ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ

COMMUNIST PARTY OF INDONESIA

PARTAI KOMUNIST INDONESIA

PKI Shall no longer be Provoked,

On March 26^th 2018, the CC of the Communist Party of Indonesia had declared war on the Indonesian authorities as we will no longer be provoked by the Imperialist/Capitalist forces as by only last February several of our comrades had been detained by the Indonesia authorities.

After an save VPN line by using Tails OS and through the Deep Web online conversation i and several comrades had officially declared we shall train and arm our comrades against the Indonesia government, We shall no longer be harashed and killed by the Capitalists in our country.

After more than 50 years hiding and being prosecuted it had been enough for our party and it’s members, We are giving out this final warning to the authorities if this continues then we are forced to pick up our arms and it will be war.

PKI News Centre,

By

Sujarno Malaka & Anton Bogay

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την 25η Μάρτη

«Στην Επανάσταση του 1821 συγκρούστηκε το παλιό, που ήταν η φεουδαρχική Οθωμανική Αυτοκρατορία και το νέο, που ήταν η ανερχόμενη τότε αστική τάξη, η οποία οπλίστηκε με ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα, απέκτησε επαναστατική οργάνωση (Φιλική Εταιρεία). Σήμερα αυτή η τάξη είναι πλέον ιστορικά παρωχημένη.

197 χρόνια μετά, η εξουσία της αστικής τάξης, γενικά ο καπιταλισμός, είναι το παλιό. Το σύστημά της είναι πια ιστορικά ξεπερασμένο. Το νέο, η νέα επαναστατική τάξη, είναι η εργατική τάξη, η οποία πλέον διαθέτει και επαναστατικό πρόγραμμα και επαναστατική οργάνωση. Φτάνει να συνειδητοποιήσει τη δύναμή της και να πραγματοποιήσει τη δική της "έφοδο στον ουρανό", κατακτώντας την πραγματική της απελευθέρωση, την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση.

Σήμερα, ο λαός έχει συμφέρον να προσπεράσει τα καλέσματα περί δήθεν "εθνικής ενότητας", που απευθύνουν όλα τα αστικά κόμματα κάθε απόχρωσης. Άλλωστε, "εθνική ενότητα" δεν υπήρχε ούτε το 1821. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, παραποιούν την ιστορική πραγματικότητα, την ίδια την ιστορία.

Άλλη είναι η πατρίδα των εκμεταλλευτών και άλλη των καταπιεσμένων. Άλλη είναι η πατρίδα του κεφαλαίου και άλλη η πατρίδα της εργατικής τάξης, του λαού.

Αυτό το ιστορικό δίδαγμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο:

1. Που ο λαός καλείται να κάνει μεγάλες θυσίες στο όνομα της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας, στην πραγματικότητα για τα κέρδη του κεφαλαίου.
2. Που η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με επίκεντρο το μοίρασμα της λείας των ενεργειακών πηγών και δρόμων.
3. Που οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ενταγμένες στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.
4. Που μεγαλώνει ο κίνδυνος πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας. Σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο η εργατική τάξη και ο λαός χρειάζεται να οργανώσουν τον αγώνα τους, για να υπερασπίσουν τα σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά και για να βγει ο λαός νικητής, απέναντι στην καπιταλιστική εξουσία της εκμετάλλευσης και των πολέμων.

Η ενότητα που συμφέρει το λαό είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της αγροτιάς και της πόλης, που θα διεκδικήσει την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, θα βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, ώστε να ακολουθήσει ο λαός φιλειρηνική πορεία και δρόμο προόδου».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΟΥΑΖΙΛΑΝΔΗΣANNOUNCEMENT OF COMMUNIST PARTY OF SWAZILAND

Communist Party of Swaziland
20 March 2017

Communist Party of Swaziland condemns flagrant abuse of public funds by Mswati; calls upon the people of Swaziland to revolt against Mswati’s 50th birthday celebrations

The Communist Party of Swaziland (CPS) condemns the flagrant abuse of people’s funds by the tinkhundla regime ahead of sub-Saharan Africa’s last absolute monarch Mswati III’s lavish birthday party slated for 19 April 2018. For Mswati’s extravagant birthday party, the Swaziland taxpayer will part with at least R259.5 million.

The Swaziland government has bought a fleet of luxury BMW cars worth at least R89 million, adding to an initial R20 million budget for the celebrations. Mswati is also expected to receive a second private jet worth more than R150.5 million as a birthday present. This total budget is, however, expected to increase exponentially, if history is anything to go by. All these public funds are for Mswati and his family’s entertainment!

As if the above were not enough, Mswati has been sending his emissaries to communities to demand cattle from the people in order to add to the celebrations’ excessive budget. Families are expected to deliver on this demand or else face victimisation from the regime. This is one of the acts of self-enrichment by Mswati. He will, after collecting these cattle, sell them to the government, as he has done many times before, and expropriate this money for himself! We therefore also condemn this continued enslaving of the people by the monarch!

Such brazen waste of public funds and enslaving of the people occurs despite the fact that about 70% of the people of Swaziland live below the poverty line. As recent as 2017 the regime claimed that it did not have funds to help over 350 000 Swazis who were in desperate need of food aid.

The Communist Party of Swaziland calls upon all progressive forces to unite under the banner of democracy in the fight against the tinkhundla regime. Workers should also be in the forefront in this fight for freedom. The people of Swaziland have been called by history to unite and overthrow the last absolute monarch in sub-Saharan Africa if they are to have a bright future.

The first step towards the overthrow of the Mswati autocracy is the boycott of the 2018 tinkhundla parliamentary elections. Swaziland’s parliament does not have any powers to hold Mswati and his government to account. This is why the 2018 tinkhundla elections are nothing but a sham, conducted simply for Mswati to deepen his power as an absolute monarch.

This is the year to make Swaziland ungovernable by the Mswati autocracy! The Communist Party of Swaziland will continue to mobilise the oppressed people and all necessary material resources in the revolutionary fight against the Mswati autocracy!

Released by the Communist Party of Swaziland

CONTACT:
Kenneth Kunene
General Secretary

Communist Party of Swaziland
20 March 2017

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σουαζιλάνδης καταδικάζει την κατάφωρη κατάχρηση δημόσιων κεφαλαίων από τoν Mswati. καλεί τον λαό της Σουαζιλάνδης να εξεγερθεί εναντίον των εορτασμών των 50 χρόνων του

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σουαζιλάνδης (CPS) καταδικάζει την καταφανή κατάχρηση των χρημάτων του λαού από το καθεστώς tinkhundla μπροστά από το πάρτι γενεθλίων του μοναδικού μονάρχη Mswati ΙΙΙ της υποσαχάριας Αφρικής που είχε προγραμματιστεί για τις 19 Απριλίου 2018. Για το εξωφρενικό πάρτι γενεθλίων του Mswati, ο φορολογούμενος της Σουαζιλάνδης θα συμβάλλει με τουλάχιστον R259,5 εκατομμύρια.

Η κυβέρνηση της Σουαζιλάνδης αγόρασε ένα στόλο πολυτελών αυτοκινήτων BMW ύψους τουλάχιστον R89 εκατομμυρίων, προσθέτοντας ένα αρχικό προϋπολογισμό R20 εκατομμυρίων για τους εορτασμούς. Ο Mswati αναμένεται επίσης να λάβει ένα δεύτερο ιδιωτικό αεροσκάφος αξίας άνω των R150,5 εκατομμυρίων ως δώρο γενεθλίων. Ο συνολικός αυτός προϋπολογισμός αναμένεται, ωστόσο, να αυξηθεί εκθετικά, εάν η ιστορία είναι κάτι που θα περάσει. Όλα αυτά τα δημόσια κονδύλια είναι για το Mswati και την ψυχαγωγία της οικογένειάς του!

