«Μπουμ» στην ευελιξία
Το «μπουμ» της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και η δραματική συρρίκνωση των μισθών για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων καταγράφονται, για άλλη μια χρονιά, στο Πληροφοριακό Σύστημα «Εργάνη» για το 2016.
Η μονιμοποίηση και δραματική επέκταση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας, που μαζί με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου αφορούν πλέον το 1/3 του συνόλου των μισθωτών, το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί λαμβάνουν το μήνα 100 και 200 ευρώ μισθό, ενώ πλέον το 50% έχει μηνιαίο εισόδημα ως «ταβάνι» τα 800 ευρώ μεικτά, αποδεικνύουν τον πραγματικό στόχο, αλλά και την αποτελεσματικότητα των αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν με ιδιαίτερη ένταση τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης.
Με αυτά τα μέτρα, η εργατική δύναμη γίνεται διαρκώς φθηνότερη για το κεφάλαιο, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, από την οποία όμως τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν τα λαϊκά στρώματα.
Οταν, μάλιστα, μπροστά σ' αυτήν τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας η κυβέρνηση βλέπει «θετική δυναμική», γίνεται φανερό ότι η «δίκαιη ανάπτυξη» που υπόσχεται, θα είναι ένα δράμα δίχως τέλος και όχι το τέλος του δράματος για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, όπως τους υπόσχονται.
Οπως, άλλωστε, προκύπτει και από την απάντηση της Κομισιόν σε Ερώτηση ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν στερείται φαντασίας στην εξεύρεση εργαλείων για να τονώνει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ετσι, δίπλα σε όλα τα «λουλούδια της ευελιξίας», προσθέτει άλλο ένα: Τη «μερική ανεργία», ως μια νέα μορφή απασχόλησης, που τη σερβίρει σαν φάρμακο για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την «ομαλή προσαρμογή της αγοράς εργασίας»!
Σ' αυτό το πλαίσιο, όπως αποκάλυψε χτες το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», ο ψευδεπίγραφος «Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που αυτό το διάστημα προωθείται στην ΕΕ, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η συστηματοποίηση και η αξιοποίηση με ένα μίνιμουμ κοινών κανόνων των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, προκειμένου να ρυθμιστούν ζητήματα που έχουν σχέση με τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε κράτη και σε κλάδους, και όχι βέβαια για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα όσων «ξεροσταλιάζουν» στην ευελιξία και διαρκώς αυξάνονται.
Επιβεβαιώνεται έτσι ότι αυτό που στη χώρα μας εμφανίζεται από την κυβέρνηση ως «εξαίρεση» στο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» αποτελεί τον κανόνα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εναν κανόνα που το κεφάλαιο και τα όργανα της ΕΕ επιδιώκουν να σταθεροποιήσουν με κάθε μέσο, περνώντας «διά πυρός και σιδήρου» τα εργατικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων.
Το ζοφερό αυτό μέλλον για την εργατική τάξη όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και άλλων χωρών, υπέδειξε με τον τρόπο του και ο «πολύς» κ. Τόμσεν του ΔΝΤ, δηλώνοντας ότι η ανεργία στη χώρα μας θα επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα μόνο μετά από δύο δεκαετίες. Ανάλογες εκτιμήσεις για την πορεία της ανεργίας, σε σχέση πάντα με τις μεγάλες επισφάλειες της οικονομίας, κάνουν κι άλλοι αστοί μελετητές, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για άλλες χώρες.
Αν πρέπει να κρατήσουν κάτι οι εργαζόμενοι με αφορμή τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, είναι ότι η «ανάπτυξη» που τάζουν οι εγχώριοι και ξένοι υπερασπιστές της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ακόμα και όταν επέλθει, θα έχει τεράστια ποσοστά ανεργίας, ενώ το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν πρόκειται να επαναφέρουν στα επίπεδα πριν από την κρίση κανένα από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ακριβώς μπροστά στην προοπτική της μόνιμα υψηλής ανεργίας, η απάντηση που εμφανίζουν ως «λύση» είναι «ευελιξία και πάλι ευελιξία», ελαχιστοποίηση του εργατικού εισοδήματος και οριστική ταφόπλακα στη σταθερή και πλήρη εργασία. Αυτό το μέλλον δεν πρέπει να το δεχτούν οι εργαζόμενοι για τα παιδιά τους.
Ο δρόμος, για να ανακτήσει το κεφάλαιο την υψηλή κερδοφορία του, ανοίγεται στα συντρίμμια των δικών τους δικαιωμάτων. Κι αυτός ο δρόμος δεν είναι των εργαζομένων και του λαού.
"Ρ"
