Τα πανηγύρια και ο «κόφτης»...
«Καλές
ειδήσεις» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, με
την οποία βαίνει προς ολοκλήρωση η πρώτη «αξιολόγηση».
Ο λόγος, μάλιστα, για τον οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση, είναι ότι κλείνει την «αξιολόγηση» χωρίς να πάρει επιπλέον μέτρα από αυτά που περιέχονται στη συμφωνία που ψήφισε τον περασμένο Αύγουστο, όπως ισχυρίστηκε ο Αλ. Τσίπρας στο χτεσινό υπουργικό συμβούλιο.
Από την αρχή έως το τέλος, η κυβέρνηση σερβίρει στο λαό ένα μεγάλο ψέμα. Ο «πρόσθετος έκτακτος μηχανισμός» («κόφτης» δαπανών), τον οποίο ετοιμάζεται να νομοθετήσει, αποτελεί ένα μόνιμο μηχανισμό επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, κάθε φορά που δεν πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι.
Επομένως, αποτελεί και ένα μόνιμο μηχανισμό εκβιασμού του λαού, να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο, προκειμένου να μη χρειαστεί η ενεργοποίηση του «κόφτη».
Δηλαδή, με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για την κυβέρνηση, αλλά προπάντων για το κεφάλαιο, το οποίο από τη μια «σιγουρεύει» την τωρινή παρτίδα των αντιλαϊκών ανατροπών και από την άλλη προετοιμάζει τις επόμενες.
Η κυβέρνηση αποθεώνει τον «κόφτη», με το επιχείρημα ότι δεν θα χρειαστεί να τον ενεργοποιήσει, επειδή σκοπεύει να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους που συμφώνησε με τους «θεσμούς».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να εισπράξει ή να περικόψει τα 5,4 δισ. ευρώ για τα οποία δεσμεύεται στο τρίτο μνημόνιο, που σημαίνει ξεζούμισμα και τσάκισμα του λαού.
Ήδη ανακοίνωσε ότι μέχρι τις 24 Μάη και το επόμενο Γιούρογκρουπ, σκοπεύει να ψηφίσει όλα τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», όπως το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, τα «κόκκινα» δάνεια, την αύξηση των έμμεσων φόρων και άλλα. Σ' αυτά τα μέτρα εκβιάζει τη συναίνεση του λαού, με το επιχείρημα ότι η ψήφιση και η απόδοσή τους είναι προϋπόθεση για να μην ενεργοποιηθεί ο «κόφτης».
Σε κάθε περίπτωση, τα έξτρα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπει ο «πρόσθετος μηχανισμός», αργά ή γρήγορα θα μπουν στο τραπέζι, ώστε να πιάσει η κυβέρνηση τους αιματηρούς δημοσιονομικούς στόχους. Έτσι θα ενεργοποιείται και ο «κόφτης», αφού και οι προϋπολογισμοί στηρίζονται σε προβλέψεις που τις περισσότερες φορές δεν εξασφαλίζονται.
Επιπλέον, η ελληνική οικονομία δεν είναι μέσα σε γυάλα, αλλά επηρεάζεται άμεσα από τα σκαμπανεβάσματα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό καθιστά επισφαλή κάθε πρόβλεψη για την απόδοση των αντιλαϊκών μέτρων, το ύψος του ΑΕΠ και άλλα δημοσιονομικά στοιχεία.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι τέτοιοι «μηχανισμοί αυτόματων περικοπών» ενσωματώνονται στη νομοθεσία και άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, στο πλαίσιο της διακυβέρνησης, επιβεβαιώνει αυτό που έλεγε το ΚΚΕ, ότι δηλαδή τα μέτρα που περιέχονται στα μνημόνια δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, ούτε «παρέκκλιση» από την πολιτική της ΕΕ, αλλά μέτρα στρατηγικής σημασίας για τη διαχείριση της κρίσης και την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι η κυβέρνηση παρουσιάζει σαν σωτηρία τάχα για το λαό το ενδεχόμενο να υπάρξει ανάκαμψη ή ότι θα ρυθμιστεί το χρέος, συνιστά διπλή πρόκληση.
Ακόμα κι αν ανακάμψει η οικονομία, κανένα από τα αντιλαϊκά μέτρα δεν πρόκειται να ανακληθεί, ενώ και η ρύθμιση του χρέους είναι η άλλη όψη του νομίσματος της δημοσιονομικής εξυγίανσης, που γίνεται για λογαριασμό του κεφαλαίου και μόνο. Τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός από μια αναδιάρθρωση του χρέους - που το δημιούργησαν οι καπιταλιστές με τις κυβερνήσεις τους αλλά το πληρώνει ο λαός - η οποία επιπλέον θα συνοδεύεται σε κάθε φάση της κι από νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 11 Μάη 2016.
