί στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.
    Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:

   «Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

   Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

   Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

   Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

   Όταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

   Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

   Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...). Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».

   Ο Άρης λατρεύτηκε από τους συναγωνιστές του. Να τι περιγράφει ένας από τους αντάρτες του, ο Καραδημήτρης, στον Σπύρο Μελετζή:

«Τί να σου πω, Σπύρο, τόσο σκληραγωγημένο άνθρωπο δε θα ξανακάνει ο κόσμος. Στις πορείες εμείς παιδιά τώρα και κουραζόμαστε και κείνος άντεχε πιο πολύ απ' όλους μας, στην πείνα τα ίδια, στη δίψα και στην κακοπέραση. Πολλές φορές έμεινε εκείνος νηστικός για να δώσει σε μας. Κι ένα τσιγάρο ακόμα νά 'χε θα τό 'δινε σε μας. Ήταν τόσο σκληρός με τον εαυτό του που πολλές φορές μας τρόμαζε. Ούτε ασκητής, ούτε φακίρης δε θα μπορούσε ν' αντέξει στη γεμάτη στερήσεις ζωή που έκανε ο Άρης και μάλιστα τότε στις αρχές που ξεκινήσαμε. Μαρτυρήσαμε όλοι μας, κι αν δεν ήταν ο Άρης να μας εμψυχώνει κάθε μέρα, θα τά 'χαμε παρατήσει. Τόσο δύσκολες μέρες περάσαμε τότε στις αρχές».

   Από την σημερινή Ελλάδα δεν λείπουν οι απόγονοι του δοσιλογισμού. Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί συνεχιστές των ταγματασφαλιτών. Οι φασίστες γκεμπελίσκοι που ματαιοπονούν στην προσπάθεια τους να σπιλώσουν τον Άρη και να παραχαράξουν την Ιστορία.
    Όπως συνηθίζεται στην περίπτωση των φασιστών, ο «Καιάδας» της γελοιότητάς τους είναι τόσο βαθύς όσο η προστυχιά τους. Και όσο πιο πρόστυχοι γίνονται τόσο περισσότερο θυμίζουν τον «ήρωα» ενός επίσης «προφητικού» κειμένου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αναγέννηση» στις 21 Ιούνη 1945. Ο Θεσσαλός δημοσιογράφος Φαίδων Μακρής, έγραφε:

    «Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα.

    Ένα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του.

    Όμως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή...

    "Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο τουήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Άρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».

  

    Αυτός ήταν ο Άρης. Ανέγγιχτος από κάθε επιχείρηση γκεμπελικού τύπου λασπολόγησης του ονόματός του. Και έτσι θα παραμείνει: Ολικά και αμετάκλητα αποκαταστημένος στη συνείδηση του λαού. Γιατί, πολύ απλά, είναι βαθιά εγκαταστημένος στο νου και στην καρδιά του λαού, ως σύμβολο των αγώνων για τη λευτεριά και τη δημοκρατία του λαού.
                                                                                                             Νίκος Μπογιόπουλος

Νέοι ΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ήταν σαφέστατος, προχτές στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας, τελευταίο βήμα προπαρασκευής της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, αρχές Ιούλη στη Βαρσοβία. Μια σύνοδο που ο ίδιος έσπευσε να χαρακτηρίσει «ορόσημο», με βάση τις αποφάσεις που αναμένεται να παρθούν εκεί για διευρυμένη παρουσία των ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε Ανατολική Ευρώπη και Ανατολική Μεσόγειο, στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, με μετατόπιση της «δομής άμυνας» της λυκοσυμμαχίας στα ανατολικά. Ηδη, γίνεται λόγος για τη μεγαλύτερη από ποτέ συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, στις ασκήσεις που γίνονται σε Πολωνία, Βαλτικές Χώρες. Εχει, δε, σχηματιστεί μια γραμμή συγκέντρωσης ΝΑΤΟικών δυνάμεων από τη Βόρεια Ευρώπη στα σύνορα της Ουκρανίας έως τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Βεβαίως, ο στόχος εδώ της λυκοσυμμαχίας κόντρα στη Ρωσία είναι φανερός. Επιπλέον, ο Γενς Στόλτενμπεργκ είπε: «Ψάχνουμε για το πώς μπορούμε να αυξήσουμε την παρουσία μας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Εχουμε ήδη ενισχύσει την παρουσία μας με περισσότερη εναέρια αστυνόμευση, με μέτρα διασφάλισης, με περισσότερη ναυτική παρουσία και περισσότερες ασκήσεις. Αλλά εξετάζουμε και τι περισσότερο μπορούμε να κάνουμε».
Απαριθμώντας ο Στόλτενμπεργκ την ανάπτυξη συστοιχιών PATRIΟT και ιπτάμενων ραντάρ AWACS στην Τουρκία, συμπλήρωσε ότι «έχουμε και περισσότερη ναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο», παραπέμποντας ευθέως στην ανάπτυξη στο Αιγαίο της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2. Η οποία αρμάδα, με τις ευλογίες και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέπλευσε εδώ τάχα για το Προσφυγικό, ενώ αφορά άμεσα την υλοποίηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για παραπέρα συγκέντρωση δυνάμεών του στην ανατολική συνοριογραμμή, πάνω στο ναυτικό δίαυλο που διασχίζουν ρωσικά πολεμικά πλοία καθ' οδόν για Συρία. Βάζει έτσι, τον ελληνικό λαό στο επίκεντρο επικίνδυνων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στην πρεμούρα των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων να διεκδικήσουν, μέσα από την τέτοια βαθύτερη εμπλοκή, τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, ώστε να διεκδικήσουν μερίδιο από τη λεία.
Η τέτοια ενισχυμένη ναυτική παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο - κομβικός άξονας στην υλοποίηση των βρωμερών σχεδιασμών τους - περνά μέσα κι από τη στενότερη διασύνδεσή του με τις στρατιωτικές δυνάμεις της ΕΕ. Σε πρώτη φάση τη διασύνδεση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων με τη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ ΣΟΦΙΑ, που ξεκίνησε στη Μεσόγειο για αποτροπή τάχα προσφυγικών ροών από την Αφρική και εξάρθρωση δουλεμπορικών κυκλωμάτων, ενώ ανέλαβε ως επιπλέον «καθήκον» «να συμβάλει στην ανταλλαγή πληροφοριών καθώς και στην εφαρμογή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης».
Είπε ο Στόλτενμπεργκ: «(...) έχουμε επίσης συμφωνήσει (σ.σ.: με την ΕΕ) σε όλα τα επιχειρησιακά ζητήματα που σχετίζονται με τη συνεργασία μας στο Αιγαίο, όπου πλοία του ΝΑΤΟ συνεργάζονται με τον Frontex και την ελληνική ακτοφυλακή (...) θα ήθελα να δω, επίσης, μεγαλύτερη πρόοδο στη Μεσόγειο. Και αυτό είναι ακριβώς ό,τι ζητήσαμε από τους στρατιωτικούς επιτελείς μας, να καταλήξουν με μια σύσταση, με μια εκτίμηση τι περισσότερο μπορούμε να κάνουμε με βάση την πείρα από το Αιγαίο Πέλαγος και στη συνέχεια να κινηθούμε ενδεχομένως προς την Κεντρική Μεσόγειο»...
Τα παραπάνω δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια επιπλέον ομολογία, από τα πλέον επίσημα χείλη, για τον πραγματικό χαρακτήρα της έλευσης εδώ της ΝΑΤΟικής αρμάδας. Αυτής που καλωσόρισε η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή το αυταπόδεικτο, το πραγματικό της περιεχόμενο, καθαρά ιμπεριαλιστικό - πολεμικό, για την προάσπιση των κερδών, της πρωτοκαθεδρίας στο φαγοπότι μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών έναντι άλλων. Η ομολογία αυτή φορτώνει με επιπλέον ευθύνες την κυβέρνηση για την πρεμούρα της να υπηρετήσει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οπως και με ένα επιπλέον χρέος το οργανωμένο, ταξικό, εργατικό - λαϊκό κίνημα να επαγρυπνεί, να ξεσκεπάζει και να αντιπαλεύει τα σχέδια αυτά.
                                                                                                                            "Ρ"

