Η διάσταση του κεφαλαίου
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουκρανία που ολοκληρώθηκε χτες είναι αποκαλυπτική σε πολλά επίπεδα.
Εξάλλου, ο πρωθυπουργός και η κυβερνητική κουστωδία δεν χαριεντίζονταν για δυο μέρες με όποιον κι όποιον, αλλά με μια αντιδραστική κυβέρνηση, που με πραξικοπηματικές ενέργειες, την ενεργή στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, την αξιοποίηση φασιστικών ομάδων και νοσταλγών των ναζί, ανέλαβε πριν μερικά χρόνια τη διακυβέρνηση της χώρας, επιχειρώντας να διασφαλίσει τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και φυσικού αερίου, στην αντιπαράθεσή τους με την καπιταλιστική Ρωσία.
Ούτε βέβαια το ταξίδι έγινε σε μια τυχαία στιγμή. Εδώ και μερικές βδομάδες, στη νοτιοανατολική Ουκρανία, μια νέα αιματοχυσία είναι σε εξέλιξη, με πρωταγωνιστικές ευθύνες του σημερινού Προέδρου Π. Ποροσένκο και της αντιδραστικής κυβέρνησής του, όλα αυτά για τα οποία ο Αλ. Τσίπρας αρκέστηκε να «εκφράσει την ανησυχία του», «για τις συνέπειες της πρόσφατης κλιμάκωσης της κρίσης».
Μπροστά βέβαια στην ανάγκη προώθησης των «διμερών επιχειρηματικών σχεδίων» των δυο αστικών τάξεων, αλλά και - το κυριότερο - της προώθησης των ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, μικρή σημασία έχουν όλα αυτά για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Όπως μικρή σημασία για την κυβέρνηση που συχνά - πυκνά σκυλεύει συνθήματα και ιστορικές στιγμές της ταξικής πάλης, ανάμεσα στις οποίες και το έπος της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, έχει το γκρέμισμα σοβιετικών και αντιφασιστικών μνημείων αυτή την περίοδο στην Ουκρανία, οι τιμές στους συνεργάτες των ναζί στα σχολεία, η δίκη - παρωδία για την απαγόρευση της δράσης του ΚΚ Ουκρανίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, οι «μαύρες λίστες» για πολιτικούς της αντιπάλους, όπου η κυβέρνηση της Ουκρανίας έχει συμπεριλάβει και τον βουλευτή του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλη και τον ευρωβουλευτή του Κόμματος Σ. Ζαριανόπουλο, επειδή εξέφρασαν την αλληλεγγύη του Κόμματος στον ουκρανικό λαό. Ολα αυτά, εξάλλου, δεν απέχουν και από την επίσημη αντικομμουνιστική πολιτική της ΕΕ, αλλά και της ευρωομάδας του ΚΕΑ όπου ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρούν σταθερά το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, διακινώντας την αντιδραστική - αντιεπιστημονική θεωρία της ταύτισης κομμουνισμού και φασισμού.
Ακόμη πιο πολύ, βέβαια, «βγάζει μάτι» η προσπάθεια της κυβέρνησης να αναλάβει «αναβαθμισμένους» ρόλους στο πλαίσιο των ευρωΝΑΤΟικών σχεδιασμών όπου εντάσσεται σταθερά η αστική τάξη της χώρας, διαφημίζοντας την ικανότητά της να λειτουργεί ως ένας χρήσιμος «μαντατοφόρος» και «δίαυλος» με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στο πλαίσιο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που βρίσκονται σε εξέλιξη από τη Βόρεια Αφρική και τη Μ. Ανατολή έως τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα και την Ουκρανία. Πρόκειται για την ουσία της λεγόμενης «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής, που στην πραγματικότητα έχει μια διάσταση, αυτή της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας που προσδοκά την αναβάθμιση των θέσεών της, μέσα (και) από την τέτοια συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» για τον ελληνικό και τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής.
Το πιο προκλητικό, βέβαια, είναι ότι η κυβέρνηση ντύνει τη «μονοδιάστατη» αυτή πολιτική για λογαριασμό του κεφαλαίου με το μανδύα της «εθνικής» τάχα υπόθεσης, παλεύοντας να στρατεύσει το λαό στα βρώμικα αυτά σχέδια. Η πολιτική αυτή, είτε εκφράζεται με καλέσματα περί «ψυχραιμίας» και «αυτοσυγκράτησης», π.χ. στα Ελληνοτουρκικά, είτε υιοθετώντας διάφορα προσχήματα όπως αυτό της «προστασίας των ελληνόφωνων πληθυσμών της Ουκρανίας» ή των «χριστιανικών πληθυσμών της Μ. Ανατολής» παλιότερα, έχει στην καρδιά της ακριβώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κι απ' αυτή την άποψη πρέπει να βρει απέναντί της την εργατική τάξη και το λαό.
"Ρ"
