Πλευρές της καθοδηγητικής δουλειάς με βάση την Απόφαση για την ανασύνταξη και την κομματική οικοδόμηση

Πλευρές της καθοδηγητικής δουλειάς με βάση την Απόφαση για την ανασύνταξη και την κομματική οικοδόμηση

H Απόφαση της ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ για την κομματική οικοδόμηση και την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος αποτελεί ένα σημαντικό εφόδιο για τις Κομματικές Οργανώσεις. Είναι ένα ζωντανό εργαλείο για δράση, συμβάλλει ουσιαστικά στην ενίσχυση της καθοδηγητικής δουλειάς των οργάνων.

Η Απόφαση, με βάση την πείρα που έχουμε συγκεντρώσει και με δοσμένη τη στρατηγική του Κόμματος για συγκέντρωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων σε γραμμή ρήξης με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική του κεφαλαίου, το αστικό κράτος, δίνει τις γενικές κατευθύνσεις της δράσης του Κόμματος, αλλά και των κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα, ώστε να υλοποιείται συνδυασμένα και συντονισμένα το γενικό σχέδιο της κομματικής οικοδόμησης και της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Μέσα στις σημερινές συνθήκες, που τις χαρακτηρίζουν η πολιτική ρευστότητα, οι δυσκολίες που έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να προχωρήσει στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων στρατηγικού χαρακτήρα για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην ευρύτερη περιοχή και το προσφυγικό ζήτημα, το Κόμμα έχει επωμιστεί το δύσκολο καθήκον όχι μόνο να σηκώσει το βάρος της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, αλλά να φωτίσει την προοπτική και να εργαστεί σκληρά ώστε να δυναμώσουν οι προϋποθέσεις να περάσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα στην αντεπίθεση, με άξονα τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, να δυναμώσει ο αγώνας για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχει ανάγκη ο λαός μας, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ζητήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν

Ποιο ζήτημα πρέπει να μας απασχολήσει αποφασιστικά: Να δουλέψουμε για την αφομοίωση της Απόφασης της ΚΕ. Να διαμορφωθεί μια πιο ενιαία και στέρεη αντίληψη για τις κατευθύνσεις και τους στόχους της ανασύνταξης. Οτι κομματική οικοδόμηση και ανασύνταξη του κινήματος είναι καθήκοντα διαλεκτικά δεμένα.

«Βγαίνει ως κυρίαρχο συμπέρασμα και πρωταρχική ανάγκη η οικοδόμηση γερών και μαζικών Οργανώσεων στα εργοστάσια, στις μεγάλες επιχειρήσεις, στους μονοπωλιακούς ομίλους, στις βιομηχανικές και εμπορικές ζώνες. Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση δεν μπορεί να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος» (από την Απόφαση).

Οτι η κομματική οικοδόμηση αποτελεί προτεραιότητα και ότι πρέπει να ανεβαίνει η ικανότητά μας να αξιοποιούμε όλες τις δυνατότητες που γεννιούνται από την ανάπτυξη των αγώνων και την ισχυροποίηση του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος.

«Ανάπτυξη της πολιτικής ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης μόνο το Κόμμα μπορεί να πετύχει, με την αυτοτελή δουλειά του, παράλληλα και σε συνδυασμό με τους οικονομικούς αγώνες επιδρώντας στον προσανατολισμό και στη διεξαγωγή τους, ώστε να συνδέονται όλο και περισσότερο με το πολιτικό ζήτημα, το ζήτημα της εξουσίας. Η κατάκτηση, όμως, αυτού του στόχου προϋποθέτει και αυτοτελή κομματική δράση. Οσο η αυτοτελής κομματική δράση θα δυναμώνει, θα δημιουργούνται και καλύτερες συνθήκες για ανάπτυξη και του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος» (από την Απόφαση).