Αν και τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά, ο Mswati στέλνει τους απεσταλμένους του σε κοινότητες για να ζητήσει βοοειδή από τους ανθρώπους για να προσθέσει στον υπερβολικό προϋπολογισμό των εορτασμών. Οι οικογένειες αναμένεται να ανταποκριθούν σε αυτή την απαίτηση ή αλλιώς αντιμετωπίζουν θυματοποίηση από το καθεστώς. Αυτή είναι μια από τις πράξεις αυτο-εμπλουτισμού από τον Mswati. Μετά τη συλλογή αυτών των βοοειδών, θα τα πουλήσει στην κυβέρνηση, όπως έκανε πολλές φορές πριν, και θα απαλλοτριώσει αυτά τα χρήματα για τον εαυτό του! Κατά συνέπεια, καταδικάζουμε επίσης αυτή τη συνεχιζόμενη υποδούλωση του λαού από τον μονάρχη!

Τέτοια σπατάλη δημόσιων κεφαλαίων και υποδούλωσης του λαού συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι περίπου το 70% του λαού της Σουαζιλάνδης ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Τόσο πρόσφατα, το 2017, το καθεστώς ισχυρίστηκε ότι δεν είχε χρήματα για να βοηθήσει πάνω από 350.000 Σουαζάδες που είχαν απεγνωσμένη ανάγκη επισιτιστικής βοήθειας.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σουαζιλάνδης καλεί όλες τις προοδευτικές δυνάμεις να ενωθούν κάτω από το πανόραμα της δημοκρατίας στον αγώνα κατά του καθεστώτος tinkhundla. Οι εργαζόμενοι πρέπει επίσης να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα για ελευθερία. Ο λαός της Σουαζιλάνδης έχει κληθεί από την ιστορία να ενώσει και να ανατρέψει τον τελευταίο απόλυτο μονάρχη στην υποσαχάρια Αφρική, αν θέλει να έχει ένα λαμπρό μέλλον.

Το πρώτο βήμα προς την ανατροπή της αυτοκρατορίας Mswati είναι το μποϊκοτάζ των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2018 tinkhundla. Το κοινοβούλιο της Σουαζιλάνδης δεν έχει καμία εξουσία να καταλάβει το Mswati και την κυβέρνησή του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εκλογές του 2018 tinkhundla δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απάτη, που διεξάγεται απλώς για το Mswati να εμβαθύνει την εξουσία του ως απόλυτος μονάρχης.

Αυτό είναι το έτος για να απαγκιστρωθεί η Σουαζιλάνδη  από την αυτοκρατορία του Mswati! Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σουαζιλάνδης θα συνεχίσει να κινητοποιεί τους καταπιεσμένους ανθρώπους και θέτει όλους τους απαραίτητους υλικούς πόρους στην επαναστατική πάλη ενάντια στην αυτοκρατορία του Mswati!

Released by the Communist Party of Swaziland

CONTACT:
Kenneth Kunene
General Secretary
+27 72 594 3971

Συνεχίζουμε την παρουσίαση των δράσεων του ΚΚΙ οπως μας τις στέλνει ο πρόεδρός τουwe continue to present the actions of PKI as it sends to us the chairman

Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο «Έθνος της Κυριακής»

Η κατάσταση στο Αιγαίο και την Κύπρο «μυρίζει» μπαρούτι, καθώς η τουρκική προκλητικότητα έχει ενταθεί. Φοβάστε ότι μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο;

Το ΚΚΕ σταθερά το τελευταίο διάστημα εκφράζει την ανησυχία του για την τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα, για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, αναδεικνύει τις αιτίες όλων αυτών, σε αντίθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που ακολουθεί την τακτική του εφησυχασμού και της συγκάλυψης. Γιατί πίσω από τα περί «εσωτερικής κατανάλωσης» του Ερντογάν, που λένε τα κυβερνητικά στελέχη, βρίσκεται η προσπάθεια της τουρκικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της, σε αντιπαράθεση με την ελληνική αστική τάξη σε μια περιοχή που έχουν βγει τα μαχαίρια ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Κίνα, η Ρωσία και άλλες. Κι αυτό σε απλή μετάφραση σημαίνει κίνδυνος άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας.

Είστε ο μοναδικός αρχηγός που πιστεύει ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης και όχι ασφάλειας για την χώρα μας...

Πάντως η στάση Πόντιου Πιλάτου του ΝΑΤΟ, αυτή τη φορά στο ζήτημα των δύο Ελλήνων στρατιωτών, που κρατούνται στους τουρκικές φυλακές, μόνο ασφάλεια και σταθερότητα, δεν εμπνέουν στον ελληνικό λαό, ο οποίος ανησυχεί από τις εξελίξεις. Το αντίθετο συμβαίνει. Γιατί ο ελληνικός λαός έχει και την πείρα του ρόλου που έπαιξε το ΝΑΤΟ διαχρονικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τι να προωτοθυμηθούμε; Το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη δικτατορία ’67-’74, στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο; Τα διχοτομικά «σχέδια Ανάν»; Τα θέματα του Αιγαίου από το ’74 ως το Γενάρη του ’96 και την κρίση των Ιμίων; Με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ η Τουρκία έχει γκριζάρει το Αιγαίο, αφού ο επικίνδυνος αυτός οργανισμός δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα στα μέλη του, θεωρεί το Αιγαίο ενιαίο επιχειρησιακό χώρο. Για όλα αυτά τσιμουδιά απ΄ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που έχει γίνει σημαιοφόρος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αλλά και από τη ΝΔ που έχασε την ίδια σημαία μέσα από τα χέρια της. Και σε όσους αναμασούν τη γνωστή «καραμέλα» ότι «η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι παράγοντας ασφάλειας», τους θυμίζουμε ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν χαράξει δυο και τρεις φορές με το αίμα των λαών, τα σύνορα στην περιοχή από τη δεκαετία του ‘90 και μετά.

Έντονη κινητικότητα υπάρχει και στα βόρεια. Πιστεύετε ότι θα υπάρξει λύση στο «Σκοπιανό»;

Σήμερα γίνεται προσπάθεια, πίσω από το «δέντρο», το όνομα δηλαδή της ΠΓΔΜ, να κρυφτεί το «δάσος» που είναι η ένταξή της στο ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς, όχι μόνο της γειτονικής χώρας, συνολικά των Βαλκανίων. Πραγματική λύση σημαίνει εγγυήσεις για εξάλειψη του αλυτρωτισμού, του εθνικισμού, των διεκδικήσεων, εξασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων. Σημαίνει αλλαγές τώρα στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ και όχι στο απώτερο μέλλον, σημαίνει ότι η όποια σύνθετη ονομασία erga omnes πρέπει να ορίζεται με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό. Εγγύηση για πραγματική λύση είναι να μην ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

Άρα, μου λέτε επί της ουσίας ότι οι κυβερνητικές προσπάθειες για εξεύρεση λύσης αποτελούν τον ευσεβή πόθο των ΗΠΑ και της ΕΕ...