Ο λόγος, μάλιστα, για τον οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση, είναι ότι κλείνει την «αξιολόγηση» χωρίς να πάρει επιπλέον μέτρα από αυτά που περιέχονται στη συμφωνία που ψήφισε τον περασμένο Αύγουστο, όπως ισχυρίστηκε ο Αλ. Τσίπρας στο χτεσινό υπουργικό συμβούλιο.
Από την αρχή έως το τέλος, η κυβέρνηση σερβίρει στο λαό ένα μεγάλο ψέμα. Ο «πρόσθετος έκτακτος μηχανισμός» («κόφτης» δαπανών), τον οποίο ετοιμάζεται να νομοθετήσει, αποτελεί ένα μόνιμο μηχανισμό επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, κάθε φορά που δεν πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι.
Επομένως, αποτελεί και ένα μόνιμο μηχανισμό εκβιασμού του λαού, να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο, προκειμένου να μη χρειαστεί η ενεργοποίηση του «κόφτη».
Δηλαδή, με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για την κυβέρνηση, αλλά προπάντων για το κεφάλαιο, το οποίο από τη μια «σιγουρεύει» την τωρινή παρτίδα των αντιλαϊκών ανατροπών και από την άλλη προετοιμάζει τις επόμενες.
Η κυβέρνηση αποθεώνει τον «κόφτη», με το επιχείρημα ότι δεν θα χρειαστεί να τον ενεργοποιήσει, επειδή σκοπεύει να πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους που συμφώνησε με τους «θεσμούς».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να εισπράξει ή να περικόψει τα 5,4 δισ. ευρώ για τα οποία δεσμεύεται στο τρίτο μνημόνιο, που σημαίνει ξεζούμισμα και τσάκισμα του λαού.
Ήδη ανακοίνωσε ότι μέχρι τις 24 Μάη και το επόμενο Γιούρογκρουπ, σκοπεύει να ψηφίσει όλα τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», όπως το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, τα «κόκκινα» δάνεια, την αύξηση των έμμεσων φόρων και άλλα. Σ' αυτά τα μέτρα εκβιάζει τη συναίνεση του λαού, με το επιχείρημα ότι η ψήφιση και η απόδοσή τους είναι προϋπόθεση για να μην ενεργοποιηθεί ο «κόφτης».
Σε κάθε περίπτωση, τα έξτρα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπει ο «πρόσθετος μηχανισμός», αργά ή γρήγορα θα μπουν στο τραπέζι, ώστε να πιάσει η κυβέρνηση τους αιματηρούς δημοσιονομικούς στόχους. Έτσι θα ενεργοποιείται και ο «κόφτης», αφού και οι προϋπολογισμοί στηρίζονται σε προβλέψεις που τις περισσότερες φορές δεν εξασφαλίζονται.
Επιπλέον, η ελληνική οικονομία δεν είναι μέσα σε γυάλα, αλλά επηρεάζεται άμεσα από τα σκαμπανεβάσματα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό καθιστά επισφαλή κάθε πρόβλεψη για την απόδοση των αντιλαϊκών μέτρων, το ύψος του ΑΕΠ και άλλα δημοσιονομικά στοιχεία.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι τέτοιοι «μηχανισμοί αυτόματων περικοπών» ενσωματώνονται στη νομοθεσία και άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, στο πλαίσιο της διακυβέρνησης, επιβεβαιώνει αυτό που έλεγε το ΚΚΕ, ότι δηλαδή τα μέτρα που περιέχονται στα μνημόνια δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, ούτε «παρέκκλιση» από την πολιτική της ΕΕ, αλλά μέτρα στρατηγικής σημασίας για τη διαχείριση της κρίσης και την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι η κυβέρνηση παρουσιάζει σαν σωτηρία τάχα για το λαό το ενδεχόμενο να υπάρξει ανάκαμψη ή ότι θα ρυθμιστεί το χρέος, συνιστά διπλή πρόκληση.
Ακόμα κι αν ανακάμψει η οικονομία, κανένα από τα αντιλαϊκά μέτρα δεν πρόκειται να ανακληθεί, ενώ και η ρύθμιση του χρέους είναι η άλλη όψη του νομίσματος της δημοσιονομικής εξυγίανσης, που γίνεται για λογαριασμό του κεφαλαίου και μόνο. Τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός από μια αναδιάρθρωση του χρέους - που το δημιούργησαν οι καπιταλιστές με τις κυβερνήσεις τους αλλά το πληρώνει ο λαός - η οποία επιπλέον θα συνοδεύεται σε κάθε φάση της κι από νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 11 Μάη 2016.