Η υπόθεση της ανασύνταξης αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο που όλες οι πλευρές πρέπει να προωθούνται ταυτόχρονα, ρίχνοντας βάρος όπου υστερούμε ή έχουμε αδυναμίες, ώστε να προωθείται το κύριο, η κατεύθυνση της πάλης να έρχεται σε ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου.

Να δυναμώσουμε την ικανότητά μας «όλα τα σφυριά να βαράνε στο κύριο», στην κομματική οικοδόμηση και στην ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος με βάση τις κατευθύνσεις της Απόφασης, χωρίς να μας παρασέρνουν κάθε φορά η επικαιρότητα, οι τρέχουσες εξελίξεις, τα σκαμπανεβάσματα της ταξικής πάλης, αλλά αυτές οι κατευθύνσεις να αποτελούν συστατικό στοιχείο ενός σταθερού σχεδίου, που πρέπει να παλεύονται ακούραστα, με σταθερότητα, επιμονή και στοχοπροσήλωση.

Εχουμε συγκεντρώσει μια σημαντική πείρα και μπορεί καλύτερα να γίνει κατανοητό ότι το καθήκον της οικοδόμησης «...δεν μπορεί φυσικά να προχωρήσει έξω από την επίμονη και εξειδικευμένη ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική και μαζική πάλη για την οργάνωση της εργατικής τάξης και των νεότερων γενεών, των ανέργων, για πιο σύνθετους και ανεβασμένους ταξικούς αγώνες. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να επεξεργαστούμε την πείρα και να κατακτηθεί ενιαία αντίληψη σε ό,τι αφορά την ανασύνταξη και το περιεχόμενό της, για να περάσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε φάση αντεπίθεσης.

Εχουν συγκεντρωθεί δυνάμεις και πλούσια πείρα που μας επιτρέπουν να θέσουμε πιο υψηλούς στόχους και να ανεβάσουμε το επίπεδο και την ποιότητα καθοδήγησης μπροστά στα 100 χρόνια του Κόμματος. Εχει δημιουργηθεί ένας πιο σταθερός προσανατολισμός και μια καλύτερη υποδομή στην κατά κλάδο οργάνωση της δουλειάς, κομματικά και συνδικαλιστικά. Καλύτερη διάταξη, συγκέντρωση και προσανατολισμός κομματικών δυνάμεων κατά κλάδο. Καλύτερη γνώση της κατάστασης στον κλάδο (επιχειρήσεις, συνδικαλιστική κατάσταση, πείρα δράσης), επεξεργασία θέσεων, συγκρότηση και λειτουργία των Κομματικών Ομάδων στους κυριότερους κλάδους, αύξηση των θέσεων, ανάδειξη νέων στελεχών.

Εχουμε τη βάση για μια πιο επιτελική οργάνωση και καθοδήγηση της δουλειάς κατά κλάδο. Χρειάζεται, όμως, να γίνει ενιαία πεποίθηση ότι κρίκος καθοριστικός για την ανασύνταξη και το ανέβασμα της ετοιμότητας, για όξυνση της ταξικής πάλης μαζί και ταυτόχρονα με την κομματική οικοδόμηση, είναι η ισχυροποίηση του ταξικού ρεύματος με τη συσπείρωση νέων δυνάμεων, Σωματείων, Επιτροπών, συνδικαλιστών στο ΠΑΜΕ σε επίπεδο κλάδου και με γερά πόδια στους μεγάλους τόπους δουλειάς. Είναι πολύ σκληρό και απαιτητικό αυτό το μέτωπο» (από την Απόφαση).

Απ' αυτή τη σκοπιά είναι κρίσιμο ζήτημα η δουλειά των κομμουνιστών στα συνδικάτα, η καθοδήγηση της δράσης και η ολόπλευρη ανάπτυξη της δουλειάς των συνδικάτων.