Κάτι πολύ περισσότερο. Με τη σύμφωνη γνώμη βέβαια της κυβέρνησης, από ότι όλα δείχνουν, η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και σε επόμενο χρόνο στην ΕΕ, υπηρετεί τους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους στα Βαλκάνια, σε μια περιοχή όπου οι ΗΠΑ ανταγωνίζονται με άλλα κράτη, για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στους δρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, για το ποιος θα πουλήσει τα εξοπλιστικά του προγράμματα, ποιος θα εξασφαλίσει στρατιωτικά στηρίγματα με αντίστοιχες βάσεις και αναπτυγμένη στρατιωτική συνεργασία.

Υπόθεση Novartis. Αποτελεί σκάνδαλο κατά τη γνώμη σας;

Προφανώς είναι ένα διεθνές σκάνδαλο που ήρθε στην επιφάνεια από τις αμερικανικές αρχές, όχι φυσικά γιατί τους έπιασε ο πόνος για τις πρακτικές της Novartis, αλλά γιατί έχουν τώρα οικονομική κόντρα στο φάρμακο με τη Γερμανία. Άλλωστε παρόμοιες πρακτικές αξιοποιούν όλες οι φαρμακοβιομηχανίες, αφού η υγεία και το φάρμακο είναι εμπορεύματα. Είναι μέρος ενός συνολικότερου εμπορικού πολέμου που έχει ξεσπάσει παγκόσμια. Πρόσφατα είχαμε την απόφαση Τραμπ για την επιβολή δασμών στην εισαγωγή προϊόντων στις ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτού του πολέμου ο ένας βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα.

Αφού είναι σκάνδαλο -και μάλιστα δομικό όπως μου περιγράψατε- γιατί ο βουλευτής του ΚΚΕ αποχώρησε από την προκαταρκτική επιτροπή;

Γιατί η προκαταρκτική επιτροπή, με ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά και των άλλων κομμάτων, δεν θέλει να γίνει ουσιαστική διερεύνηση αυτής της υπόθεσης, σε ό,τι αφορά φυσικά την Ελλάδα. Απέρριψε τις προτάσεις του ΚΚΕ για τη διερεύνηση όλων των αδικημάτων και για την κλήτευση όλων των μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων προστατευμένων. Άρα μας θέλουν μόνο για να νομιμοποιήσουμε τις fast track διαδικασίες εκφυλισμού, που το μόνο που προσφέρουν είναι τροφή για επικοινωνιακά σόου και μικροκομματικές πολιτικές και όχι διαφάνεια και «να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο», όπως προπαγανδίζουν.

Από όσο γνωρίζω, δεν συμμερίζεστε την κυβερνητική αισιοδοξία ότι το καλοκαίρι η χώρα θα βγει από τα μνημόνια και σταδιακά θα αποκατασταθούν οι αδικίες...

Αποκατάσταση των αδικιών με προνομοθετημένη τη μείωση συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου για μετά το '19 και πλεονάσματα μέχρι το 2060, δηλαδή μετά και την τυπική ολοκλήρωση του προγράμματος; Ποιον κοροϊδεύουν; Και σε αυτά, προσθέστε ό,τι θα μας φορτώσει η τετάρτη αξιολόγηση μαζί με τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους των χρόνων της κρίσης, που παραμένουν για να αποδεικνύουν ότι η μεγαλύτερη αδικία είναι να ματώνει η εργατική τάξη, ο λαός για τα κέρδη των λίγων.

Ναι, αλλά δεν είναι θετικό σημάδι, π.χ., το γεγονός ότι έχει αρχίσει ήδη να συζητείται η αύξηση του κατώτατου μισθού και η επιστροφή στο καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων;

Αν η κυβέρνηση, όπως λέτε, έχει τέτοιες σκέψεις, γιατί έχει θαμμένη στα συρτάρια της, από τον Οκτώβρη του '16, την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την «Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας»; Βέβαια αυτή η πρόταση νόμου, που υπογράφεται από 513 Εργατικά Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα προβλέπει πλήρη διασφάλιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, επαναφορά της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τους εργαζόμενους. Προβλέπει στη σημερινή φάση αποκατάσταση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, κατάργηση της απαράδεκτης διάκρισης για τα νέα παιδιά που μπαίνουν στη δουλειά κ.ά. Εκτός κι αν η κυβέρνηση θέλει να ακολουθήσει κι εδώ το παράδειγμα της Πορτογαλίας, αύξηση στον κατώτατο μισθό 0,88 λεπτά την ημέρα, δηλαδή όσο κάνει ένα κουλούρι.

Φέτος το κόμμα σας γιορτάζει τα 100 χρόνια της ύπαρξής του. Είναι σε θέση να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που οι ίδιοι θέσατε στο 20ο του Συνέδριο, όπως στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ;

Γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας και έχουμε βάλει πραγματικά ψηλά τον πήχη. Να ανταποκριθούμε στο βασικό καθήκον που θέσαμε με το 20ό Συνέδριό μας, το καθήκον της ολόπλευρης ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Κι αυτό σημαίνει το Κόμμα μας να γίνει ικανό, να ηγηθεί της πάλης της εργατικής τάξης και όλου του λαού, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία. Με όπλο τα διδάγματα που απορρέουν από την 100χρονη, γεμάτη αγώνες και θυσίες, πορεία του Κόμματος μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Σε επίπεδο εκδηλώσεων, πάντως ξεκινήσατε εντυπωσιακά. Τι άλλο να περιμένουμε τους επόμενους μήνες, ως κορύφωση των 100χρονων;

Μεγάλες συναυλίες, φεστιβάλ κινηματογράφου, θεάτρου, εκθέσεις φωτογραφίας και άλλου αρχειακού υλικού, διαγωνισμούς, ημερίδες και διημερίδες για την ιστορία, αλλά και τα σύγχρονα προβλήματα στην Ελλάδα και τον κόσμο, εκδόσεις. Μέσα σε όλα αυτά ξεχωρίζουμε τα Φεστιβάλ νεολαίας το Σεπτέμβρη, το αντιιμπεριαλιστικό διήμερο τον Ιούλη, τη συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα, το Νοέμβρη, για την 20ή Διεθνή Συνάντηση με αποκορύφωμα την κεντρική εκδήλωση, τέλος του Νοέμβρη του 2018. 

Tι ποδόσφαιρο και για ποιον;

Ο «μονόδρομος» του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου οδήγησε σε αδιέξοδα. Υπάρχει άλλος δρόμος. Χρειάζεται η δημιουργία κινήματος που θα τον επιβάλει

Οι εξελίξεις στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά τη θέση του ΚΚΕ. Το ποδόσφαιρο της αγοράς βρωμάει και ζέχνει από όλες τις πλευρές. Στο καπιταλιστικό σύστημα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε θέαμα με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς θεατές, καταδικάζοντας οτιδήποτε είναι «άχρηστο» - και είναι «άχρηστο» οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδη. Είναι όμως έτσι; Αυτό είναι το άθλημα που αγαπάμε; Και τελικά ποιον εξυπηρετεί ο «μονόδρομος»;

Με την καθιέρωση του επαγγελματικού μοντέλου το 1979, το ποδόσφαιρο μετατράπηκε από παιχνίδι των πολλών σε μπίζνες των λίγων. Παίζεται όχι για να κερδίσει ο καλύτερος, αλλά οι οικονομικά ισχυρότεροι που το εκμεταλλεύονται σαν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις τους. Κερδοφόρα όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά.