Μήτσο ... μην τους λυπάσαι !!!

Μήτσο ... μην τους λυπάσαι !!!

   Χατζηνικολάου: Η αξιολόγηση έκλεισε. Θα ήταν καλύτερα να βρισκόμαστε στην περσινή θέση με την αβεβαιότητα, τα capital controls, με το δημοψήφισμα ??
   Κουτσούμπας: Μα κύριε Χατζηνικολάου και η περσινή κατάσταση είχε προκύψει απο την ίδια πολιτική.
   Δελατόλας: Ο Τσίπρας είπε πως προτίμησε να συμβιβαστεί παρά να οδηγήσει την χώρα στο γκρεμό. Αυτό είναι μιά πραγματικότητα στην οποία το ΚΚΕ δεν έχει πειστική απάντηση !!!
   Κουτσούμπας: Ολα ξεκίνησαν απο το μεγαλύτερο ψέμα του Τσίπρα ... οτι θα σκίσει τα μνημόνια και θα σώσει τον λαό μέσα στην Ευρωπαική Ενωση. Στη Ευρώπη θα τρώμε με χρυσά κουτάλια έλεγαν του λαού ... ήταν η εποχή της ανάπτυξης ... το ΚΚΕ φώναζε πως θα έρθει η κρίση που θα τσακίσει τον λαό ... δεν μας πίστεψε ο λαός, πίστεψε τους άλλους και στο τέλος τον Τσίπρα ... 
   Χατζηνικολάου: Γραμματέα αυτό φταίει ή αυτό που λέει ο λαός ... εγώ θα το πώ και ας θυμώσει ο γραμματέας ... ξέρετε τι λέει ο λαός ?? Οτι έκλεισε το "εργοστάσιο" στην Σοβιετική Ενωση αλλά έχει μείνει η "αντιπροσωπία" στην Ελλάδα !!! 


   Ωραία ξεκινήσαμε. Σα να λέμε ... δεν φταίει το παραμύθιασμα που έριξαν στον λαό τόσες δεκαετίες ... αλλά το ΚΚΕ που επιμένει να υπάρχει !!! Σε αυτό το σημείο ο Μήτσος επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον κλασσικό κομματικό, ευπρεπή, αναλυτικό και "ξύλινο" λόγο για να τους πεί πως ... το γαμήσι που τρώει τώρα ο ελληνικός λαός και ο κάθε λαός, άρχισε ακριβώς όταν έκλεισε εκείνο το εργοστάσιο !!! Οι πανελίστες όμως δεν έδειξαν καμμιά διάθεση να κάνουν οτι καταλαβαίνουν και αυτό μάλλον είναι το σημείο που ο Μήτσος αποφάσισε μέσα του ... να "ανεβάσει" τόνους και στροφές. 

   "Βούλωσε" γρήγορα και ωραία ... μια πούστικη τρίπλα περί των δύο άκρων του Χατζηνικολάου, ο οποίος γρήγορα αποφάσισε πως δεν τον παίρνει και τόριξε στο αβαβά ... περί μνημονίου-αντιμνημονίου. Σε αυτό το σημείο η πιό αναμενόμενη και δεύτερη πιό ξύλινη ερώτηση ever ... τελικά ήλθε: "Ο Σύριζα είναι αριστερό κόμμα ??"  Μα την παναγία ... δεν θα με χάλαγε καθόλου να τους δείξει ο Μήτσος μιά ... κομμουνιστική μαλλιασμένη γλώσσα για να δούν πως είναι. Παρέμεινε "ευπρεπής" και τους δήλωσε πως την απάντηση για το εαν ο Σύριζα είναι αριστερό κόμμα δεν χρειάζεται να την δώσει κανένα ΚΚΕ (παρότι την έδωσε ως όφειλε) ... την έχουν δώσει ήδη και την δίνουν κάθε μέρα οι Ευρωαμερικάνοι και οι ντόπιοι Σεβοεφοπλιστές. Μάλιστα τους δήλωσε πως όλοι αυτοί ... έχουν δώσει τράτο στον Τσίπρα επειδή κάνει την βρώμικη δουλειά καλύτερα απο τους προηγούμενους ... ένα χρονάκι ακόμα στην κυβέρνηση !!! Ηταν απο τις λίγες στιγμές που "έσκασε" το χαμογελάκι στα χειλάκια της ... Λώρας Ιωάννου !!! Μεγάλη στιγμή.

Η Λώρα η Ιωάννου !!!