Αντικειμενική εξέταση των αδυναμιών

Είναι σε φάση εξέλιξης η συζήτηση στα όργανα και τις ΚΟΒ, στις Κομματικές Ομάδες των συνδικάτων, αντίστοιχα στην ΚΝΕ. Το γεγονός ότι αυτή η συζήτηση εξελίσσεται σε συνθήκες έντασης της πολιτικής και μαζικής δουλειάς, βοηθά στην πιο ζωντανή και ουσιαστική συζήτηση, στη μεταφορά της πείρας.

Στο επίκεντρο της συζήτησης πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν πιο βαθιά και αντικειμενική εξέταση των αδυναμιών μας και η αφομοίωση των παραγόντων που καθυστερούν τα αποτελέσματα στη δουλειά μας, χωρίς να παραγνωρίζονται οι αντικειμενικές δυσκολίες και ο αρνητικός συσχετισμός. Αναφέρονται στην Απόφαση:

• «Η απουσία οργανωμένων κομματικών δυνάμεων στα μεγάλα εργοστάσια και άλλους μεγάλους τόπους δουλειάς. Στις περισσότερες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και στους κλάδους στρατηγικής σημασίας οι Κομματικές Οργανώσεις είναι πολύ αδύναμες και το επίπεδο συνδικαλιστικής οργάνωσης χαμηλό».
• «Η γραμμή της αντικαπιταλιστικής πάλης, της ρήξης και της ανατροπής στους βασικούς κλάδους στρατηγικής σημασίας έχει ακόμα χαμηλό δείκτη επιρροής».
• «...η απολυτοποίηση ορισμένων κατακτήσεων, που είχαν αποσπάσει τα Συνδικάτα και ειδικά σε συνθήκες, όπου ο καπιταλισμός είχε δυνατότητες ορισμένων παραχωρήσεων, γεγονός που προκαλούσε εφησυχασμό και ενίσχυε αυταπάτες... Η ρεφορμιστική αντίληψη ότι μπορεί συνεχώς η εργατική τάξη να βελτιώνει τη θέση της και μάλιστα χωρίς συγκρούσεις, αλλά με αλλαγές στον κοινοβουλευτικό συσχετισμό, αποδείχθηκε πολύ ισχυρή».
• «...την κατάσταση στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών και μεσαίων ιδιοκτητών, όπου εδώ είναι ακόμα πιο αρνητικός ο συσχετισμός και κυρίως η αντίληψη του συμβιβασμού είναι ακόμα πιο ισχυρή».
• «Στις παραπάνω γενικές αιτίες πρέπει να αναζητήσουμε και δικές μας πιο ειδικές ευθύνες. Σχετίζονται με μια σειρά από αδυναμίες και προβλήματα στην καθοδήγηση των κομματικών δυνάμεων που είναι εκλεγμένες στα Σωματεία και στην περίπτωση που οι δυνάμεις μας είναι πλειοψηφία και ειδικότερα όπου είναι μειοψηφία (...) σε μια σειρά Σωματεία και χώρους δουλειάς όπου δεν έχουμε δυνάμεις».

Ουσιαστική συζήτηση και δουλειά με τον περίγυρο

Ταυτόχρονα, απαιτείται να οργανωθεί η συζήτηση με τους οπαδούς και ψηφοφόρους του Κόμματος, με τους εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες που συναντιούνται οι κομμουνιστές καθημερινά στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, στις εργατογειτονιές.

Με νέες δυνάμεις που για χρόνια στήριζαν πολιτικά και συνδικαλιστικά άλλες παρατάξεις, όμως τώρα έχουν «ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας» μαζί μας, αναγνωρίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ, την ορθότητα των εκτιμήσεών του και την πολιτική του στάση, αναγνωρίζουν την ανιδιοτελή και πρωτοπόρα δράση του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων στους κλάδους και χώρους δουλειάς, την αγωνιστική και ανυπότακτη δράση τους, συμφωνούν με το πλαίσιο πάλης που προτείνουν.