Το ερασιτεχνικό κομμάτι του παραγκωνίστηκε. Υπάρχει κυρίως χάρη στο μεράκι κάποιων, ή στις περισσότερες περιπτώσεις μπλέκεται στα δίχτυα μικρότερων επιχειρηματιών, στην ουσία του βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, παραπεταμένο από τους «υπεύθυνους». Οπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ παλιότερα, έτσι και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν βρίσκει τους αναγκαίους πόρους. Της περισσεύουν όμως για διάφορες παροχές και αλλεπάλληλα χαρίσματα στους επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Πολλοί απ' αυτούς χρωστάνε εκατομμύρια στο Δημόσιο, άλλοι μπήκαν φυλακή και βγήκαν, άλλοι με εφαλτήριο την ιδιοκτησία της ΠΑΕ και με μοχλό πίεσης την ιστορία και τους φιλάθλους - πελάτες της ομάδας έχουν ανοίξει ή επεκτείνει τις μπίζνες τους. Δουλειές μέσα από το Δημόσιο για κατασκευαστικά έργα, για «θαλασσοδάνεια», για προμήθειες, φοροαπαλλαγές, χάρισμα γήπεδα (π.χ. ΠΑΕ ΟΣΦΠ, ΑΕΛ, ΑΕΚ κ.ά.), τεράστια διαφημιστικά έσοδα από τη μετάδοση των αγώνων κ.λπ. Κέρδη με τη σέσουλα δηλαδή, που τα πληρώνουμε όλοι εμείς. Δεν πρόκειται επομένως για «λάθος» και «κακή εκτίμηση». Αποτελεί συνειδητή στρατηγική επιλογή όλων των κυβερνήσεων αυτή η πολιτική, για να στηριχτεί το σύστημα. Αυτές ψηφίζουν τους νόμους για να στηθεί όλο αυτό το εποικοδόμημα, που η γνωστή «παράγκα» ωχριά μπροστά του. Γιατί αυτό το στήσιμο γίνεται επισήμως και με την κάλυψη των νόμων.

Ποδόσφαιρο με άλλες αξίες και αρχές

Το ποδόσφαιρο πρέπει να βρίσκεται στον αντίποδα της πραγματικότητας που περιγράφηκε παραπάνω. Γιατί πρέπει να μαθαίνει τη νεολαία να είναι η ίδια πρωταγωνιστής στους αθλητικούς χώρους και όχι θεατής - καταναλωτής ενός κερδοφόρου θεάματος. Με άλλες αξίες και αρχές.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό αγαθό. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει όλες τις προϋποθέσεις για μια ουσιαστική δραστηριότητα του αθλητικού σωματείου. Να καλύπτονται τα έξοδά του με θεσμοθετημένο κονδύλι από τον κρατικό προϋπολογισμό, να μειωθούν στο ελάχιστο οι δεσμοί με τους χορηγούς.

Δεν χωράνε ιδιώτες και μεγαλοσυμφέροντα σε αυτό. Πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα στη νεολαία και στην κοινωνία ολόκληρη να αθληθεί, και έχει τεράστια ευθύνη το κράτος να διαμορφώσει τα δεδομένα γι' αυτόν το σκοπό. Αντ' αυτού, κυβέρνηση και παράγοντες αναγκάζουν το ερασιτεχνικό σωματείο να γίνεται ένας μικρός «κλώνος» του εμπορευματοποιημένου οικοδομήματος. Οι πενιχρές επιχορηγήσεις, όποτε δίνονται, δεν επαρκούν ούτε για τα έξοδα της χρονιάς. Πόσο μάλλον για έναν προγραμματισμό σε βάθος χρόνου. Το σωματείο λοιπόν εξωθείται να αναζητήσει τον τοπικό παράγοντα που θα γίνει ο χορηγός, με αντάλλαγμα να γίνει το «αφεντικό» του συλλόγου. Θα διαπραγματευτεί με υποψήφιους βουλευτές, με δημάρχους κ.λπ. τον κοινωνικό χώρο των σωματείων, προς άγρα ψήφων και άλλων ανταλλαγμάτων. Επιβάλλει την ανταποδοτικότητα στους αθλούμενους, στις ακαδημίες κ.α. Να γιατί η απαξίωση και υποχρηματοδότηση του σωματειακού αθλητισμού δεν είναι τυχαία. Συντηρεί το σύστημα. Αφενός σπρώχνει από νωρίς στην επικρατούσα ιδεολογία και αφετέρου αναγκάζει τα παιδιά να εγκαταλείψουν τα γήπεδα. Η αγάπη όμως για το άθλημα παραμένει, και έτσι μεταφέρονται στην κερκίδα. Από ενεργοί αθλητές, δηλαδή, μετατρέπονται σε καταναλωτές - πελάτες. Αυξάνονται λοιπόν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Μέσω των εκατομμυρίων «πιστών» που θα αγοράζουν το θέαμα, την αθλητική εφημερίδα, τα σύμβολα της ομάδας κ.λπ.

Ακριβώς επειδή το ποδόσφαιρο - επιχείρηση, ως αντανάκλαση του καπιταλιστικού εποικοδομήματος, πήρε αυτή την τροπή, δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα αρνητικά χαρακτηριστικά του και μέσα σε αυτό ανακυκλώνονται όλες οι αντιθέσεις του συστήματος, όπως και μεταξύ των επιχειρηματιών. Αρα ουσιαστικά, για να μπει σε άλλο δρόμο το ποδόσφαιρο και να απαλλαγεί από τα αρνητικά χαρακτηριστικά του, θα πρέπει να πάψει να είναι εμπόρευμα. Και για να πάψει να είναι εμπόρευμα, απαιτείται άλλου είδους εξουσία.

Για το ΚΚΕ, βάθρο της ανάπτυξης της Φυσικής Αγωγής και του αθλητισμού είναι το ενιαίο 12χρονο σχολείο, όπου ακριβώς αναπτύσσονται και καλλιεργούνται οι φυσικές αρετές των παιδιών. Ετσι, θεωρούμε ότι δεν είναι σκοπός του αθλητικού σωματείου να καλύπτει μαζικά τις ανάγκες για άσκηση για το λαό και τη νεολαία, ανεξάρτητα από το πώς εξελίχθηκε ο θεσμός στην Ελλάδα (ιστορικά αποτελεί τον πιο κοντινό στο λαό αθλητικό φορέα). Σκοπός του είναι να αξιοποιήσει το ταλέντο μέσα από αγωνιστικές δραστηριότητες, σε συνεργασία με το σχολείο που θα το τροφοδοτεί.

Στη λογική μας δεν υπάρχουν ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ), παρά μόνο αθλητικά σωματεία. Εμείς διατυπώνουμε την άποψη ότι αυτές θα πρέπει να διαλυθούν και στο ελληνικό πρωτάθλημα να συμμετέχουν στις πρώτες κατηγορίες ή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τμήματα ποδοσφαιριστών, που θα αποσπώνται από την οργανωμένη με κοινωνικό τρόπο και κεντρικό σχεδιασμό εργασία, με ειδικές αθλητικές άδειες για τις υποχρεώσεις τους, και μετά το πέρας αυτών θα επιστρέφουν στην εργασία τους. Σ' αυτό το μοντέλο που προτείνει το ΚΚΕ δεν έχουν θέση οι ακριβοπληρωμένες μεταγραφές, τα μπόνους και τα πριμ, το στοίχημα και τα στημένα. Αλλά οι αξίες του ευ αγωνίζεσθαι, της άμιλλας, της αλληλεγγύης, της διά βίου άσκησης για υγιεινή ζωή κ.λπ.