   Κουτσούμπας: Πήγαμε προχτές στον Αη-Στράτη για να τιμήσουμε τους εξόριστους κομμουνιστές ...
   Χατζηνικολάου: Τι λέγατε τις προάλλες δύο ώρες με τον Τσίπρα ??
   Κουτσούμπας: ... στον Αη-Στράτη που απο το ΄29 ως το ΄62 ήταν εξόριστοι κομμουνιστές ...
   Χατζηνικολάου: Σύμφωνοι. Τι λέγατε δύο ώρες με τον Τσίπρα ??
   Κουτσούμπας: ... που τους πηγαίναν στο εκτελεστικό απόσπασμα για τις ιδέες τους αλλά δεν λύγισαν ...
   Χατζηνικολάου: Γραμματέα, δυο ώρες τι λέγατε με την Τσίπρα ??
   Κουτσούμπας: ... ετούτους εδώ σήμερα δεν τους έβαλε κανένας στο εκτελεστικό απόσπασμα ... απλά τους έτριξε τα δόντια η Μέρκελ και ετούτοι κάτσαν κότες 
   Χατζηνικολάου: Τι λέγατε με τον πρωθυπουργό ?? Του λέγατε δύο ώρες οτι δεν είναι αριστερός και οτι λέει ψέματα ?? 
   Κουτσούμπας: Με ενημέρωσε θεσμικά για όλα τα ζητήματα ένας πρωθυπουργός που πλέον συναγελάζεται στο club του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΣΕΒ και των υπολοίπων.
   Ενα πράμα ... σα να κερδίζεις όλες τις κόντρες σε επέλαση σε ιταλική άμυνα και στο τέλος να σκοράρεις.

Το ύφος του τερματοφύλακα ... αφού γίνει το κακό.

   Τελειώνοντας το πρώτο μέρος και αρχίζοντας το δεύτερο είναι η ώρα να πέσει η Νο 1 ξύλινη ερώτηση ever ...
   Δελατόλας: Κάτι δεν πάει καλά με την πολιτική σας πρόταση. Μήπως πρέπει να γίνει πιό ρεαλιστική ?? Θετικά το λέω. 
   Ναι !!! ξέρουμε !!!
   Χατζηνικολάου: Γιατί δεν συνεργάζεστε με κανέναν ?? Γιατί μένετε απομονωμένοι στην γωνιά σας ?? Θα συνεργαστείτε με την Κωνσταντοπούλου ?? Θα συνεργαστείτε με τον Λαφαζάνη ?? ... έστω με την Ανταρσύα !!!
   Ο αβάσταχτος πόνος για την άνοδο του λαικού κινήματος !!! 
   Η Λώρα η Ιωάννου: Γιατί δεν συνενώνεται τις δυνάμεις σας όλοι όσοι έχετε την ίδια πρόταση ... όπως είναι ο κύριος Λαφαζάνης και η κυρία Κωνσταντοπούλου, ο Ανταρσύα ούτως ώστε να πεισθεί ένα μεγαλύτερο τμήμα, ούτως ώστε ο λαός να ακουμπήσει πάνω σε μία πρόταση ... και όχι να περιμένετε τον λαό να βγάλει το φίδι απο την τρύπα !!! 
   Ωπατις και νάτα μας !!! Η Λώρα ... δίνει γραμμή !!! 
   Είσαι βλαμμένη κοπέλα μου ?? 
   Πάλι ο Μήτσος έπρεπε να "κλέψει" το εικόνισμα. Δεν περιγράφω άλλο. Με άλλα λόγια τους είπε πως δεν γίνονται λαικά κινήματα ... αθροίζοντας τις πούτσες με τις βούρτσες.

   Χατζηνικολάου: Τι εννοείτε λαική εξουσία ?? Αν κερδίσετε τις εκλογές ... θα ξαναγίνουν εκλογές ??
   Κουτσούμπας: Βεβαίως θα ξαναγίνουν εκλογές ... αλλά δεν θα είναι αστικές κοινοβουλευτικές εκλογές με τους καλπονοθευτικούς νόμους παρωδία της συμμετοχής του λαού ... θα είναι πραγματικές εκλογές.
   Χατζηνικολάου: Τα κόμματα θα υπάρχουν ??
   Κουτσούμπας: Τα κόμματα που θα παλεύουν για το εργατικό λαικό συμφέρον βεβαίως θα υπάρχουν. 
   Μιά μικρή έκρηξη πρέπει να συνέβη στο μυαλουδάκι της Λώρας ...
   Η Λώρα η Ιωάννου: Η δεξιά δεν θα υπάρχει ας πούμε ?? Η αστική τάξη δεν θα υπάρχει ??
   Σώπα βρε Λώρα ... πως το σκέφτηκες αυτό το πράμα !!! Βουλωμένο γράμμα διαβάζει το κορίτσι.  

   Τι είπε ο Κουτσούμπας ?? 
   Να είναι ανακλητοί οι βουλευτές !!! 
   Είμαστε με τα καλά μας ?? 
   Που έγιναν αυτά ??    

   Χατζηνικολάου: Γραμματέα λένε πως ο νόμος για τα εργασιακά θα απαιτεί συγκεκριμένες πλειοψηφίες για την λήψη απόφασης μιάς απεργίας.
   Ο Κουτσούμπας τους ανέλυσε τον τρόπο που θα έπρεπε να δρα και να οργανώνει μιά απεργία ένα συνδικαλιστικό κίνημα που σέβεται τον εαυτό του, την απεργία που θα έπρεπε να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποδοχή και μαζικότητα στους χώρους δουλειάς, τους περιέγραψε την δράση και τις επιδιώξιες των κομμουνιστών μέσα στο εργατικό κίνημα ... αποδείχνοντας τους το καραγκιοζιλίκι της σημερινής ΓΣΕΕ και των διάφορων οπορτουνιστικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τους είπε πως πρέπει να φτύσεις αίμα για να οργανώσεις μια γενική απεργία. 
   Τι κατάλαβε απο όλα αυτά ο Δελατόλας ?? Αρα γενικέ στην γενική συνέλευση να παίρνετε η απόφαση για απεργία ?? ... υπονοώντας βεβαίως πως το ΚΚΕ θα συμφωνήσει σε αυτό το σημείο με τον εργασιακό νόμο που θα φέρει ο Τσίπρας τον Σεπτέμβρη με τις διαταγές της ΕΕ και τις ευλογίες του ΣΕΒ.
   Κουτσούμπας: Ο νόμος που θα έρθει λέει το 50+1 του συνόλου των εργαζομένων πρέπει να πάρει την απόφαση για απεργία ... δηλαδή να μην αποφασίζεται στον αιώνα τον άπαντα απεργία !!! 
   Δελατόλας: Δηλαδή δεν είναι δίκαιο να υπάρχει μια μεγάλη πλειοψηφία ?? 
   Κουτσούμπας: Μη νομίζεται οτι τους πήρε ο πόνος τους βιομήχανους να διευκολύνουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Μην τρελλαθούμε κιόλας. 
   Δελατόλας: Αρα εσείς τι πρόταση έχετε για τις γενικές συνελέυσεις ?? 
   Κουτσούμπας: Αν δεν καταλάβατε τόση ώρα τι λέω δεν πειράζει ... καταλάβαν οι τηλεθεατές ... Πρακτικά πρέπει να αποφασίζουν με 50+1 οι παρόντες. Πενήντα + ένα οι παρόντες ... το καταλαβαίνετε ?? Δεν ακούτε τι σας απαντάω ... το λέω τόση ώρα. Αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να τα λύσει μόνο του το συνδικαλιστικό κίνημα ... και όχι ο νόμος του Τσίπρα και του κάθε Τσίπρα, της Μέρκελ και του ΣΕΒ ... κυρ΄ βλάκα, κυρ΄ Δελατόλα. Γκέγκε ??