Είναι τμήματα που σ' αυτές τις συνθήκες δοκιμάζουν την πείρα τους, αξιολογούν τις πολιτικές επιλογές τους, διαμορφώνουν μια πιο ξεκάθαρη αντίληψη για τη σχέση κυβέρνησης και εργοδοσίας, για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η αφομοίωση των βασικών εκτιμήσεων και κατευθύνσεων της Απόφασης θα βοηθήσει ώστε αυτό το δυναμικό να αποκτά πιο στέρεη και σε βάθος αντίληψη για την προοπτική της πάλης, θα διαμορφώνει και θα ενισχύει τα ταξικά κριτήρια και θα επιταχύνει την εξέλιξή τους σε μια μαχητική πρωτοπορία στο εργατικό κίνημα μαζί με τους κομμουνιστές.

Το δυνάμωμα των ιδεολογικών και πολιτικών δεσμών με αυτά τα τμήματα θα αναδείξει νέες εφεδρείες, που, αργά ή γρήγορα και κάτω από προϋποθέσεις, θα συμβάλουν στο «ζωντάνεμα» και στην αγωνιστική αφύπνιση πολλαπλάσιων δυνάμεων, στην ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης.

Ορισμένα καθήκοντα στη δουλειά μας

Σίγουρα έχουν γίνει βήματα, έχει συγκεντρωθεί σημαντική πείρα. Από την ΚΟ Αττικής περνά μεγάλο μέρος της δουλειάς που επιδιώκουμε να αναπτύσσεται με επίκεντρο τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς. Απ' αυτήν τη σκοπιά μπορεί να δουλευτεί παραπέρα το σχέδιο που ήδη υπάρχει από τις Συνδιασκέψεις και γίνεται προσπάθεια απ' τα καθοδηγητικά όργανα να εμπλουτίζεται συνεχώς. Πού μπορεί να επικεντρωθεί αυτή η προσπάθεια;

