Ποιός διάλογος; Αντίλογος!

Ποιός διάλογος; Αντίλογος!

Στα χρόνια της παντοδυναμίας του, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι, αν θες να περάσεις ένα μέτρο, φτιάξε μια επιτροπή ειδικών που θα το μελετήσει και παρουσίασέ το ως πόρισμά της. Αν πάλι δεν θες να περάσεις ένα μέτρο που το ζητάει επιτακτικά ο λαός, στείλε το σε διάλογο, φροντίζοντας να συμμετέχουν σ' αυτόν όσο γίνεται περισσότεροι (επιτροπές πολιτών, συνδικαλιστικά όργανα, ειδικοί, ερευνητικά κέντρα κλπ) ώστε να είναι πρακτικά αδύνατον να ομονοήσουν. Έτσι ούτε αποτέλεσμα θα βγει ούτε κανείς θα μπορεί να σε κατηγορήσει, εφ' όσον εσύ τήρησες δημοκρατικές διαδικασίες.

Το τερτίπι αυτής της πομφόλυγος, αυτής της σαπουνόφουσκας που λέγεται διάλογος, το παίζουν στα δάχτυλα όλες οι κυβερνήσεις ασχέτως χρωματικής προελεύσεως, σάμπως ο διάλογος να είναι κάποιας μορφής πανάκεια διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Μόνο που ο διάλογος στην σύγχρονη δημοκρατία δεν έχει τα χαρακτηριστικά που διέθετε την εποχή τού Σωκράτη, δηλαδή κάτι σε "πες εσύ να πω κι εγώ και όπου καταλήξουμε". Σήμερα τα πράγματα πάνε αλλιώς, κάπως σε "πες εσύ και καταλήγουμε όπου πω εγώ". Σήμερα φτιάχνει ο Κατρούγκαλος, ας πούμε, ένα πακέτο ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων, το εξετάζει με τα μεγάλα αφεντικά και, αφού καταλήξουν όλοι μαζί σε κάποιες αποφάσεις, βγαίνει και λέει "ελάτε να το κουβεντιάσουμε". Ωραίος διάλογος!

Ας υποθέσουμε όμως ότι η κυβέρνηση δρομολογεί τις διαδικασίες του διαλόγου από μηδενική βάση, δηλαδή πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι από πλευράς κυβέρνησης δεν υπάρχει καμμιά διάθεση να σαμποταριστεί ο διάλογος με κολπάκια α λα Παπανδρέου. Τί είδους διάλογος θα είναι αυτός, όπου η κυβερνητική πλευρά θα διαθέτει και το πεπόνι (τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης, τους βαθυστόχαστους πλην αργυρώνητους αναλυτές, τα δήθεν εμπεριστατωμένα συμπεράσματα πάσης φύσεως επιτροπών σοφών κλπ) και το μαχαίρι (την τελική απόφαση, η οποία εύκολα ενδύεται τον δημοκρατικό μανδύα είτε μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου είτε μιας ψηφοφορίας στην βουλή υπό καθεστώς κομματικής πειθαρχίας) ενώ οι απέναντι δεν θα διαθέτουν παρά το λαρύγγι τους; Κι αν ο διάλογος φτάσει σε αδιέξοδο, ποιός θα είναι ο αμερόληπτος κριτής που θα αποφασίσει περί της τελικής επιλογής;

Δυστυχώς, η Ιστορία λέει πως οι διάλογοι με την εξουσία είναι πάντοτε προσχηματικοί και πάντοτε διεξάγονται με μεταβλητούς κανόνες, οι οποίοι κάθε φορά ορίζονται κατά πώς βολεύει την εκάστοτε κυβέρνηση. Για παράδειγμα, πάρτε πάλι το ασφαλιστικό και, συγκεκριμένα, τα αποθεματικά των ταμείων. Όλοι ξέρουμε ότι επί ΕΡΕ διοχετεύτηκαν σε "έργα εκσυγχρονισμού και αναστήλωσης της χώρας" (δηλαδή σε ενίσχυση εργολάβων, βιομηχάνων κλπ), επί χούντας έγιναν θαλασσοδάνεια κυρίως μέσω της Αγροτικής, επί Σημίτη εξανεμίστηκαν στο χρηματιστήριο και επί Παπαδήμου (δηλαδή Σαμαρά-Βενιζέλου) κουρεύτηκαν. Και όμως, έρχεται τώρα ο Κατρούγκαλος και ζητάει διάλογο από μηδενική βάση. Παναπεί: "ό,τι φαγώθηκε, φαγώθηκε και να δούμε τι θα κάνουμε από δω και μπρος". Ήμαρτον, δηλαδή! Ποιός κάνει διάλογο με τον διαρρήκτη που του έγδυσε το σπίτι; Τί άλλο να του πεις εκτός από "φέρε πίσω τα κλεμμένα, ρε!