   Ο Μήτσος για άλλη μιά φορά δήλωσε την θέση του ΚΚΕ για την άδολη, ανόθευτη απλή αναλογική ... δηλώνοντας πως τελικά στο θέμα της απλής αναλογικής ... φτάσαμε στο σημείο το ΚΚΕ να "υπερασπίζεται" την "τιμή" της αστικής δημοκρατίας περισσότερο απο τους άλλους !!! Καλά τον είχα κόψει τον Μήτσο για μεγάλη trollόφατσα όταν έσκασε μύτη τότε στην συνάντηση με τον Τσίπρα με εκείνη την γραβάτα. 
   Και ο Δελατόλας τι βρήκε λέτε να ρωτήσει ?? ... Η κυβερνησιμότητα της χώρας δεν είναι κάτι σημαντικό για σας στο ΚΚΕ ?? 
   Κουτσούμπας: Αν κυβερνησιμότητα είναι να περνάνε συνέχεια αντιλαικοί νόμοι ... τότε μιά χαρά θα είναι η ακυβερνησία !!! 
   Ο Δελατόλας ρε ... για να γίνει μιά απεργία θεωρεί πως πρέπει να το αποφασίσει η απόλυτη πλειοψηφία των γραμμένων μελών ενός συνδικάτου ... αλλά δεν τον ενοχλεί καθόλου να κυβερνιώμαστε απο το 35% ... οχι των γραμμένων στους καταλόγους αλλά αυτών που τελικά πήγαν και ψήφισαν. Ενεκα η κυβερνησιμότητα βλέπετε ... για το καλό της χώρρρρρρρρρας. Ουστ ρέ προοδευτικέ ... ρε ούστ.

Ωχ παναγία μου !!!

   Τι είπε ο Κουτσούμπας ?? 
   Το "Παραιτηθείτε" στην πράξη στηρίζεται απο την κυβέρνηση ... επειδή είναι βολικός αντίπαλος ...
   Ρε νύσταξα πάλι ...

   Ηρθε η ώρα της εξέδρας !!!
   Κλασική κατάσταση ... αρχίσαν οι ερωτήσεις ... Γιατί αυτά που μας λέει το ΚΚΕ είναι συνεχώς ξύλινη γλώσσα ??
   Τρομερή πρωτοτυπία !!! Και ούτε για μιά στιγμή δεν περνάει απο το μυαλό όλων αυτών ... η ιδέα μη τυχόν είναι ξύλινα μόνο τα αυτιά τους !!! 

    Να και ο λαλίστατος κύριος καθηγητής ... εθνικής συμφιλίωσης ... για να περάσουμε όλοι καλά ντέ !!! Αρκούσε μόνο μία ατάκα του Κουτσούμπα για να πάθει αφωνία ... Η αστική τάξη δεν έχει πατρίδα. 

   Λίγο μετά μας προέκυψε ο Νικηταράς ... ο ταλαιπωρημένος απο αριστερούς αντάρτες και δεξιούς χωροφύλακες !!! Αραγε τι ακριβώς έκανε για να τον έχουν στην μπούκα όλοι ?? 
   Αλλά για σταθείτε ... να δούμε τι ρώτησε τον Μήτσο ??
   Νικηταράς: Απ΄ότι κατάλαβα λέτε πως δεν φτάνει να δώσει ο λαός την εξουσία σε κάποιον, πρέπει ο λαός να είναι έτοιμος για να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία. Τι γνώμη έχετε για τις πράξεις των ακτιβιστών που πάνε και κάνουν δολιοφθορές ή καταλήψεις, που συγκρούονται με τα ΜΑΤ ... και κάνουνε σαμποτάζ  ?? ...
   Αν υποψιαστώ οτι αυτός ο Νικηταράς ήταν ποτέ "αντιεξουσιαστής" ... το πιάσατε το υπονοούμενο ... απλά βγάζω το καπέλο στον Χατζηνικολάου για τις επιλογές εξέδρας που κάνει ... διαχρονικά. 

   Η πιό μεγάλη στιγμή της εξέδρας: Κύριε Κουτσούμπα εγώ σας έχω τη λύση για να ανεβούν τα ποσοστά του ΚΚΕ !!! Να συνεχίστε να κάνετε απεργίες πάνω απο δύο ημέρες ... τρείς, τέσσσερις, πέντε ... αγώνας διαρκείας για να ανατρέψτε το καθεστώς ... και μετά σιγά-σιγά θα πιστέψω και γώ ... και θα κατέβω και γώ !!!
   Τι ζούμε ??? 

Δεν ακούω τίποτα. Το ΚΚΕ έπρεπε να φυσάει ... να είναι στο 70% !!!

   Αυτή ήταν η στιγμή που το πνεύμα αυτού του οπαδού της "εξέγερσης" (το ΚΚΕ καλεί τον λαό ενάντια στο σύστημα αλλά κάνει μόνο διήμερες απεργίες της πλάκας) ... ήρθε και έδεσε με το πνεύμα της Λώρας (το ΚΚΕ περιμένει απο τον λαό να βγάλει το φίδι απο την τρύπα) ... και με το πνεύμα των διάφορων ασυγκράτητων twitterοεπαναστατών ...