• Με ευθύνη των καθοδηγητικών οργάνων αλλά και των Κομματικών Ομάδων των κλαδικών συνδικάτων, απαιτείται να διαμορφωθεί ή να εμπλουτιστεί, όπου υπάρχει, ένα συνολικότερο σχέδιο ανά κλάδο, που να συμβάλλει στην υλοποίηση των στόχων της κομματικής οικοδόμησης και της ανασύνταξης, με επίκεντρο τους μεγάλους χώρους δουλειάς.
• Να μελετηθεί καλύτερα το περιεχόμενο της παρέμβασής μας κατά κλάδο, η εξειδίκευση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού περιεχομένου της πάλης. Είναι κριτήριο για τη δουλειά των οργάνων και κάθε στελέχους η ικανότητα να δουλεύει και να εξειδικεύει τη γραμμή μας, να δυναμώνει το περιεχόμενο και το βάθος της συσπείρωσης που πετυχαίνουμε. Εχουμε ορισμένες επεξεργασίες, όπως στον κλάδο των Κατασκευών για τη λαϊκή κατοικία και τις υποδομές, στον κλάδο των Τροφίμων - Ποτών για τη διατροφική επάρκεια, στο Φάρμακο, στη Ναυτιλία και στη Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία και σε άλλους κλάδους. Αυτές οι επεξεργασίες μπορούν και πρέπει να δουλευτούν παραπέρα, να δουλευτούν αντίστοιχα και σε άλλους κλάδους. Μπορούν να φωτίσουν και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις κλαδικών και περιφερειακών μορφών ανάπτυξης της κοινωνικής συμμαχίας (π.χ. εργάτες και αυτοαπασχολούμενοι στον κλάδο των Κατασκευών).
• Να τεθούν οι στόχοι και το σχέδιο ανά κλάδο σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, που θα δουλεύονται με επιμονή και δε θα χάνεται στο μεροδούλι - μεροφάι. Η κατάρτιση ενός τέτοιου σχεδίου απαιτεί καλή γνώση του κάθε κλάδου, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό υπολογισμό της εξέλιξης του κάθε κλάδου στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, καλή γνώση των μεγάλων και συγκεντρωμένων επιχειρήσεων και χώρων δουλειάς, των «στρατηγικών σημείων» κάθε κλάδου, ακόμα και τον γεωγραφικό καταμερισμό στην Αττική, τη θέση της μεγαλοεργοδοσίας στον εσωτερικό και διεθνή ανταγωνισμό και τις συμμαχίες της. Τη σύνθεση και την κατάσταση της εργατικής τάξης σε κάθε κλάδο (επίπεδο ζωής, μισθών, εργασιακών σχέσεων, μόρφωσης και επιστημονικής κατάρτισης, γυναίκες, νεολαία, μετανάστες κ.ά.), την πορεία της μέσα στο χρόνο, τις συλλογικές κατακτήσεις που είχε και τις αγωνιστικές παραδόσεις, το επίπεδο οργάνωσης και το συσχετισμό δύναμης.
• Να διαμορφωθεί ένα αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης, μέσα από αιτήματα - κρίκους που μπορεί να συμβάλουν στην κινητοποίηση κάθε κλάδου (π.χ. κλαδική ΣΣΕ, πολλαπλές μορφές απασχόλησης και διεκδίκηση σταθερής δουλειάς, Ασφαλιστικό, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, κ.ά.), δεμένα με τα γενικότερα αιτήματα και τους στόχους πάλης του ταξικού κινήματος. Με αξιοποίηση των κατάλληλων μορφών πάλης και εμπλουτισμό των μορφών με βάση την πείρα, τη συμμετοχή των εργαζομένων και τις δυνατότητες κάθε κλάδου. Με συνεχή προσπάθεια η δράση μας να έχει τα στοιχεία της πρωτοβουλίας, της συλλογικής συμμετοχής και διαπαιδαγώγησης, τις μαζικές διαδικασίες και τις Γενικές Συνελεύσεις. Με βελτίωση στη δουλειά των συνδικάτων και αντιμετώπιση της χαλαρής οργανωτικής λειτουργίας τους, των μειωμένων αντανακλαστικών που εμφανίζουν σε αρκετές περιπτώσεις.
• Να διαμορφωθούν στόχοι και σχέδιο μαζικοποίησης της οργάνωσης των εργατοϋπαλλήλων σε κάθε κλάδο με επίκεντρο τα κλαδικά σωματεία, τις επιχειρήσεις και τους χώρους δουλειάς, αξιοποιώντας όλες τις μορφές (επιχειρησιακά σωματεία, παραρτήματα και σωματειακές επιτροπές κλαδικών συνδικάτων, Επιτροπές Αγώνα). Στόχοι ίδρυσης κλαδικών σωματείων όπου δεν υπάρχουν και με ορίζοντα τη διαμόρφωση υποδομών οργάνωσης και κατά δήμο ή ομάδες δήμων.
