Επιφυλακή απέναντι σε επικίνδυνες εξελίξεις
Η
χτεσινή πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία, με πρόσχημα τη χρήση
χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ, αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο
όξυνσης στην αντιπαράθεση, που εξελίσσεται εδώ και χρόνια στην περιοχή
της Μ. Ανατολής και ιδιαίτερα στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ,
ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα διεθνούς και περιφερειακής
εμβέλειας και ιδιαίτερα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Από τις ίδιες τις εξελίξεις, περνάει σε δεύτερη μοίρα το αν και ποιος έκανε χρήση χημικών όπλων, ζήτημα που βεβαίως ακόμα δεν έχει διασαφηνιστεί. Σημασία έχει ότι οι ΗΠΑ έψαχναν ευκαιρία να ξαναμπούν στο «παιχνίδι» της Συρίας, στο οποίο απ' ό,τι φαίνεται το προηγούμενο διάστημα είχαν παραμεριστεί σε σχέση με τη Ρωσία και το ρόλο που έπαιξε στη στήριξη και σταθεροποίηση του καθεστώτος Ασαντ.
Κάπου, κάποια στιγμή, κάποιο πρόσχημα θα έφερναν οι ίδιες οι εξελίξεις, είτε θα δημιουργούνταν. Αλλωστε, το παιχνίδι των προσχημάτων είναι πολύ παλιό. Η πιο πρόσφατη ιστορία καταμετρά διάφορα τέτοια, στον πόλεμο του Κόλπου το 1991, στη Γιουγκοσλαβία το 1999, στο Αφγανιστάν το 2001 και το Ιράκ το 2003, που αξιοποιήθηκαν για επεμβάσεις και στην πορεία αποδείχτηκαν κατασκευασμένα.
Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι παρ' όλες τις αρχικές δηλώσεις της αμερικανικής ηγεσίας υπό τον Τραμπ για συνεννόηση με τη Ρωσία στο ζήτημα της Συρίας, τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή είναι ισχυρά και δεν πρόκειται να μείνουν αδιάφορα για τη διαμόρφωση της μελλοντικής κατάστασης. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των αντιθέσεων δεν είναι ζήτημα προθέσεων και επιθυμιών, αλλά ζήτημα σύγκρουσης αντικειμενικών συμφερόντων.
Με δεδομένες τις εξελίξεις που υπάρχουν στην Ουκρανία, με σχετική αναζωπύρωση των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και την όξυνση που σημειώνεται στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας, με επίκεντρο τα μέτωπα της Κορέας και της Θάλασσας της Ανατολικής και Νότιας Κίνας, είναι καθαρό ότι τα μέτωπα των αντιπαραθέσεων είναι ανοιχτά.
Για τη χώρα μας, όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, με αποφασιστικότητα ίσως και πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με άλλες προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.
Οι πρόσφατες επισκέψεις των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών στις ΗΠΑ είχαν το χαρακτήρα ανάδειξης της Ελλάδας πυλώνα στήριξης των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι κοροϊδία τα περί «δύναμης ειρήνης και ασφάλειας» στην περιοχή. Για του λόγου το αληθές, δύο από τα πλοία που επιχείρησαν ενάντια στη Συρία, χτες τα ξημερώματα, είχαν ελλιμενιστεί στη ΝΑΤΟική βάση της Σούδας.
Είναι, λοιπόν, αναγκαίο άμεσα να αντιμετωπιστεί η προπαγάνδα που εκπορεύεται από αστικά επιτελεία και αναπαράγει ουσιαστικά τα προσχήματα για την ιμπεριαλιστική επίθεση, περί προστασίας των αμάχων, τη χρήση χημικών όπλων κ.λπ. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, ενάντια στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της, διεκδικώντας άμεσα το κλείσιμο της βάσης της Σούδας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ που ανακοινώθηκε χτες στο συλλαλητήριο της Αθήνας, να συνδεθούν οι Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις με μια πλατιά δραστηριότητα των εργατικών σωματείων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα.
"Ρ"
Από τις ίδιες τις εξελίξεις, περνάει σε δεύτερη μοίρα το αν και ποιος έκανε χρήση χημικών όπλων, ζήτημα που βεβαίως ακόμα δεν έχει διασαφηνιστεί. Σημασία έχει ότι οι ΗΠΑ έψαχναν ευκαιρία να ξαναμπούν στο «παιχνίδι» της Συρίας, στο οποίο απ' ό,τι φαίνεται το προηγούμενο διάστημα είχαν παραμεριστεί σε σχέση με τη Ρωσία και το ρόλο που έπαιξε στη στήριξη και σταθεροποίηση του καθεστώτος Ασαντ.
Κάπου, κάποια στιγμή, κάποιο πρόσχημα θα έφερναν οι ίδιες οι εξελίξεις, είτε θα δημιουργούνταν. Αλλωστε, το παιχνίδι των προσχημάτων είναι πολύ παλιό. Η πιο πρόσφατη ιστορία καταμετρά διάφορα τέτοια, στον πόλεμο του Κόλπου το 1991, στη Γιουγκοσλαβία το 1999, στο Αφγανιστάν το 2001 και το Ιράκ το 2003, που αξιοποιήθηκαν για επεμβάσεις και στην πορεία αποδείχτηκαν κατασκευασμένα.
Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι παρ' όλες τις αρχικές δηλώσεις της αμερικανικής ηγεσίας υπό τον Τραμπ για συνεννόηση με τη Ρωσία στο ζήτημα της Συρίας, τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή είναι ισχυρά και δεν πρόκειται να μείνουν αδιάφορα για τη διαμόρφωση της μελλοντικής κατάστασης. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των αντιθέσεων δεν είναι ζήτημα προθέσεων και επιθυμιών, αλλά ζήτημα σύγκρουσης αντικειμενικών συμφερόντων.
Με δεδομένες τις εξελίξεις που υπάρχουν στην Ουκρανία, με σχετική αναζωπύρωση των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και την όξυνση που σημειώνεται στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας, με επίκεντρο τα μέτωπα της Κορέας και της Θάλασσας της Ανατολικής και Νότιας Κίνας, είναι καθαρό ότι τα μέτωπα των αντιπαραθέσεων είναι ανοιχτά.
Για τη χώρα μας, όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, με αποφασιστικότητα ίσως και πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με άλλες προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.
Οι πρόσφατες επισκέψεις των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών στις ΗΠΑ είχαν το χαρακτήρα ανάδειξης της Ελλάδας πυλώνα στήριξης των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι κοροϊδία τα περί «δύναμης ειρήνης και ασφάλειας» στην περιοχή. Για του λόγου το αληθές, δύο από τα πλοία που επιχείρησαν ενάντια στη Συρία, χτες τα ξημερώματα, είχαν ελλιμενιστεί στη ΝΑΤΟική βάση της Σούδας.
Είναι, λοιπόν, αναγκαίο άμεσα να αντιμετωπιστεί η προπαγάνδα που εκπορεύεται από αστικά επιτελεία και αναπαράγει ουσιαστικά τα προσχήματα για την ιμπεριαλιστική επίθεση, περί προστασίας των αμάχων, τη χρήση χημικών όπλων κ.λπ. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, ενάντια στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της, διεκδικώντας άμεσα το κλείσιμο της βάσης της Σούδας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ που ανακοινώθηκε χτες στο συλλαλητήριο της Αθήνας, να συνδεθούν οι Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις με μια πλατιά δραστηριότητα των εργατικών σωματείων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα.
"Ρ"
