Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Βαρέλι χωρίς πάτο...

Από παλαιότερη συνάντηση του Α. Τσίπρα με τον Τ. Λιού
Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και οι οποίες σχετίζονται και με το «κλείσιμο» της δεύτερης «αξιολόγησης» του μνημονίου εξελίσσονται οι συνεννοήσεις ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το κουαρτέτο, σε συνδυασμό με τους διεμβολισμούς από την πλευρά των ΗΠΑ, των οποίων ο υπουργός Οικονομικών, Τζ. Λιού, καταφτάνει σήμερα στην Αθήνα, σε συνέχεια της πρόσφατης επίσκεψης του Επιτρόπου Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί.
Την ίδια ώρα, με φόντο και τους εντεινόμενους γεωπολιτικούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο γενικότερο κάδρο ξεπροβάλλουν οι αυξημένες αβεβαιότητες και τα ρίσκα γύρω από τις οικονομικές εξελίξεις, τόσο στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης όσο και γενικότερα στην παγκόσμια οικονομία, σε μια εξέλιξη που ενεργοποιεί ακόμη περισσότερο τα αντιλαϊκά ανακλαστικά.
Χαρακτηριστικά, σε χτεσινή έκθεση της Κομισιόν αναφέρεται ότι χωρίς πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση μετά την έξοδο της Βρετανίας (π.χ. σε εμπόριο, κινητικότητα αγαθών, υπηρεσιών και εργασίας, πολιτικές απαντήσεις), η «νέα ισορροπία» είναι αδύνατο να καθοριστεί, ενώ και η πλευρά του ΔΝΤ προχώρησε χτες σε νέα υποβάθμιση των εκτιμήσεών του ως προς τις προοπτικές μεγέθυνσης του ΑΕΠ στην παγκόσμια οικονομία.
Σε ένα τέτοιο φόντο, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Αθήνα και των συζητήσεών του με τον πρωθυπουργό και το οικονομικό επιτελείο, ο Π. Μοσκοβισί, προλειαίνοντας το έδαφος, έκανε λόγο για τις «δυσκολίες» που αφορούν το ζήτημα των «λύσεων» για την «αγορά εργασίας» στην Ελλάδα.
«Η προώθηση των συμπερασμάτων της ανάλυσης της αγοράς εργασίας θα είναι δύσκολη και επί της οποίας ελπίζουμε να συνεργαστούμε», τόνισε μιλώντας σε κοινή συνεδρίαση Επιτροπών της ελληνικής Βουλής, απευθυνόμενος τόσο στη συγκυβέρνηση όσο και συνολικά στα κόμματα της αστικής διαχείρισης.
Επιπλέον, έβαλε στο κάδρο και την ανάγκη διαμόρφωσης ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων, όπως έχει υποδείξει και η πλευρά του ΣΕΒ: «Η πρόκληση είναι διπλή: Αφενός να εξασφαλίσουμε ότι όλο το πολιτικό φάσμα συνεργάζεται προς το σκοπό αυτό, ακολουθώντας την ίδια κατεύθυνση - τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί και προσπάθεια για την μακροπρόθεσμη οικονομική και κοινωνική σταθερότητα υπέρ αυτών των νέων γενεών. Και αφετέρου εξασφάλιση της βιωσιμότητας των αλλαγών που έχουν ξεκινήσει», τόνισε χαρακτηριστικά. Όπου, βέβαια, τα περί... «βιωσιμότητας των αλλαγών που έχουν ξεκινήσει» σημαίνουν τη μονιμοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων, τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προκατόχων της, ανεξάρτητα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.
Την ίδια στιγμή, η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δίνει «όρκους πίστης» στην αταλάντευτη, χωρίς παρεκκλίσεις και χρονοτριβές, εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, συμπεριλαμβανομένων βέβαια των νέων χτυπημάτων στα Εργασιακά.
Όπως αναφέρεται σε κυβερνητική ανακοίνωση, η συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Π. Μοσκοβισί πραγματοποιήθηκε σε «ιδιαίτερα θετικό κλίμα» και διαπιστώθηκε το «πολύ καλό επίπεδο συνεργασίας». Ταυτόχρονα, «υπογραμμίστηκε η ανάγκη να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος στο πλαίσιο των συμφωνηθέντων και χωρίς αποκλίσεις από το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο». Και βέβαια, τα περί «ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου» αποτελούν μια ακόμη απάτη ολκής και απόπειρα εξαπάτησης του λαού. Τόσο η ΕΕ όσο και η πλευρά του ΔΝΤ συμπλέουν σε στρατηγική κατεύθυνση και στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων, σε αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται σε όλη την ΕΕ, ακριβώς γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες του κεφαλαίου.
Όσο για τα αντιλαϊκά παζάρια σχετικά με τους στόχους για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» μετά το 2018, στην πραγματικότητα αφορούν στην ανακατεύθυνση πόρων των κρατικών προϋπολογισμών, που καταβάλλονται για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους σε τομείς στήριξης του εγχώριου κεφαλαίου. Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση για το ύψος των «πλεονασμάτων» αφορά στην περίοδο που θα ακολουθήσει μετά την αναμενόμενη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, δηλαδή και στο πλαίσιο της «κανονικότητας» του εγχώριου κεφαλαίου, πέρα και πάνω από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.
                                                                                                                                             "Ρ"