• Στόχοι και σχέδιο συσπείρωσης νέων δυνάμεων με το ΠΑΜΕ, συνδικαλιστών, σωματείων, ως αποτέλεσμα μιας ουσιαστικής και επίμονης δουλειάς, με το πλαίσιο πάλης του κάθε ταξικού συνδικάτου και μέσα από ένα αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης, με τους εργάτες αυτών των οργανώσεων και με εκπροσώπους τους στις διοικήσεις τους. Αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, πλευρά που περιλαμβάνει την ουσιαστική προετοιμασία και τον έλεγχο των αρχαιρεσιών. Να περιλαμβάνει αυτή η δουλειά τον έλεγχο της δράσης μας στα Εργατικά Κέντρα, χωρίς να χάνεται όμως το βασικό, ο κλάδος.
• Να δουλέψουμε ειδικά μέτωπα πάλης, όπως οι άνεργοι του κλάδου, οι γυναίκες και οι μετανάστες, οι νέοι εργάτες και ιδιαίτερα τα παιδιά της μαθητείας και της κατάρτισης που αντιστοιχούν σε κάθε κλάδο. Τα ζητήματα της αλληλεγγύης σε ανέργους, μετανάστες και πρόσφυγες.
• Να έχουμε πολύ καλή γνώση της δουλειάς της εργοδοσίας και των μηχανισμών της στους χώρους δουλειάς. Συστηματική παρακολούθηση και αξιολόγηση της δουλειάς των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων.
• Να ενισχύσουμε τον προσανατολισμό μας στις μεγάλες βιομηχανικές και τουριστικές ζώνες, στους κόμβους Μεταφορών και Ενέργειας. Στην επεξεργασία ζητημάτων που προκύπτουν, όπως π.χ. με όλη τη λιμενική ζώνη του Πειραιά (ιδιωτικοποίηση, ελεύθεροι χώροι - Λιπάσματα, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, ακτοπλοΐα, συνολική προοπτική διαμετακομιστικού κέντρου), και στη διαμόρφωση πλαισίων πάλης. Στη διάταξη και το συντονισμό δυνάμεων. Στο σχεδιασμό της πολιτικής και μαζικής παρέμβασης.
• Στην ενίσχυση του κοινωνικοταξικού προσανατολισμού όλου του κομματικού και ΚΝίτικου δυναμικού και ιδιαίτερα των εδαφικών ΚΟ, συμβάλλοντας με τη σειρά τους στις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες της κομματικής οικοδόμησης στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, στην υλοποίηση των στόχων της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας.
• Να δώσουμε ώθηση για την υλοποίηση των στόχων της κοινωνικής συμμαχίας, της δουλειάς των μαζικών φορέων των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των γυναικών. Της δράσης των Λαϊκών Επιτροπών και της δουλειάς με τους ανέργους. Με την υλοποίηση ενός μεσοπρόθεσμου αγωνιστικού σχεδίου δράσης και τη διαμόρφωση υποδομών σε επίπεδο δήμου.
• Να επιδιώκουμε πιο συστηματική ενασχόληση με οξυμένα λαϊκά προβλήματα, όπως της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, της κατοικίας, των αντιπλημμυρικών και αντισεισμικών έργων. Προβλήματα που είναι αντικείμενο της κοινωνικής συμμαχίας.
• Να διαμορφώσουμε συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για την παρέμβασή μας στους ανέργους. Στη συσπείρωση τέτοιων δυνάμεων μέσα από τις επιτροπές ανέργων των συνδικάτων και της γειτονιάς.
• Να δουλέψουμε στην ενίσχυση των στεκιών εργαζομένων και νεολαίας στις εργατογειτονιές, ως χώρων αγωνιστικής και πολιτιστικής συνάντησης εργατικών και λαϊκών τμημάτων, νεολαίας και μεταναστών.
• Να γίνουν πιο αποφασιστικά βήματα στην ανάδειξη νέων συνδικαλιστικών στελεχών και γενικότερα στελεχών του μαζικού κινήματος.

Ολα τα παραπάνω απαιτούν να ανέβουν σε άλλο επίπεδο η καθοδηγητική δουλειά, η δουλειά των Κομματικών Ομάδων στα συνδικάτα. Να συγκρουστούμε με αδυναμίες, συνήθειες, να υπάρχει αυξημένη ανησυχία και πνεύμα πρωτοβουλίας. Να μεγαλώσει η ικανότητα των ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων να δουλεύουμε πλατιά και ταυτόχρονα συγκεκριμένα μέσα στην εργατική τάξη, να συσπειρώνουμε νέες δυνάμεις στην πάλη, στην οργάνωση νέων δυνάμεων στα συνδικάτα, να κερδίζουμε νέες πρωτοπόρες δυνάμεις με την πολιτική του ΚΚΕ. Για να περάσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην αντεπίθεση.

Νίκος  ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΣ
Μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΕ

Μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την εργατική και συνδικαλιστική δουλειά