Καμιά νομιμοποίηση
Είναι
κρίσιμο οι εργαζόμενοι, ο λαός να μην νομιμοποιήσουν με τη στάση τους
τη νέα αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Το
πολυνομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση και που σωστά έχει χαρακτηριστεί
έκτρωμα δεν είναι το τέλος, όπως δεν ήταν το τέλος το νομοσχέδιο για το
Ασφαλιστικό. Ηδη, ο πρόεδρος της Βουλής προετοιμάζει για ένα καυτό
καλοκαίρι παραγωγής αντιλαϊκών νομοσχεδίων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με
μπαράζ νομοθετημάτων εντείνει την επίθεση ενάντια στο λαό προς όφελος
των επιχειρηματικών ομίλων, που, με κάθε τρόπο, εκφράζουν την
ικανοποίησή τους γι' αυτό το εγχείρημα, βάζοντας στο τραπέζι και νέες
απαιτήσεις.
Σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Είτε ο λαός θα παραδοθεί άνευ όρων σε μια ανελέητη επίθεση διαρκείας είτε θα διαλέξει το δρόμο της οργανωμένης αντίστασης και πάλης όχι απλώς ενάντια στο ένα ή άλλο νομοσχέδιο, αλλά στη συνολική στρατηγική που τα γεννά. Τη στρατηγική, δηλαδή, που έχει ως στόχο την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι κρίσιμο, σε αυτές τις συνθήκες, ο λαός όχι μόνο να μην παραδοθεί, αλλά, αντίθετα, να οξύνει την αντιπαράθεσή του. Να διεκδικήσει την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων, παλιών και νέων, των φόρων, την ανάκτηση απωλειών, όλων όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσει σταθερή δουλειά με δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Να ζητήσει να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση.
Η αμηχανία, με την οποία στέκονται όλα τα άλλα κόμματα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, είναι χαρακτηριστική. Θα μπορούσαν κάλλιστα αυτήν την πολιτική να την εφαρμόσουν κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού κ.ά. Η στρατηγική τους συμφωνία στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι που δυσκολεύει τη διαφοροποίησή τους. Γι' αυτόν το λόγο θα πυκνώσουν οι αποπροσανατολιστικοί δικομματικοί καβγάδες. Δεν έχει, λοιπόν, ο λαός τίποτα να περιμένει από κυβερνητικές εναλλαγές, από αλλαγή σκυτάλης στην εφαρμογή της αντιλαϊκής επίθεσης.
Μονόδρομος για το λαό είναι η οργάνωση της πάλης, ο δρόμος της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας, της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, στην κατεύθυνση της ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, της αποδέσμευσης από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΔΝΤ κ.ά. Για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Μόνο έτσι μπορεί να μπει τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας.
'Ρ'
Σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Είτε ο λαός θα παραδοθεί άνευ όρων σε μια ανελέητη επίθεση διαρκείας είτε θα διαλέξει το δρόμο της οργανωμένης αντίστασης και πάλης όχι απλώς ενάντια στο ένα ή άλλο νομοσχέδιο, αλλά στη συνολική στρατηγική που τα γεννά. Τη στρατηγική, δηλαδή, που έχει ως στόχο την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι κρίσιμο, σε αυτές τις συνθήκες, ο λαός όχι μόνο να μην παραδοθεί, αλλά, αντίθετα, να οξύνει την αντιπαράθεσή του. Να διεκδικήσει την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων, παλιών και νέων, των φόρων, την ανάκτηση απωλειών, όλων όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσει σταθερή δουλειά με δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Να ζητήσει να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση.
Η αμηχανία, με την οποία στέκονται όλα τα άλλα κόμματα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, είναι χαρακτηριστική. Θα μπορούσαν κάλλιστα αυτήν την πολιτική να την εφαρμόσουν κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού κ.ά. Η στρατηγική τους συμφωνία στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι που δυσκολεύει τη διαφοροποίησή τους. Γι' αυτόν το λόγο θα πυκνώσουν οι αποπροσανατολιστικοί δικομματικοί καβγάδες. Δεν έχει, λοιπόν, ο λαός τίποτα να περιμένει από κυβερνητικές εναλλαγές, από αλλαγή σκυτάλης στην εφαρμογή της αντιλαϊκής επίθεσης.
Μονόδρομος για το λαό είναι η οργάνωση της πάλης, ο δρόμος της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας, της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, στην κατεύθυνση της ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, της αποδέσμευσης από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΔΝΤ κ.ά. Για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Μόνο έτσι μπορεί να μπει τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας.
'Ρ'