   Ομως το τελικό χτύπημα έμελλε να μας έρθει απο την Λώρα: Τα παιδιά που σας κάναν τις ερωτήσεις ... εαν έχουν κέφια και δεξιότητες και θέλουν να δημιουργήσουν στην ζωή και να βγάλουν και κάτι παραπάνω, περισσότερα χρήματα ... έχουνε θέση στο δικό σας μοντέλο ??
   Απορώ γιατί αυτό το κορίτσι πάει στα πάνελ και διατυπώνει ερωτήσεις που θα έπρεπε να τις έχει απαντήσει απο το τέλος του Δημοτικού ?? 
   Κουτσούμπας: ... Αν εννοείτε να μπορεί να γίνει Ωνάσης ή Χατζηνικολάου ... εεεε δεν γίνεται !!! 

This is a pipe ... Αυτό είναι μιά πίπα

Αναδημοσιευση απο Antivaro

«Το νέο κεφάλαιο... »

«Η σελίδα γύρισε και το νέο κεφάλαιο είναι πολύ πιο όμορφο», ισχυρίζονται τα κυβερνητικά επιτελεία. Τώρα που τελείωσε η διαπραγμάτευση και έκλεισε η «αξιολόγηση», λένε, μπορούμε να επιστρέψουμε στην «κανονικότητα», να ασχοληθούμε με την «καθημερινότητα» των πολιτών, για μια «καλύτερη επόμενη μέρα»...
Τα λένε όλα αυτά λες και όσα νέα αντιλαϊκά μέτρα ψηφίσανε έως τώρα για λογαριασμό του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της περιβόητης πρώτης «αξιολόγησης», δεν αφορούν στην καθημερινότητα του λαού, αλλά... του γείτονα!
Λες και η «επόμενη μέρα» για το λαό δε θα καθοριστεί από τα νέα δυσβάσταχτα βάρη που του φόρτωσαν, πάνω στις τεράστιες απώλειες που ήδη είχε υποστεί και τις οποίες διατήρησαν στο ακέραιο!
Λες και τα νέα αυτά μέτρα, μεταξύ άλλων με την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, τη νέα απογείωση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας σε λιγότερο από δύο χρόνια, τον «αυτόματο κόφτη» κ.ο.κ., δεν είναι νέα χτυπήματα που θα «ξετυλίγονται» σταδιακά τα επόμενα χρόνια, καθιστώντας την κάθε «επόμενη μέρα» όλο και πιο δυσβάσταχτη για το λαό.
Κι όλα αυτά, βέβαια, ενώ στο... «νέο κεφάλαιο» της δεύτερης «αξιολόγησης» μπαίνει, μεταξύ άλλων, η ενίσχυση της σημερινής εργασιακής ζούγκλας, βάσει των απαιτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων.
Τα περί «αλλαγής σελίδας» και «καλύτερης επόμενης μέρας», όπως και τα γνωστά για «φως στην άκρη του τούνελ», «θυσίες που πιάνουν τόπο» κ.ο.κ., τα έχει ακούσει πολλές φορές ο λαός όλα αυτά τα χρόνια που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μόνο που η κάθε «αλλαγή σελίδας» έβρισκε και βρίσκει το λαό σε χειρότερη θέση, με ακόμα πιο πετσοκομμένο το εισόδημα και τα δικαιώματά του.
Πολύ απλά, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει καμιά θετική «αλλαγή σελίδας» για το λαό όσο βρίσκεται εντός των τειχών της εξουσίας του κεφαλαίου και εντός των λυκοσυμμαχιών του. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά «καλύτερη επόμενη μέρα» για τους εργαζόμενους από κυβερνήσεις που υπηρετούν το στόχο της ανάκαμψης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, πολύ απλά γιατί ο στόχος αυτός περνά υποχρεωτικά μέσα από τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, περνά μέσα από το άνοιγμα της ψαλίδας, ανάμεσα στην παραγωγικότητα και τους μισθούς, μέσα δηλαδή από την ένταση της εκμετάλλευσης.
Ποια «σελίδα γύρισε» για το λαό την ώρα που όχι μόνο διατηρούνται στο ακέραιο οι τεράστιες απώλειές του, αλλά διευρύνονται με την προσθήκη νέων βάρβαρων μέτρων; Για ποια «επόμενη μέρα» του μιλάνε, όταν όχι μόνο εξοβελίζεται ως «μη ρεαλιστική» η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, αλλά γίνεται και συστηματική προσπάθεια για να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη ζωή χωρίς δικαιώματα;
Η «στροφή στην καθημερινότητα», για την οποία μιλά η κυβέρνηση, είναι ακριβώς η έμφαση στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής της πολιτικής σε κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και του λαού, σε συνδυασμό με ορισμένα μέτρα - «ασπιρίνες» για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που οξύνεται εξαιτίας αυτής της πολιτικής.
Ο ίδιος ο νέος «αναπτυξιακός νόμος», ο οποίος προβάλλεται ως ένα από τα κεντρικά στοιχεία της «επόμενης σελίδας», με τα νέα προκλητικά προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, τις νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις κ.ο.κ., την ίδια ώρα που ξεζουμίζουν το λαό, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του περιβόητου «κοινωνικού προσήμου» και της «δίκαιης ανάπτυξης» για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση.
Το ίδιο αποκαλυπτική είναι και η στήριξη της αστικής τάξης, αλλά και των «εταίρων» της διεθνώς, για τη «γνήσια δέσμευση» της κυβέρνησης στην υλοποίηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων...
Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι ο λαός θα αλλάξει πραγματικά σελίδα μόνο όταν βάλει στο επίκεντρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, όταν πάρει στα χέρια του την εξουσία και τον πλούτο που ο ίδιος παράγει!

Το πραγματικά «χοντρό παιχνίδι»...