Απάντηση ένα ισχυρό μέτωπο κατά της εμπορευματοποίησης

Το ΚΚΕ δεν μπαίνει στη λογική του διαχωρισμού, που λένε πολλοί, του «επαγγελματικού» ποδοσφαίρου με το «ερασιτεχνικό». Το ένα να προχωράει και παράλληλα να ενισχύεται και το άλλο. Δεν γίνεται αυτό. Αν γινόταν, θα το είχαν κάνει και οι ίδιοι. Δεν γίνεται στην Ελλάδα και δε γίνεται πουθενά. Γιατί μια πολιτική δεν μπορεί να έχει δύο ψυχές εντελώς αντίθετες. Η θα αγωνιστείς υπέρ της ενίσχυσης του σωματειακού αθλητισμού, ή θα υποταχθείς στη λογική των ΠΑΕ και οι συνέπειες θα είναι πολύ μεγάλες.

Είναι ανάγκη να υπάρξει ένα μεγάλο κίνημα σε αυτήν την κατεύθυνση από τους ανθρώπους του αθλητισμού, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Πρέπει το μέτωπο κατά της εμπορευματοποίησης να γίνει ισχυρό. Δεν γίνεται τίποτα χωρίς να παλέψουμε. Απαιτείται όμως ενίσχυση και συμπόρευση με το ΚΚΕ, για την οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, με γραμμή ρήξης ενάντια στα συμφέροντα των μονοπωλίων και παράλληλα διεκδίκηση για το καθολικό δικαίωμα του λαού στη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό, με προοπτική γενικότερες αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, όπου και ο αθλητισμός, οργανωμένος σε κεντρική βάση και σχεδιασμένος να εξυπηρετεί τις όλο και αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες, θα αποτελεί πραγματικό δικαίωμα, στην πράξη, και όχι ευκαιρία.

Διεκδικήσεις που χρειάζεται να προταχθούν

-- Η αύξηση των τακτικών επιχορηγήσεων των αθλητικών ομοσπονδιών, με βάση τις πραγματικές ανάγκες για την ανάπτυξη του κάθε αθλήματος. Κατάργηση της κατηγοριοποίησης που προωθεί η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (ΓΓΑ).

-- Σύγχρονες, δημόσιες, ανοιχτές και δωρεάν σε όλους τους αθλούμενους αθλητικές εγκαταστάσεις. Αύξηση των επιχορηγήσεων για τα Εθνικά Αθλητικά Κέντρα (ΕΑΚ), με μαζικούς μόνιμους διορισμούς που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες συντήρησης και λειτουργίας.

-- Η αύξηση των τακτικών επιχορηγήσεων των αθλητικών σωματείων, με τη σταθερή και άμεση καταβολή της κάθε έτος. Αμεση τακτοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων από παρελθόντα έτη, με ευθύνη της ΓΓΑ.

-- Η κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον αθλητισμό. Κατάργηση του «επαγγελματικού» αθλητισμού (ΠΑΕ - ΚΑΕ), που βασίζεται στις επιχειρηματικές δράσεις.

-- Ιδιαίτερο βάρος να δοθεί: α) Στην υγεία των μαθητών - αθλητών. Με ευθύνη του κράτους να παρέχονται δωρεάν προληπτικές και εξειδικευμένες εξετάσεις ανά 3μηνο για όλους τους αθλούμενους. β) Στην εξασφάλιση της παρουσίας αθλίατρου σε όλες τις δραστηριότητες - αγώνες, χωρίς την επιβάρυνση των αθλητικών σωματείων.

-- Η συμμετοχή όλων στα αθλητικά σωματεία να είναι ελεύθερη, η συνδρομή των μελών συμβολική και η προπόνηση δωρεάν. Να στηριχτούν τα παιδιά των ανέργων και να μην υπάρχουν αποκλεισμοί από την άθληση, λόγω αδυναμίας κάλυψης εξόδων.

Του
Πέτρου ΚΡΙΚΗ*
*Ο Πέτρος Κρίκης είναι μέλος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ

53 χρόνια από την αντικομμουνιστική εγκύκλιο του Γεωργίου Παπανδρέου

Στις 11 Μάρτη του 1965, όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν η «Ενωση Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου, στα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης στάλθηκε από τον ίδιο, που ήταν τότε και υπουργός Παιδείας, η περιβόητη εγκύκλιος 1010, που είχε ως στόχο το τσάκισμα του μαθητικού κινήματος. Επρόκειτο για μια απροκάλυπτη αντικομμουνιστική, αντιλαϊκή επέμβαση, που επιχειρούσε να εξοβελίσει κάθε αντίσταση του κινήματος Παιδείας, με την επίκληση του «κομμουνιστικού κινδύνου», το χαφιεδισμό και την τρομοκρατία μέσω των απειλών απόλυσης αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών.

Αιχμή αυτής της εγκυκλίου ήταν το χτύπημα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ), που πρωτοστατούσε στους μεγάλους αγώνες για την Παιδεία.

Η εγκύκλιος έγραφε:

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Πρόεδρος Κυβερνήσεως καὶ Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων

Ἀριθ. Ἐμπ. Πρωτ. 1010, Ἐμπιστευτικόν

Ἐν Ἀθήναις τῇ 11ῃ Μαρτίου 1965

ΠΡΟΣ: Τοὺς Γενικοὺς Ἐπιθεωρητὰς Μέσης Ἐκπαιδεύσεως

Πανταχόθεν καταγγέλεται ὅτι ἡ κομμουνιστικὴ Νεολαία Λαμπράκη καταβάλλει μεγάλας προσπαθείας προσεταιρισμοῦ μαθητῶν τῶν Γυμνασίων.

Βεβαίως, ἐφ' ὅσον διεπιστώθη ποσοστὸν 12% ὀπαδῶν τῆς ΕΔΑ κατὰ τὰς τελευταίας ἐκλογάς, εὐνόητον εἶναι ὅτι θὰ ὑπάρχουν καὶ μαθηταὶ ἐμποτισμένοι ἀπὸ τὰς οἰκογενείας των μὲ ἀριστερὰν ἰδεολογίαν.

Καὶ αὐτούς, βεβαίως, κατὰ πρῶτον λόγον, θὰ χρησιμοποιῇ ἡ κομμουνιστικὴ προπαγάνδα πρὸς προσηλυτισμὸν τῶν νέων.

Ἐφιστῶ διὰ τοῦτο καὶ πάλιν τὴν προσοχὴν ὅλων τῶν Καθηγητῶν τῶν Γυμνασίων καὶ τοὺς καθιστῶ ὑπευθύνους διὰ πᾶσαν δραστηριότητα τῆς Νεολαίας Λαμπράκη. Ὁ Κομμουνισμὸς εἶναι ἐχθρὸς καὶ τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Δημοκρατίας. Καὶ τοῦτο πρέπει νὰ καταστῇ συνείδησις τῆς Νέας Γενεᾶς.

Ὁ Ἐθνικὸς φρονηματισμός, καθὼς καὶ ἡ ἠθικὴ καὶ πολιτικὴ ἀγωγὴ τῶν μαθητῶν εἶναι ἡ πρώτη ἀποστολὴ τοῦ Διδασκάλου. Καὶ εἰς αὐτὴν ὀφείλουν νὰ ἐπιδοθοῦν.

Τὰ ἰδικά μας ἰδανικὰ εἶναι τὰ ἰδανικὰ τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ.

