«Το νέο κεφάλαιο... »
Τα λένε όλα αυτά λες και όσα νέα αντιλαϊκά μέτρα ψηφίσανε έως τώρα για λογαριασμό του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της περιβόητης πρώτης «αξιολόγησης», δεν αφορούν στην καθημερινότητα του λαού, αλλά... του γείτονα!
Λες και η «επόμενη μέρα» για το λαό δε θα καθοριστεί από τα νέα δυσβάσταχτα βάρη που του φόρτωσαν, πάνω στις τεράστιες απώλειες που ήδη είχε υποστεί και τις οποίες διατήρησαν στο ακέραιο!
Λες και τα νέα αυτά μέτρα, μεταξύ άλλων με την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, τη νέα απογείωση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας σε λιγότερο από δύο χρόνια, τον «αυτόματο κόφτη» κ.ο.κ., δεν είναι νέα χτυπήματα που θα «ξετυλίγονται» σταδιακά τα επόμενα χρόνια, καθιστώντας την κάθε «επόμενη μέρα» όλο και πιο δυσβάσταχτη για το λαό.
Κι όλα αυτά, βέβαια, ενώ στο... «νέο κεφάλαιο» της δεύτερης «αξιολόγησης» μπαίνει, μεταξύ άλλων, η ενίσχυση της σημερινής εργασιακής ζούγκλας, βάσει των απαιτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων.
Τα περί «αλλαγής σελίδας» και «καλύτερης επόμενης μέρας», όπως και τα γνωστά για «φως στην άκρη του τούνελ», «θυσίες που πιάνουν τόπο» κ.ο.κ., τα έχει ακούσει πολλές φορές ο λαός όλα αυτά τα χρόνια που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μόνο που η κάθε «αλλαγή σελίδας» έβρισκε και βρίσκει το λαό σε χειρότερη θέση, με ακόμα πιο πετσοκομμένο το εισόδημα και τα δικαιώματά του.
Πολύ απλά, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει καμιά θετική «αλλαγή σελίδας» για το λαό όσο βρίσκεται εντός των τειχών της εξουσίας του κεφαλαίου και εντός των λυκοσυμμαχιών του. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά «καλύτερη επόμενη μέρα» για τους εργαζόμενους από κυβερνήσεις που υπηρετούν το στόχο της ανάκαμψης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, πολύ απλά γιατί ο στόχος αυτός περνά υποχρεωτικά μέσα από τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, περνά μέσα από το άνοιγμα της ψαλίδας, ανάμεσα στην παραγωγικότητα και τους μισθούς, μέσα δηλαδή από την ένταση της εκμετάλλευσης.
Ποια «σελίδα γύρισε» για το λαό την ώρα που όχι μόνο διατηρούνται στο ακέραιο οι τεράστιες απώλειές του, αλλά διευρύνονται με την προσθήκη νέων βάρβαρων μέτρων; Για ποια «επόμενη μέρα» του μιλάνε, όταν όχι μόνο εξοβελίζεται ως «μη ρεαλιστική» η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, αλλά γίνεται και συστηματική προσπάθεια για να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη ζωή χωρίς δικαιώματα;
Η «στροφή στην καθημερινότητα», για την οποία μιλά η κυβέρνηση, είναι ακριβώς η έμφαση στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής της πολιτικής σε κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και του λαού, σε συνδυασμό με ορισμένα μέτρα - «ασπιρίνες» για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που οξύνεται εξαιτίας αυτής της πολιτικής.
Ο ίδιος ο νέος «αναπτυξιακός νόμος», ο οποίος προβάλλεται ως ένα από τα κεντρικά στοιχεία της «επόμενης σελίδας», με τα νέα προκλητικά προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, τις νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις κ.ο.κ., την ίδια ώρα που ξεζουμίζουν το λαό, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του περιβόητου «κοινωνικού προσήμου» και της «δίκαιης ανάπτυξης» για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση.
Το ίδιο αποκαλυπτική είναι και η στήριξη της αστικής τάξης, αλλά και των «εταίρων» της διεθνώς, για τη «γνήσια δέσμευση» της κυβέρνησης στην υλοποίηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων...
Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι ο λαός θα αλλάξει πραγματικά σελίδα μόνο όταν βάλει στο επίκεντρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, όταν πάρει στα χέρια του την εξουσία και τον πλούτο που ο ίδιος παράγει!