Τι γίνεται όταν τα «μεγάλα μαχαίρια» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και οι κόντρες στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, μαζί με τον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό και λοιπά μπουμπούκια που φυτρώνουν πάνω σε αυτό το έδαφος, συναντάνε το «εύφορο» γήπεδο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, των επιχειρηματικών συμφερόντων, των στρατών των οπαδών και των κάθε είδους μηχανισμών; Μια πραγματική «μάχη», σαν αυτή που γίνεται τέσσερις μέρες τώρα στα γήπεδα και στις πόλεις όπου διεξάγεται το φετινό Euro, με τις συμπλοκές των οπαδών και τα άλλα «όμορφα» να 'ναι πιο συχνές και από τα γκολ.
Με Ρώσους ...καταδρομείς «με στρατιωτική εκπαίδευση» (κατά τη γαλλική Εισαγγελία) να συγκρούονται με Άγγλους χούλιγκανς, εκείνους που κατά τ' άλλα «δεν υπάρχουν» στις «εκκλησίες» των αγγλικών γηπέδων, Άγγλους εναντίον Ιρλανδών και Γάλλων, Γερμανούς νεοναζί να φωνάζουν «εισβάλλαμε ξανά» πριν συγκρουστούν με τα ουκρανικά «αδερφάκια» τους, που δεν τους αρέσουν τα «ανοίγματα» των Γερμανών προς Ρωσία μεριά, Πολωνούς εθνικιστές να δίνουν το «παρών» σε μια απομίμηση του «αναβαθμισμένου ρόλου» που διεκδικεί η αστική τάξη της χώρας τους στην ΕΕ, Τούρκους εναντίον Σέρβων, Αλβανούς να θυμούνται τη «γενοκτονία» των Τσάμηδων.
Τι είδαν «οι αρχές» και τα αστικά ΜΜΕ; «Έξαρση της οπαδικής βίας» (απρόσμενο!), «κατανάλωση αλκοόλ» (πλέον θα μεθάνε εκτός των «fan zones» πριν τις παίξουν εντός) και «αιφνιδιασμό των Αρχών» αφού ο στρατιωτικός νόμος και τα εκατομμύρια της ασφάλειας είναι για να μη χαλάσουν τη «γιορτή» οι Γάλλοι απεργοί ενάντια στον αντεργατικό νόμο της κυβέρνησης Ολάντ.
Και το «τόπι» των αντιθέσεων; Στην «εξέδρα» για να το κλωτσάνε πότε από δω και πότε από κει οι διάφοροι «στρατοί», ζυγισμένοι - στοιχισμένοι πίσω από τα «ιδανικά» και τις επιδιώξεις της «δικής τους» αστικής τάξης. «Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση» των σκληρών ανταγωνισμών, των (πρόσκαιρων) συμμαχιών και της μάχης όλων εναντίον όλων που διεξάγεται στην πολιτική και την οικονομία.
Τ. Γ.

40 Χρήσιμες συμβουλές για αντικομμουνιστές

40 Χρήσιμες συμβουλές για αντικομμουνιστές

1)Επιμείνετε συνεχώς πως ο Μαρξισμός είναι μία αναξιόπιστη, ξεπερασμένη, εντελώς νεκρή, και μάλιστα ήδη ενταφιασμένη ιδεολογία.

Μπορείτε να χτίσετε μία επικερδέστατη καριέρα, πολεμώντας αυτό το δήθεν «ψόφιο άλογο» για το υπόλοιπο του εργασιακού σας βίου.

2)Κάθε μη-φυσικός θάνατος που λαμβάνει χώρα σε κομμουνιστικό «καθεστώς» έχει ως άμεσα υπεύθυνους, όχι μόνον την εκάστοτε κρατική ηγεσία, αλλά και τον ίδιο τον Μαρξισμό-Λενινισμό σαν ιδεολογία.

-Αγνοήστε τους θανάτους που συμβαίνουν στις μη-κομμουνιστικές χώρες για τους ίδιους ακριβώς λόγους!

3) Ο κομμουνισμός ή ο Μαρξισμός είναι ό, τι θέλετε εσείς να είναι.

Είστε ελεύθεροι να ταξινομήσετε ως «κομμουνιστικό» οποιοδήποτε κίνημα ή χώρα, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές, οικονομικές, διπλωματικές ή άλλες στοχεύσεις τους.

4)Σε οποιαδήποτε σύγκρουση στην οποία μετέχουν οι κομμουνιστές, μπορείτε άνετα να τους φορτώσετε την ευθύνη για το σύνολο των θυμάτων της σύγκρουσης αυτής.

Να είστε προσεκτικοί κατά την εφαρμογή του παρόντος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αναφέρετε τις φασιστικές οργανώσεις που πολέμησαν κατά των σοβιετικών ή των κομμουνιστών ανταρτών ως κάτι καλό, αλλά αποφύγετε να εξυμνήσετε ανοιχτά την ναζιστική Γερμανία. Εάν χρειαστεί, μπορείτε να το κάνετε και αυτό, αλλά σε κατ’ιδίαν μόνον, συζητήσεις.

5)Μπορείτε να αποφασίσετε ποιος είναι ο «πραγματικός μαρξισμός» και ποιοι είναι οι νόμιμοι εκπρόσωποι του. Προσποιηθήτε πως ταυτίζεστε με τον Τρότσκι που παραγκώνισε ο «κακός» Στάλιν, αποσιωπώντας το γεγονός πως τους μισείτε εξίσου και τους δύο.

6)Μπορείτε να επικαλείστε συνεχώς τον George Orwell και να αναφέρετε αποσπάσματα από το 1984 ή την «φάρμα των ζώων». Το γεγονός πως τα βιβλία του Όργουελ είναι μυθιστορήματα, και ο ίδιος δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην ΕΣΣΔ, δεν χρειάζεται να σας απασχολήσει ούτε στο ελάχιστο.*

7)Παραθέστε αριθμούς για μαζικούς θανάτους, χωρίς να δίνετε καμμία σημασία στα πραγματικά δημογραφικά ή άλλα στοιχεία.

 3.000.000 νεκροί; 7.000.000; 10 ή 100.000.000; Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για κανέναν έλεγχο τωνστοιχείων σας, πράγμα φυσικά πολύ καλό, αφού δεν έχετε τέτοια.

8)Ο οποιοδήποτε συνελήφθη ποτέ σε σοσιαλιστική χώρα ήταν πιθανότατα αθώος για οποιοδήποτε έγκλημα. Οι κομμουνιστές συνελάμβαναν μόνον άκακους ποιητές και οραματιστές που ήθελαν να μοιραστούν όμορφα μηνύματα με τον κόσμο.

9)Όλες οι ενέργειες του Στάλιν εκπορεύονταν από κάποια σκοτεινή απειλητική υστεροβουλία. Όλες!