Ἐλευθερία (Ἐθνικὴ καὶ Πολιτική) καὶ Δικαιοσύνη. Ἀγάπη καὶ Θυσία. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἰδεώδη μας καὶ μὲ αὐτὰ πρέπει νὰ ἐμποτισθῆ ἡ Νέα Γενεά. Ἑλλὰς καὶ Δημοκρατία. Ἀληθὴς Δημοκρατία.

Πᾶσα ἐκτροπὴ πρέπει νὰ κολάζεται αὐστηρότατα. Καὶ ἂν συμβῇ νὰ ὑπάρξουν διδάσκαλοι, ὄχι ἀνήκοντες, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς συμπαθοῦντες ἢ ἀνεχόμενοι τὴν κομμουνιστικὴν προπαγάνδαν, δὲν ἔχουν θέσιν εἰς τὴν Ἐκπαίδευσιν.

Ὅσοι πιστεύουν εἰς τὰ ἰδεώδη των, τὰ ὑπερασπίζουν. Καὶ τὴν ὑπεράσπισιν τῶν ἰδανικῶν μας καὶ τὴν ἔμπνευσιν, ἐπιβάλλεται νὰ θέσῃ ἡ Ἑλληνικὴ Δημοκρατία εἰς τὸν ἐκπαιδευτικὸν κόσμον.

Γνωρίζω, ὅτι ἔχουν μέχρι τοῦδε ἐκδοθῇ ὑπὸ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πολλαὶ σχετικαὶ ἐγκύκλιοι. Ἀλλὰ ἐπεθύμουν, λόγῳ μεγάλης σοβαρότητος τοῦ θέματος, νὰ ἐπικοινωνήσω καὶ ἐγὼ προσωπικῶς μεθ' ὑμῶν. Παρακαλῶ, ὅπως εἰς τὸ τέλος ἑκάστου μηνὸς ὑποβάλλητε (Ὑπουργεῖον Παιδείας, Γραφεῖον Ὑπουργοῦ - Ἐμπιστευτικῶς) σχετικὴν ἔκθεσιν.

Δεχθῆτε καὶ διαβιβάσατε πρὸς ἅπαντας, διδάσκοντας καὶ διδασκομένους, τοὺς ἐγκαρδίους χαιρετισμούς μου.

Γεώργιος Παπανδρέου

Το κλίμα που κυριάρχησε μετά την εγκύκλιο είναι αποκαλυπτικό. Στις αρχές Απρίλη 1965 αποβλήθηκαν διά παντός απ' όλα τα γυμνάσια της Ηπείρου δύο μαθητές, επειδή είχαν πάρει μέρος στην υποδοχή του Μ. Θεοδωράκη, προέδρου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Ακολούθησαν και άλλες αποβολές από τα Γυμνάσια Ιωαννίνων, Αρτας, Κομοτηνής, Καβάλας κ.ά. Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε: «Η διά παντός αποβολή από το γυμνάσιο Ιωαννίνων δύο κομμουνιστών μαθητών αποτελεί παράδειγμα για τον εκπαιδευτικόν κόσμον της χώρας, διδάσκοντας και διδασκομένους. Η οργάνωσις της κομμουνιστικής νεολαίας Λαμπράκη δεν επιτρέπεται να εισδύση εις τα σχολεία. Αι κυρώσεις θα είναι σκληρόταται» (Σπ. Λιναρδάτου: «Από τον εμφύλιο στη χούντα», τ. Ε', σελ. 173).

Την ίδια περίοδο, η κυβέρνηση Κέντρου προχώρησε σε μια σειρά αλλαγές, προκειμένου να προσαρμόσει την εκπαίδευση στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Ετσι, την ίδια περίοδο είχαμε αφενός την προσπάθεια ιδεολογικής θωράκισης του κράτους και της εκπαίδευσης και από την άλλη μεταρρυθμίσεων που συνιστούσαν εκσυγχρονισμό για την αστική εκπαίδευση.

Η τάση χειραγώγησης και κατευνασμού του μαθητικού κινήματος είναι αδιάκοπη ακόμα και σήμερα. Βέβαια ο κομμουνισμός δεν αντιμετωπίζεται ευθέως ως εχθρός του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Παρά τις μεγάλες διαφορές, υπάρχουν και ορισμένες ομοιότητες. Ετσι, το 1965 στην εγκύκλιο 1010 γράφεται: «Παρακαλώ όπως εις το τέλος εκάστου μηνός υποβάλλητε (Υπουργείον Παιδείας - Γραφείον Υπουργού) εμπιστευτικώς σχετικήν έκθεσιν», και το 2014 σε αντίστοιχη εγκύκλιο διαβάζουμε: «Στα πλαίσια αυτά να ζητείται η συμβολή των εκπαιδευτικών του σχολείου οι οποίοι κατά κανόνα γνωρίζουν την ταυτότητα όσων πρωταγωνιστούν στις καταλήψεις».

Βασικό στοιχείο της ομοιότητας είναι το γεγονός ότι η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει απόλυτη, καθαρή και ταξικότατη συναίσθηση του ρόλου που πρέπει να παίξουν τα στελέχη της εκπαίδευσης. Προσδιορίζει με σαφήνεια τις ευθύνες τους απέναντι στην υλοποίηση αυτών των κατευθύνσεων που κάθε φορά προσδιορίζουν τον πυρήνα της αστικής πολιτικής. Το 1965 ήταν η υπεράσπιση του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, τη δεκαετία του 2000 ήταν η υπεράσπιση των κάλπικων αστικών αξιών, της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, η σαφώς πιο επεξεργασμένη αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, όμως, παντού και πάντα, οι αστικές κυβερνήσεις με το πρόσχημα μιας δήθεν ουδετερότητας, στην ουσία ξεκάθαρης ταξικότητας, μιλούν για την ανάγκη να φύγουν τα κόμματα από τα σχολεία, χτυπώντας κατευθείαν στην παρέμβαση των ταξικά προσανατολισμένων δυνάμεων.

Σκοπός όλων αυτών τω εγκυκλίων περί μη κομματικοποίησης του χώρου του σχολείου  που κατά καιρούς έρχονται στη δημοσιότητα, δεν είναι κανένας άλλος παρά μόνο να μην έρθουν σε επαφή οι νέοι με οράματα και αξίες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον ορθολογισμό και την επιστήμη στην κατάκτηση της σκέψης και τη διαμόρφωση της συνείδησης των νέων παιδιών. Αλλωστε, η αστική τάξη, χαρακτηρίζοντας ως κομματικοποίηση τη διάδοση αυτών των αξιών και οραμάτων, επιχειρεί να παρουσιάσει τη δική της, μέσω του κράτους της, ενεργητική δράση στο σχολείο ως φυσική νομοτέλεια, να αποκλείσει κάθε πιθανότητα να διαπεράσει το περιεχόμενο και τις λειτουργίες του σχολείου η ζωντανή πραγματικότητα της ταξικής πάλης.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι όλα αυτές οι φαινομενικά αθώες εγκύκλιοι , ειδικά όσες προέρχονται από «προοδευτικές κυβερνήσεις», ακόμα και αν περάσουν χρόνια , γίνονται ένα όπλο στα χέρια της πιο αντιδραστικής μορφής του καπιταλισμού, του φασισμού ενάντια σε κάθε τι προοδευτικό όπως άλλωστε φαίνεται και από τις αναρτήσεις τους στο διαδύκτιο.