Θα μου πείτε ότι πρέπει όλοι να βάλουμε νερό στο κρασί μας και να χαμηλώσουμε τον πήχυ των απαιτήσεών μας διότι οι καιροί είναι δύσκολοι κι έχει πέσει φτώχεια. Συγγνώμη αλλά αυτά εγώ τα ακούω βερεσέ επειδή δεν καταλαβαίνω ένα απλό πραγματάκι: γιατί δεν με καλούσαν σε διάλογο όταν οι καιροί ήταν εύκολοι και δεν είχε πέσει φτώχεια; Ποιά λογική λέει πως πρέπει να μειωθεί το μεροκάματό μου τώρα που δεν πάει καλά το εργοστάσιο εφ' όσον τότε που πήγαινε καλά δεν ήρθε ποτέ το αφεντικό να μου πει "πάρε, ρε μάγκα, δυο δεκάρες παραπάνω γιατί πέρυσι κονομήσαμε τ' άντερά μας από την δουλειά σου"; Γιατί, δηλαδή, επιβάλλονται από την μια διάλογος για την διαχείριση της φτώχειας μου κι από την άλλη τουμπεκί για την διαχείριση του πλούτου τους;

Να κάνουμε, λένε, προτάσεις. Για ποιό πράγμα; Για το πώς θα υλοποιηθεί το μνημόνιο που εκείνοι υπέγραψαν, παρ' ότι μάλιστα εγώ τους είπα "όχι" όταν με ρώτησαν; Για το πόσα είμαι διατεθειμένος να επιτρέψω να μου πάρουν ακόμη; Δηλαδή, κάτι σαν τον διάλογο που θέλουν οι τούρκοι για το ποια νησιά του Αιγαίου θα θέλαμε να τους δώσουμε; Ή σαν τον διάλογο που κάνει ο χασάπης με το αρνί, προκειμένου να αποφασιστεί από κοινού ο τρόπος σφαγής; Αυτό κι αν είναι θέατρο του παραλόγου. Ευτυχώς που δεν ζει ο δόλιος ο Ιονέσκο γιατί θα τρελλαινόταν με όλα τούτα.

Δεν διαφωνώ ως προς το ότι ο διάλογος αποτελεί απαραίτητο συστατικό της δημοκρατίας. Μόνο που άλλο πράγμα η δημοκρατία κι άλλο η δημοκρατία ΤΟΥΣ, άλλο πράγμα ο διάλογος κι άλλο ο διάλογός ΤΟΥΣ. Κι όπως τους χαρίζουμε την δημοκρατία τους, έτσι τους χαρίζουμε και τον διάλογό τους. Στα τερτίπια τους δεν χωρεί διάλογος. Χωρεί μόνο αντίλογος. 

Αρκετά με την ψιλοκουβέντα. Με τα "ενώπιος ενωπίω" δεν γίνονται ανατροπές. Εδώ δεν έχουμε τοκ-σόου. Έχουμε πόλεμο!

Cogito ergo sum

 

    

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

ΣΤΙΣ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 7Μ.Μ.

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ 48ωρης ΑΠΕΡΓΙΑΣ  μόλις το νομοσχέδιο λαιμητόμος για την κοινωνική ασφάλιση έρθει στη Βουλή

Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ σαρώνουν κάθε εργασιακό και λαϊκό δικαίωμα. Χτυπάν την κοινωνική ασφάλιση, φέρνουν και άλλους δυσβάστακτους φόρους στις πλάτες μας, δίνουν «γη και ύδωρ» στο κεφάλαιο. Τα μέτρα τους, η προσπάθεια τους να ενισχύσουν τα κέρδη των μονοπωλίων πάει χέρι – χέρι με την καταστολή, με τη βία και την προσπάθεια φίμωσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες θα γίνουν άλλη μια φορά εφαλτήριο για να τρομοκρατήσουν τον λαό, να τον φιμώσουν, να τον βάλουν στον πάγο για να μη μιλά, να μη διεκδικεί, να μην παλεύει. Γνωστό το σενάριο.  Η πολιτική στήριξης των μονοπωλίων και του κεφαλαίου μας οδηγεί σε επεμβάσεις, πολέμους που θύματά τους έχουν τους λαούς. Χιλιάδες καταφτάνουν στη χώρα μας πρόσφυγες για να γλυτώσουν από το θάνατο και τον πόλεμο. Τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που γεννά πόλεμους και ξεριζώνει εκατομμύρια ανθρώπων.