10)Σύμφωνα με το πνεύμα του #9 ο Στάλιν πρέπει να παρουσιάζεται σαν τον ινδουιστικό θεό Βισνού, και να έχει άμεση γνώση των πάντων. Ο,οτιδήποτε συνέβη μεταξύ 1924 και 1953 είναι αποκλειστικά δική του προσωπική ευθύνη, και κανέναν ρόλο δεν έπαιξαν οι πληροφορίες που του μετέφεραν, ή οι ενέργειες των χιλιάδων υφισταμένων του. Ο Στάλιν προσωπικά γνώριζε και ενέκρινε κάθε ξεχωριστή υπόθεση αυτής της περιόδου, και είναι η προσωπική του βαρβαρότητα που έστειλε στον θάνατο τόσους αθώους.

11)Κατηγορήστε τα «κομμουνιστικά καθεστώτα» για ο,οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτές τις χώρες μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού, ως και σήμερα.

12)Ισχυρισθείτε πως ο Μαρξισμός είναι ουτοπικός γιατί αναφέρεται σε μία μη-υπαρκτή κοινωνία του απωτέρου μέλλοντος. Εναλλακτικά κατηγορήστε τον μαρξισμό πως απέτυχε γιατί δεν περιέγραψε αρκετά λεπτομερειακά αυτήν την μελλοντική κοινωνία.

Αγνοήστε την αντίφαση.

13)Αρχίστε να παρουσιάζετε τον μαρξισμό σαν μεσσιανική πίστη, θρησκευτική λατρεία ή ότι άλλη μεταφυσική μπούρδα σας έρθει στο κεφάλι. Αγνοήστε την παρατήρηση πως μπορούμε να βρούμε ομοιότητες με κάποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις σε όλες τις πολιτικές ιδεολογίες.

14)Να θυμάστε την διπλή αντικομουνιστική επίθεση.

Επιτεθείτε στην πριν τον Στάλιν περίοδο για τα οικονομικά της προβλήματα. Εάν σας επισημάνουν πως αυτά λύθηκαν αργότερα (επί Στάλιν), κατηγορήστε τον για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

15)Δύο λέξεις: «ανθρώπινη φύση».  

Τι είναι η ανθρώπινη φύση;

Είναι μία πολύ γρήγορη εξήγηση του γιατί είναι λάθος τα πολιτικά συστήματα που δεν αρέσουν σε εσάς.

16)Η μπολσεβίκικη επανάσταση έγινε με βία και αιματοχυσία. Οι αστικές επαναστάσεις έγιναν τάχα με δημοκρατικά αναίμακτα δημοψηφίσματα.

17)Χρησιμοποιήστε συνεχώς τους όρους «ελευθερία» και «δημοκρατία». Αγνοήστε κάθε πρόκληση για τον ακριβή καθορισμό αυτών των όρων.

18)Οι κομμουνιστές είναι πάντα ενάντια σε ότι είναι δημοφιλές στο κοινό που κάθε φορά απευθύνεστε. Σε συντηρητικό ακροατήριο κατηγορήστε τους για ομοφυλόφιλους, και σε mainstream ακροατήριο σαν ομοφοβικούς. Τελικά οι κομμουνιστές πρέπει να είναι ηθικά έκλυτοι και πουριτανοί ταυτόχρονα. Αγνοήστε ξανά την αντίφαση.

19)Αναθεματίζετε συνεχώς τον Στάλιν για το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπερντροπ και παραβλέψτε την συνεργασία των ΕΠΑ,της Αγγλίας και της Γαλλίας, με την  ναζιστική Γερμανία, την φασιστική Ιταλία και την αυτοκρατορική Ιαπωνία πολύ πριν τον πόλεμο (και σύμφωνα με κάποιες απόψεις ακόμη και μετά από αυτόν). Σταματήστε κάθε συζήτηση για τους πραγματικούς όρους του σύμφωνου μη-επίθεσης.

20)Εξυμνήστε την «πρωτόφαντη» ελευθερία της ανατολικής Ευρώπης. Αγνοήστε την μαζική μετανάστευση, την παιδική και άλλη πορνεία, την ανεργία, την μείωση των γεννήσεων, τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά, το οργανωμένο έγκλημα, τους εμφύλιους πολέμους και τις εθνοκαθάρσεις, την αύξηση των αυτοκτονιών, την εξάπλωση επιδημιών.

Ποιος νοιάζεται για όλα αυτά όταν υπάρχει «ελευθερία»;

21)Μιλάτε συνεχώς για την «κουλτούρα του φόβου» στις κομμουνιστικές χώρες. Για τον φόβο «μην σου χτυπήσουν την πόρτα τα μεσάνυχτα». Προσπεράστε το γεγονός πως ο κίνδυνος όχι μόνο να σου χτυπήσουν την πόρτα, αλλά και να σύρουν έξω από το σπίτι σου με ένα όπλο στον κρόταφο, είναι απόλυτα υπαρκτός στις δυτικές χώρες και ηθικά νομιμοποιημένος από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»

22)-Επιτεθείτε στην κομμουνιστική αθεΐα!

Είναι κάτι που δεν πρέπει να σας εμποδίσει να επιτίθεστε ταυτόχρονα στον ισλαμικό  φονταμενταλισμό.

-Ποιος θα προσέξει κάποια αντίφαση;

23)Προσπεράστε την ειρωνεία της ιστορίας πως οι ΕΠΑ σήμερα διεξάγουν και χάνουν έναν πανάκριβο πόλεμο στο Αφγανιστάν, από έναν αντίπαλο που δημιούργησαν και εξόπλισαν οι ίδιες, για τους δώσει την πρώτη τους νίκη στον ψυχρό πόλεμο...

24)Τι να λέτε στους ανθρώπους που ζητάνε μία λύση για την συνεχή επιδείνωση των προβλημάτων τους σήμερα;

Μιλήστε για «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»!

Επαναλάβετε την λέξη όσες φορές χρειαστεί, έως ότου ο συνομιλητής σας τραπεί σε φυγή.

25)Να επισημαίνετε πάντα την αναξιοπιστία όλων ανεξαιρέτως των κομμουνιστών. Από αυτήν εξαιρούνται η «μυστική έκθεση του 20^ου συνέδριου» του Χρουτσώφ, καθώς και τα βιβλία του Τρότσκι που αναφέρονται στον Στάλιν.

26)Οι κομμουνιστές ηγέτες πρέπει να ήταν όλοι παρανοϊκοί για να νομίζουν πως υπήρχαν επιβουλές ενάντια στην επανάσταση και να παίρνουν συνεχώς μέτρα εναντίον τους.