10 Μάρτη 1944 ιδρύεται η ΠΕΕΑ, η πρώτη λαϊκή εθνική κυβέρνηση

Μια απ' τις ξεχωριστές επετείους του Αγώνα είναι εκείνη της ίδρυσης τηςΠολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), που δίκαια επικράτησε να λέγεται "κυβέρνηση του βουνού".Ετσι καταλάβαινε ο λαός το ρόλο της. Κι αυτός ήταν στην πραγματικότητα, άσχετα αν για λόγους κάποιων σκοπιμοτήτων δεν ονομάστηκε έτσι.

Η ΠΕΕΑ, ιδρύθηκε στο χωριό της Ευρυτανίας Βίνιανη στις 10 Μάρτη 1944, με πρόεδρο το στρατηγό Ευριπίδη Μπακιρτζή.Λίγο αργότερα, στις 18.4.44 διευρύνθηκε με πρόεδρο τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, Αλ. Σβώλο και αντιπρόεδρο τον Ε. Μπακιρτζή, γραμματέα της Δικαιοσύνης τον Ηλ. Τσιριμώκο, των Στρατιωτικών τον Μ. Μάντακα, γραμματέα Εσωτερικών τον Γ. Σιάντο, γραμματέα της Συγκοινωνίας τον Ν. Ασκούτση, γραμματέα Οικονομικών τον Αγγελο Αγγελόπουλο, γραμματέα Υγείας τον Πέτρο Κόκκαλη, γραμματέα Γεωργίας τον Κ. Γαβριηλίδη και Εθνικής Οικονομίας τον Σταμάτη Χατζήμπεη.

Η ΠΕΕΑ ήταν κυβέρνηση πραγματικά λαοπρόβλητη. Οχι μόνο ουσιαστικά, μιας και εκπροσωπούσε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού που ήταν οργανωμένη στο ΕΑΜ, ήταν και τυπικά λαοπρόβλητη, γιατί πήρε ομόφωνα την ψήφο του Εθνικού Συμβουλίου, που συνήλθε στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας από 14 μέχρι 17 Μάη 1944.

Το Εθνικό Συμβούλιο ("Βουλή του Βουνού" χαρακτηρίστηκε), αποτελέστηκε από εθνοσυμβούλους που εκλέχτηκαν με ιδιότυπες εκλογές που διεξήχθησαν σ' όλη την επικράτεια και από βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων που αναδείχτηκαν, απ' τις εκλογές της 16.1.1936, που διέλυσε η βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Στο διάγγελμά της προς τον ελληνικό λαό, τονιζόταν: «Αφότου η επαναστατική δράση του ελληνικού λαού, βαδίζοντας από νίκη σε νίκη, έφερε στην απελευθέρωση ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής γης και στη δημιουργία πολυάριθμου λαϊκού στρατού, πρόβαλε φανερά η ανάγκη ενός υπεύθυνου πολιτικού οργάνου στην Ελεύθερη Ελλάδα, που να συμβολίζει την εθνική ενότητα, να συντονίζει τον αγώνα κατά των Γερμανών και των Βουλγάρων και να κατευθύνει τα διοικητικά όργανα που είχαν αυθόρμητα δημιουργηθεί».

Η ίδρυση και ο χαρακτήρας της ΠΕΕΑ, στην οποία μετείχαν και αστικές δυνάμεις, αντικατόπτριζε τη στρατηγική του ΚΚΕ την εν λόγω περίοδο, που στόχευε σε ένα στάδιο πριν την επαναστατική εργατική εξουσία, με χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος. Έκφραση αυτής της γραμμής ήταν και η τοποθέτηση του Γ. Σιάντου στην 44η Συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στις 27/7/1944 σε συζήτηση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις στο Λίβανο και το ενδεχόμενο συμμετοχής της ΠΕΕΑ στην κυβέρνηση Παπανδρέου: «Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την και κάνετε σοσιαλισμό…Η ωρίμανση των συνθηκών οδηγεί σε αστικοδημοκρατικές λύσεις, αλλαγές της κατάστασης…Αφού λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε προς το σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη».

Η ίδρυση της ΠΕΕΑ, ήταν το αναγκαίο αποτέλεσμα της ραγδαίας ανάπτυξης, του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, που απαιτούσε καλύτερη καθοδήγηση, μ' ένα ευρύτερο συλλογικό όργανο με αρμοδιότητες μιας εκτελεστικής εξουσίας.

Η ίδρυση λοιπόν της ΠΕΕΑ είχε εξαιρετική πολιτική σημασία για τον αγώνα - άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα - για το μέλλον του λαού.

Τη σημασία του γεγονότος κατανόησαν όχι μόνο οι καταχτητές και οι εθνοπροδότες, που θορυβήθηκαν εξαιρετικά, Ανησύχησαν όμως και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Εμ. Τσουδερού και πιο πολύ ακόμη οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Ουίστον Τσόρτσιλ. Γιατί στην ίδρυση της ΠΕΕΑ είδε σωστά σαν ένα βήμα αποφασιστικό, του αγωνιζόμενου λαού, για κατάχτηση της λευτεριάς του και, μεταπολεμικά, της ανεξαρτησίας και της προόδου του.

Σ' αντίθεση με τους καταχτητές και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές η σοβιετική κυβέρνηση δέχτηκε το γεγονός με ικανοποίηση, χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του ραδιοσταθμού της Μόσχας στις 7 Μάη 1944 που έπλεξε το εγκώμιο της ΠΕΕΑ και σχολίασε ευνοϊκά τη Συμφωνία Τίτο - Μπακιρτζή σαν θεμέλιο βαλκανικής συνεργασίας.

Το Νομοθετικό έργο της ΠΕΕΑ και του Εθνικού Συμβουλίου έχει εξαιρετική πολιτική και ιστορική σημασία. Περιλαμβάνεται στις αθάνατες ΠΡΑΞΕΙΣ της ΠΕΕΑ, που αποτελούν το βασικό πυρήνα του πιο προοδευτικού Συντάγματος που ψηφίστηκε και εφαρμόστηκε - έστω για λίγο χρόνο - στην πατρίδα μας.

Κι αυτό το έργο, δεν υπήρξε, εγκεφαλικό, δεν ήταν σχεδιασμός. Ηταν βασικά η κωδικοποίηση ό,τι είχε δημιουργηθεί και εφαρμοστεί απ' το λαό, με βάση τις αρχές της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης. Αρχές που εξυπηρέτησαν τις ζέουσες ανάγκες του λαού, στις απελευθερωμένες απ' τον καταχτητή, κύρια, περιοχές, με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, κάτω απ' την καθοδήγηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Σημειώνουμε ενδεικτικά: Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και στις γυναίκες. Το δικαίωμα ψήφου στις νέες και νέους των 18 και πάνω χρόνων. Την καθιέρωση της δημοτικής σαν γλώσσας επίσημης του κράτους... Κι όλα αυτά για πρώτη φορά στη χώρα μας.

Για το έργο που συντελέστηκε στην ελεύθερη Ελλάδα χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει, στο βιβλίο του "Το μήλο της Εριδος" (σελ. 224) ο Γουντχάουζ. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:

"Το ΕΑΜ... είχε δημιουργήσει πράγματα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ άλλοτε η Ελλάδα. Οι επικοινωνίες στις ορεινές περιοχές με τον ασύρματο, με αγγελιαφόρους, με τηλέφωνα, ποτέ δεν ήταν τόσο άρτιες, είτε πριν είτε μετά. Ακόμα και αυτοκινητόδρομοι είχαν βελτιωθεί και χρησιμοποιούνταν απ' το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Οι τηλεπικοινωνίες τους, που περιλάμβαναν και ασυρμάτους, εκτείνονταν ως την Κρήτη και ως τη Σάμο, όπου δρούσαν κιόλας αντάρτες. Τα δώρα του τεχνικού και πνευματικού πολιτισμού είχαν βρει το δρόμο τους προς τα βουνά για πρώτη φορά. Σχολεία, αυτοδιοίκηση, δικαστήρια, δημόσιες υπηρεσίες, που είχαν κλείσει με τον πόλεμο, λειτουργούσαν και πάλι. Θέατρα, εργοστάσια, τοπικά κοινοβούλια, λειτουργούσαν για πρώτη φορά. Οργανώθηκε κοινοτική ζωή, στη θέση της πατροπαράδοτης ατομιστικής ζωής του Ελληνα αγρότη".

