ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μέρες από την έκθεση Θεσσαλονίκης και τις πομπώδεις διακηρύξεις της κυβέρνησης περί δίκαιης ανάπτυξης στην μεταμνημονιακή εποχή.

Τα γεγονότα όμως πολύ γρήγορα ήρθαν να διαψεύσουν τις φρούδες ελπίδες που προσπάθησε να δημιουργήσει και δεν μπορούν να κρύψουν  ότι τα χειρότερα για τα λαϊκά στρώματα έρχονται, είναι μπροστά μας.

Το μέλλον που επιφυλάσσει η κυβέρνηση όπως και κάθε άλλη κυβέρνηση που ακολουθεί την ίδια πολιτική «ανάπτυξης» για το λαό είναι η διαιώνιση της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων.

Γιατί η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα δεν είναι μια προσωρινή πολιτική που επιβάλλεται μόνο από τους δανειστές, το γνωστό κουαρτέτο, λόγω της υπερχρέωσης του κράτους.

Είναι πολιτική καθαρής στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και ζητούν να επιταχυνθούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, η ελληνική άρχουσα τάξη.

Η προσέλκυση επενδύσεων και η ανάπτυξη μπορεί να έρθουν, θα γίνει όμως με τη σφαγή του λαού, με φθηνή εργατική δύναμη, δηλαδή με χαμηλούς μισθούς πείνας, με απαράδεκτες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με συνεχή φοροαφαίμαξη του λαού για να υπάρξουν φοροελαφρύνσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ένα πρώτο δείγμα της ανάπτυξης που εννοούν και το τι θα επιφέρει για τους εργαζόμενους είναι η αγγελία πώλησης της εταιρείας ΕΛΑΙΣ-UNILEVER που στο προς πώληση «προϊόν» αναφέρει και τους εργαζόμενους.

Καθήκον των εργαζόμενων μέσα από τα ταξικά σωματεία τους είναι να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική, να μη γίνουν «εμπορευμα» προς πώληση στα χέρια των βιομηχάνων.

                                                                                                          ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