Προσπεράστε το γεγονός πως τελικά η αντεπανάσταση πραγματοποιήθηκε, οπότε η απειλή ήταν προφανώς πραγματική...

27)Τα «κομμουνιστικά καθεστώτα» δεν ήταν ποτέ λαοφιλή. Σε κάθε απόδειξη περί του αντιθέτου, επικαλεστείτε «πλύση εγκεφάλου». Μην μπείτε ποτέ στην διαδικασία να εξετάσετε οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα για να επαληθεύσετε τον ισχυρισμό σας.

28)Η κομμουνιστική προπαγάνδα είναι ακατέργαστη και πρωτόγονη. Αν κάποιος σας σας την συγκρίνει με την ψυχροπολεμική αντικομουνιστική τέτοια, αλλάξτε συζήτηση.

29)Χρησιμοποιήστε τους όρους «ελευθερία» και «πλουραλισμός» όταν αντιπαρατίθεστε με κομμουνιστές. Αν δεν πιάσει, παίξτε το χαρτί της θρησκευτική καταπίεσης.

30)Ο,τιδήποτε άσχημο συμβαίνει σε μία καπιταλιστική χώρα, οφείλεται σε κάποιους «κακούς» ανθρώπους. Σε μία κομμουνιστική αντίθετα για όλα τα στραβά φταίει το «καθεστώς» και η κομμουνιστική ιδεολογία. Α ναι, και ο ...Στάλιν!

31)Δεν χρειάζεται να έχεις καμμία ιδεολογική συνοχή προκειμένου να είσαι αντικομουνιστής!

Μπορείς να είσαι «αριστερός» ψευτοσοσιαλιστής και να λαϊκίζεις στο 90% της ατζέντας σου. Μετά μπορείς άνετα να συγκρίνεις τον καπιταλισμό που κατέκρινες πριν, με την «Ρωσία του Στάλιν». Εάν δεν έχεις ιδέα του τι έγινε εκεί, θα σε βοηθήσουν τα βιβλία «1984» και «φάρμα των ζώων». (βλέπε και #6)

Έτσι μπορεί κάποιος να βρίζει τον καπιταλισμό στο 99% του χρόνου του, αλλά να διστάζει πάντα να αναφέρει τον σοσιαλισμό σαν εναλλακτική λύση.

Μπορείς να είσαι ακροδεξιός φασίστας και να κατακρίνεις την πνευματική κατάπτωση του καπιταλισμού, επικαλούμενος τις εθνικιστικές σου παραδόσεις για να δικαιολογήσεις τον αντιμαρξισμό σου.

32)Αν είστε αναρχικός επιμείνετε στην «αποτυχία» του μαρξισμού. Προσπεράστε το γεγονός της 100% αποτυχίας της δικής σας ιδεολογίας, και φορτώστε την στους κομμουνιστές και την αντίδραση. Αγνοείστε το γεγονός πως και η καλύτερη κοινωνική οργάνωση είναι πλήρως ανώφελη εάν δεν μπορεί να αμυνθεί ενάντια στους εχθρούς της.

33)Είστε νεο-ναζί; 

-Οι κομμουνιστές είναι εβραίοι, και η κουβέντα σταματάει εκεί...

34)Είσαι νεο-χίπης; 

-Θιβέτ!

35)Μπορείτε να κατηγορήσετε για «γενοκτονία» τον Μάο, αγνοώντας την στήριξη του Νίξον στην Κίνα ενάντια στην ΕΣΣΔ. Εάν θέλετε να πείτε κάτι καλό για την Κίνα, αυτή είναι πλέον καπιταλιστική. Για ότι άσχημο συμβαίνει εκεί, παραμένει κομμουνιστική μέχρι σήμερα.

36)Κατηγορήστε τον μαρξισμό πως δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη. Αγνοείστε το γεγονός πως ούτε ο νεοφιλελευθερισμός, ή η «αστική δημοκρατία» δεν έχουν επιβεβαιώσει τις υποσχέσεις τους επίσης.

37)Αγνοείστε τον χώρο, την ιστορική περίοδο, τις οικονομικές, διεθνείς, ή όποιες άλλες συνθήκες, και κατηγορήστε τους κομμουνιστές πως θέλουν να αντιγράψουν στην χώρα σας το μοντέλο της ΕΣΣΔ επί Στάλιν. Ποντάρετε στην ανοησία των άλλων, ώστε να μην προσέξουν πως κανένας τέτοιος σκοπός δεν υπάρχει, καθώς η δική σας χώρα έχει εκβιομηχανιστεί εδώ και πολλά χρόνια και δεν υφίσταται κανένας τρόπος ή λόγος, για ένα τέτοιο ιστορικό πισωγύρισμα.

38)Χρησιμοποιείτε την μαγική λέξη «ολοκληρωτισμός». Ταυτίστε τον κομμουνισμό με τον φασισμό.

39)Αγνοείστε το γεγονός πως τα οικονομικά προβλήματα των σοσιαλιστικών χωρών αυξάνονταν παράλληλα με τις «αγοραίες» οικονομικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχώρησαν.

40)Όταν αμφισβητείστε σε σχέση με τους αριθμούς ή το ιστορικό πλαίσιο που δίνετε, καταφύγετε σε χαρακτηρισμούς όπως «ανηλεής τύρρανος» ή «αιμοσταγής δολοφόνος».

  

Θυμηθείτε:

Ο Στάλιν ήταν αυτονόητα «αιμοσταγής δολοφόνος» γιατί «σκότωσε τόσους αθώους ανθρώπους», των οποίων η «δολοφονία» τους από τον Στάλιν είναι αυταπόδεικτη από το γεγονός πως (ο Στάλιν) ήταν «αιμοσταγής δολοφόνος»!

Μία ή άλλη...

________

Με δεδομένη την μεταφραστική μου ανεπάρκεια, προσπάθησα περισσότερο να αποδώσω το κείμενο, που το βρήκα στο Kasama  ,project, και πρόσθεσα και κάποιες ηλεκρονικές παραπομπές. Όποιος αναγνώστης μπορεί να μεταφράσει καλύτερα, ή έχει υπόψην κάποιες ακόμη παραπομπές σε σχέση με το κείμενο, θα εκτιμήσουμε την βοήθεια του.

 __________

*Εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον Σολζενίστσιν.