Το απόσπασμα έχει ξεχωριστή ιστορική όσο και πολιτική σημασία, γιατί ο Γουντχάουζ υπήρξε ένας αδίσταχτος εχθρός του απελευθερωτικού κινήματος, εχθρός του ελληνικού λαού, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του. Σαν αρχηγός της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, έκαμε ό,τι μπορούσε για να υπονομεύσει τον αγώνα του. Να συκοφαντήσει το ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Ωστόσο είχε, φαίνεται, τόσο εντυπωσιαστεί, που δεν μπόρεσε να κρύψει αυτή την αλήθεια.

9 Μάρτη 1907 δολοφονείται ο Μαρίνος Αντύπας

Ο Μαρίνος Αντύπας δεν ήταν Θεσσαλός. Είχε γεννηθεί στα Φερεντινάτα της Κεφαλονιάς το 1873 και ήταν ο πρωτότοκος γιος ενός φτωχού ξυλογλύπτη. Στα 17 χρόνια του, αφήνει τη γενέτειρά του και έρχεται στην Αθήνα για να δουλέψει και να σπουδάσει. Εδώ στην πρωτεύουσα μπαίνει με ορμή στον κοινωνικό και πολιτικό στίβο. Γίνεται μέλος του "Σοσιαλιστικού Συλλόγου" του Σταύρου Καλλέργη και από αυτή τη στιγμή αρχίζουν οι διώξεις και οι κατατρεγμοί σε βάρος του. Η πρώτη σύλληψή του γίνεται τον Οχτώβρη του 1897 για έναν πύρινο λόγο που είχε εκφωνήσει εναντίον του παλατιού στην πλατεία Ομονοίας. Καταδικάζεται σε φυλάκιση ενός χρόνου, αλλά μόλις εκτίει την ποινή του συλλαμβάνεται πάλι για "ηθική αυτουργία" σε απόπειρα δολοφονίας κατά του Γεώργιου του Α. Με την κατηγορία αυτή μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας και κρατείται αλυσοδεμένος για περισσότερους από έξι μήνες, οπότε αποφυλακίζεται και οδηγείται βίαια στην πατρίδα του. Ας σημειωθεί ότι η δήθεν απόπειρα κατά του Γεωργίου ήταν στημένη, για να κατηγορηθεί ο Αντύπας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δήθεν αποπειραθέντες να σκοτώσουν τον βασιλιά εφυγαδεύθησαν στην επαρχία, ενώ η κυβέρνηση γνωστοποίησε στον κόσμο ότι δήθεν καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν!
Επιστρέφοντας στην Κεφαλονιά ο Αντύπας εκδίδει την εφημερίδα "Ανάσταση", αλλά συλλαμβάνεται πάλι για την αρθρογραφία του και καταδικάζεται σε τρίμηνη φυλάκιση. Η νέα του περιπέτεια έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή της κυκλοφορίας της εφημερίδας και τη φυγή εντέλει - μετά από διάφορες περιπλανήσεις - του Αντύπα στη Θεσσαλία. Εκεί ο Αντύπας μαζί με άλλα προοδευτικά άτομα της εποχής προσπαθεί να ξυπνήσει τους κολίγους και να τους οργανώσει για να ζητήσουν τα δικαιώματά τους. Οι τσιφλικάδες τότε αντιλαμβάνονται τον "κίνδυνο" που τους απειλεί και αρχίζουν να καταστρώνουν "πλάνα" για την εξόντωση του "ενοχλητικού". 

Ο ίδιος, σε ένα γράμμα του, προσδιορίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα στο θολό τότε τοπίο των σοσιαλιστικών θεωριών. Απορρίπτει, λοιπόν, τον αναρχισμό, όπως και το «χριστιανικό σοσιαλισμό» και δηλώνει την πίστη του στον επιστημονικό σοσιαλισμό. Συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια της εποχής για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των αγροτών, ενώ πήγε εθελοντής στην Κρήτη,όταν ξέσπασε στο νησί η επανάσταση. Μετά τις διώξεις που υπέστη εγκατέλειψε την Ελλάδα, πήγε στη Ρουμανία και επέστρεψε στη Θεσσαλία, όπου εγκαταστάθηκε στο κτήμα του θείου του Γ. Σκιαδαρέση. Αυτό ήταν το ορμητήριό του, απ’ όπου ξεκινούσε για να διασχίσει ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο με τα φλογερά του κηρύγματα.

Στο τελευταίο από τα μηνύματά του, στις 27 του Φλεβάρη 1907, έλεγε:

«Συμφώνως προς τας ανωτέρω σκέψεις είμαι επαναστάτης, υποσκάπτων το άγριον καθεστώς μεθ’ όλων μου των δυνάμεων…Φρονώ ότι το δίκαιον είναι εκεί όπου το συμφέρον των πολλών και όχι των ολίγων, επομένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρ της εξαφανίσεως του τσιφλικιού και της πλήρους ανεξαρτησίας του καλλιεργητού»…

Τη νύχτα της 8ης προς 9η του Μάρτη 1907 δολοφονήθηκε στο χωριό Πυργετός της Ραψάνης ο Μαρίνος Αντύπας, πρωτοπόρος Ελληνας σοσιαλιστής και ένθερμος κήρυκας της κατάργησης των τσιφλικιών και της απόδοσης της γης στους ακτήμονες αγρότες.

Η δολοφονία του οργανώθηκε, όπως αποδείχτηκε, από τους μεγαλοτσιφλικάδες της Θεσσαλίας, που έβλεπαν τον Αντύπα να «οργώνει» τον κάμπο και να μεταφέρει το εξεγερτικό του μήνυμα στους κολίγους. Εκτελεστικό όργανο των τσιφλικάδων ήταν ο Ιωάννης Κυριακός, έμπιστος επιστάτης του μεγαλοτσιφλικά Αριστείδη Μεταξά, ο οποίος πυροβόλησε πισώπλατα με δίκαννο όπλο τον Αντύπα. Τα τελευταία λόγια του Αντύπα, που ξεψύχησε στην αγκαλιά του εξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση, ήταν: «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία», το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης.

Και για την Ιστορία: Ο δολοφόνος του Αντύπα Ιω. Κυριακού ήταν ο ένας από τους δύο δήθεν επίδοξους δολοφόνους του Γεωργίου του Α. Ηταν δηλαδή ένας από τους μετέχοντες στη σκευωρία που είχε οργανωθεί τότε για τη σύλληψη του Αντύπα. Το 1908 ο Κυριακού παραπέμφθηκε στο Κακουργιοδικείο της Λάρισας και αθωώθηκε για την εκτέλεση του αγωνιστή.

Τρία χρόνια ακριβώς μετά τη δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα, οι κολίγοι ξεσηκώθηκαν στο Κιλελέρ και δικαίωσαν τη θυσία του...