Εξαφάνιση...

«Τα τελευταία 6 χρόνια, η χώρα βρίσκεται στη δίνη επιβολής μέτρων λιτότητας, μέσω των εφαρμοζόμενων προγραμμάτων λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής των μνημονίων που υπεγράφησαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας...».Με αυτά τα λόγια ξεκινάει το κείμενο της πρότασης που κατέθεσαν στις 31 Μάρτη ο Αλ. Τσίπρας, ο Π. Καμμένος και οι βουλευτές της κυβέρνησης, για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, η οποία και συζητήθηκε προχτές στη Βουλή.
Αλήθεια... Το τρίτο μνημόνιο που υπογράφηκε για λογαριασμό του κεφαλαίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνέχεια των προηγούμενων δύο μνημονίων, πού πήγε; Το πήρε... το «ΕΥΡΗΚΑ»;
Με το... «καλημέρα σας», δηλαδή, επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα ότι πρόθεση της κυβέρνησης με τη σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής είναι - όπως έκαναν επανειλημμένα κατά το παρελθόν οι προκάτοχοί της - να αποπροσανατολίσει το λαό, να... «εξαφανίσει» από την ατζέντα τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζεται να νομοθετήσει, έτσι όπως «εξαφάνισε» από την πρότασή της και το τρίτο μνημόνιο που τα περιλαμβάνει!

Πέφτουν κορμιά

Διαβάζουμε στον Τύπο ότι είναι «απογοητευτικά» τα στοιχεία που έδωσε η Διοικούσα Επιτροπή Χρηματιστηριακών Αγορών του Χρηματιστηρίου Αθηνών για τον αριθμό των εισηγμένων εταιρειών που δεν έχουν «υγιή» οικονομικά. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το 34% της αγοράς αφορά εταιρείες με ελάχιστα ή καθόλου υγιή οικονομικά μεγέθη. Δηλαδή, το 1/3 των σημερινών εισηγμένων «έχουν ζήτημα» με τα οικονομικά τους. Το ποσοστό αυτό είναι μεγάλο και δεν μπορούν να μην γίνουν συνειρμοί με τη συζήτηση που γίνεται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για τα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων, τα οποία αγγίζουν τα 40 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι ο τρόπος διαχείρισης αυτών των δανείων, δηλαδή το ποιος θα μπορεί να τα αγοράζει και πώς θα μπορεί να τα αξιοποιεί, σημαίνει πολλά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επιχειρήσεων που χρωστάνε, ακόμα και για την ίδια τη συνέχιση της λειτουργίας τους. Δηλαδή, η αναδιάρθρωση των τραπεζικών ομίλων με όχημα τα «κόκκινα δάνεια» έχει άμεση αντανάκλαση στο μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας. Οπως, μάλιστα, δείχνουν τα στοιχεία από το χρηματιστήριο, στο παρασκήνιο κυριολεκτικά «πέφτουν κορμιά», αν σκεφτεί κανείς ότι εισηγμένες είναι οι μεγαλύτερες από τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα, σε όλους τους κλάδους

Ποιος θυμάται τον «Μόντι ΙΙ»;

Στις 21 Μάρτη 2012, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε στην τελική της μορφή μια πρόταση Κανονισμού «Μόντι ΙΙ», που θα καθόριζε τις γενικές αρχές στο επίπεδο της ΕΕ, σχετικά με το «θεμελιώδες δικαίωμα της άσκησης συλλογικής δράσης στο πλαίσιο των οικονομικών ελευθεριών και ιδιαίτερα της ελευθερίας εγκατάστασης και της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών». Στόχος του κανονισμού δεν ήταν άλλος από το να «ομογενοποιήσει» τις προϋποθέσεις για την κήρυξη μιας απεργίας και στην πραγματικότητα για τη μη κήρυξή της. Ετσι, στα άρθρα του προτεινόμενου Κανονισμού προβλεπόταν, μεταξύ άλλων, ότι «το δικαίωμα της απεργίας τίθεται υπό εξέταση, ώστε να συμβιβάζεται με το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης, εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ». Προβλεπόταν, επίσης, ότι τα εθνικά δικαστήρια του κράτους - μέλους όπου διεξάγεται η απεργία θα κρίνουν εάν η απεργία συμβιβάζεται με την ελευθερία του κεφαλαίου, ενώ δινόταν η δυνατότητα στα κράτη - μέλη για άμεσες κυρώσεις, που αν δεν ήταν ικανοποιητικές, θα μπορούσαν να συμπληρωθούν από προτάσεις της Κομισιόν. Η πρόταση αποσύρθηκε το Σεπτέμβρη του 2012, εξαιτίας ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη - μέλη, που καμιά σχέση δεν έχουν βέβαια με το ενδιαφέρον τους για την προστασία των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος Κανονισμός δίνει ένα καλό παράδειγμα για το πώς θα εξελιχθεί η νομοθεσία για την απεργία στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη, γεγονός που πρέπει να σημάνει συναγερμό για τους εργαζόμενους.

Πλεύση... ενσωμάτωσης

Αλλο ένα γέννημα της «αντιμνημονιακής» σούπας ετοιμάζεται να μπει στον πολιτικό στίβο τις επόμενες μέρες, με τις γνωστές χιλιοδιατυπωμένες διακηρύξεις. Αυτή τη φορά είναι η Ζ. Κωνσταντοπούλου με την «Πλεύση Ελευθερίας», χωρίς καμιά πρωτοτυπία: λίγο από «αντιμνημονιακό» προφίλ, θυμίζοντας τον παλιό καλό ΣΥΡΙΖΑ, λίγο από διαγραφή του χρέους, θυμίζοντας την οπορτουνιστική ΛΑΕ, λίγο από διαφάνεια και δικαιοσύνη, λίγο από ΜΚΟ και έτοιμο το νέο σχήμα, για να κάνει ό,τι δεν κατάφεραν οι υπόλοιποι «αντιμνημονιακοί». Πρόκειται για την αναβίωση της γνώριμης ψευδαίσθησης ότι μπορεί να βρεθεί διέξοδος για το λαό με τους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και να έχουν την εξουσία. Αυτή η αυταπάτη που χρεοκόπησε με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Στην αναγγελία του νέου κόμματος προφανώς συσκοτίζονται οι πραγματικές αιτίες της κακοδαιμονίας του λαού και ο χαρακτήρας της κρίσης, όπως και των μέτρων που χρόνια τώρα πληρώνει ο λαός με τον ιδρώτα του. Πλεύση ενσωμάτωσης, λοιπόν, με την επανάληψη χρεοκοπημένων συνθημάτων.