Απαράδεκτη και επικίνδυνη σύμβαση
Η κατάπτυστη σύμβαση που
επιχειρεί να επιβάλει ο μεγαλύτερος κατασκευαστικός όμιλος στους
εργαζόμενους με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, δεν έπεσε «από το πουθενά».
Είναι κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα αντεργατικών ανατροπών, που
επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από τον κλάδο των Κατασκευών και στηρίζονται
σε νόμους και ρυθμίσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, που διατηρούνται
και εμπλουτίζονται από τη σημερινή.
Ηδη, το λεγόμενο «μπλοκάκι», που συγκαλύπτει σχέσεις πραγματικής
μισθωτής εργασίας, είναι γενικευμένη μορφή απασχόλησης των μισθωτών
τεχνικών στον κατασκευαστικό τομέα. Εξαπλώνεται όμως και σε άλλους
κλάδους, όπως στην Υγεία, στους δικηγόρους, στους λογιστές, στην
Εκπαίδευση και τελευταία σε εργοστάσια του Μετάλλου στη Μαγνησία και
στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων, με τη βούλα της συγκυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Τα οφέλη που αποκομίζει η εργοδοσία από
αυτή τη μορφή απασχόλησης είναι πολλά και μεταφράζονται σε κέρδη από τη
μείωση του λεγόμενου «κόστους εργασίας». Στην πραγματικότητα, οι
εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται τυπικά ως «αυτοαπασχολούμενοι», με ό,τι
αυτό σημαίνει για τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, παρά
το γεγονός ότι προσφέρουν μισθωτή εργασία και σε πολλές περιπτώσεις,
μέσα από αλλεπάλληλες ανανεώσεις των συμβάσεων, έχουν μακρόχρονη
προϋπηρεσία στον ίδιο εργοδότη.
Με τη σύμβαση που προωθείται, η εργοδοσία επιχειρεί να απαλλαγεί
οριστικά από τα εναπομείναντα δικαιώματα των μισθωτών τεχνικών, που
ισχύουν έστω και σαν «γκρίζα ζώνη». Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η
καταβολή αποζημίωσης για απόλυση λόγω «μη ανανέωσης σύμβασης» και το
νομικό όριο στον αριθμό των απολύσεων, η παροχή νόμιμης άδειας με
αμοιβή, άδειες τοκετού και λοχείας για τις γυναίκες, άδειες ασθενείας ή
λόγω εργατικού ατυχήματος, τυπικό ωράριο μισθωτού, αποζημίωση των
υπερωριών.
Θυμίζουμε ότι με την προτεινόμενη σύμβαση, ο
εργαζόμενος καλείται να συμφωνήσει ότι στο εξής δε θα πληρώνεται όταν
απουσιάζει από τη δουλειά λόγω ασθένειας ή τραυματισμού, ενώ όποιος
αρρωσταίνει αθροιστικά για πάνω από 15 μέρες το χρόνο, θα απολύεται! Η
...εναλλακτική που του δίνεται, είναι να διορίσει έναν αναπληρωτή τις
μέρες της απουσίας του, για να κρατήσει ανοιχτή τη θέση εργασίας του
στον όμιλο μέχρι να επιστρέψει στη δουλειά!
Επίσης, ο εργαζόμενος υποχρεώνεται να κοινοποιεί στην εργοδοσία
οποιαδήποτε «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα», προκειμένου να
παρακολουθείται η απουσία του σε περίπτωση ασθένειας, ενώ αν χρειαστεί
να ταξιδέψει στο εξωτερικό για δουλειά της εταιρείας, θα αναλαμβάνει ο
ίδιος τα έξοδα για ασφάλιση υγείας, εμβολιασμούς και μεταναστευτικές
απαιτήσεις (π.χ. βίζα). Ο εργαζόμενος υπογράφει ακόμα ρητή «δήλωση» ότι
δεν θεωρεί τον εαυτό του υπάλληλο του ομίλου και αν θελήσει να βρει το
δίκιο του απέναντι στην εταιρεία, θα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια
της Αγγλίας ή της Ουαλίας, επειδή η σύμβαση υπόκειται στο βρετανικό
δίκαιο!
Είναι βέβαιο ότι αν περάσει αυτή η σύμβαση στο
μεγαλύτερο κατασκευαστικό όμιλο, θα γενικευτεί συνολικά στον κλάδο και
πέρα από αυτόν. Ταυτόχρονα, θα γίνει ένα γενναίο βήμα ώστε να βρει πλήρη
εφαρμογή το αντιασφαλιστικό πλαίσιο για τους μισθωτούς με «μπλοκάκια»,
που ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Από αυτή τη σκοπιά, τόσο οι όροι της σύμβασης όσο και η απόλυση της
εργαζόμενης στον όμιλο, επειδή αρνήθηκε να την υπογράψει, δεν πρέπει να
αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν εργαζόμενο, πρώτα και κύρια στον κλάδο των
Κατασκευών. Πέρα απ' όλα τα άλλα, έρχεται να «κουμπώσει» με τις νέες
ανατροπές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας και γι' αυτό
πρέπει να αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσης με το σύνολο της αντεργατικής
πολιτικής της.