Ας μην μείνουμε παθητικοί θεατές των εξελίξεων. Τώρα είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, ενωμένοι σαν μια γροθιά οι εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες ,άνεργοι και νέοι να δυναμώσουμε τον αγώνα μας ,να προτάξουμε τα δικά μας συμφέροντα απέναντι στην λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε που στόχο έχει το ξεζούμισμα μας για να εξασφαλίζεται ανεμπόδιστα η κερδοφορία μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών.

Στο κλάδο του εμπορίου αυτό το βιώνουμε καθημερινά με τις εκατοντάδες απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας ,την εντατικοποίηση και την απληρωσιά. Σε εξέλιξη είναι οι απολύσεις και τα κλεισίματα καταστημάτων στη ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ, οι μειώσεις και οι απολύσεις στη ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ, η επέκταση της ημιαπασχόλησης   στη πολυεθνική LIDL  και η ένταση της εντατικοποίησης σε όλα τα σουπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα. Ως πότε θα θυσιαζόμαστε για αυτούς; Ήρθε η ώρα να υψώσουμε το ανάστημα μας.  Να αποκρούσουμε την αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων.  

Οι μαζικοί δυναμικοί αγώνες του προηγούμενου διαστήματος των εργατών από κοινού με τη μικρομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους και τη νεολαία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έβαλαν φρένο στα σχέδια την Κυβέρνησης – ΕΕ – Κεφαλαίου, είναι απόδειξη της δύναμης που έχει ο οργανωμένος  εργατικός – λαϊκός αγώνας. Τα μέτρα θα είχαν ήδη ψηφιστεί και θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν είχαμε αντισταθεί με ξεκάθαρο αίτημα ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ.

Το τελικό νομοσχέδιο που φέρνει  στη Βουλή τις επόμενες μέρες η Κυβέρνηση θα είναι ακόμα χειρότερο από το αρχικό. Διαλύει ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, καταδικάζει τη νεολαία, τσακίζει νυν και μελλοντικούς συνταξιούχους. Η κυβερνητική προπαγάνδα των κόκκινων γραμμών, οι κάλπικες ψευτοαντιπαραθέσεις ανάμεσα σε κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα δεν πείθουν πλέον κανέναν.

Καμία ανοχή, καμία αναμονή. Έλα σε επαφή με το σωματείο σου, οργάνωσε την επιτυχία του συλλαλητηρίου και της 48ώρης απεργίας σε κάθε κατάστημα. 

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 7Μ.Μ.

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 6.30 Μ.Μ.   ΠΛ. ΚΑΝΙΓΓΟΣ

ΤΟ Δ.Σ.

Ματωμένα πλεονάσματα

«Ηπιότερα μέτρα λόγω πλεονάσματος»(!) είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της χτεσινής «Αυγής», εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τίτλο με το αντίστοιχο ρεπορτάζ που ακολουθεί, κομμένο και ραμμένο στις νέες παγίδες που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση. Να πείσει, δηλαδή, ότι αφού υπήρξε πλεόνασμα πέρυσι, αντί για έλλειμμα που υπολογιζόταν, τώρα η διαπραγμάτευση θα γίνει «από καλύτερη βάση»!

Με τον τρόπο αυτό η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει και να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του κόσμου ότι τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που εφάρμοσε το 2015 δήθεν «έπιασαν τόπο» και να υποθάλψει την απατηλή ελπίδα ότι τα πράγματα από εδώ και πέρα δεν θα είναι τόσο επώδυνα.

Στην πραγματικότητα, δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο. Το όποιο τελικά πλεόνασμα προκύψει για το 2015, είναι αποτέλεσμα μιας σκληρής ταξικής πολιτικής σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών. Το πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού - και μάλιστα, «μεγαλύτερο του αναμενόμενου», όπως χωρίς ντροπή επαίρεται η «Αυγή» - είναι βαμμένο κυριολεκτικά στο αίμα, από τη σκληρή φορολογία, τις περικοπές στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές, την υποχρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, την εγκατάλειψη των ανέργων.

Ενώ τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα παρθούν δεν αφορούν αποκλειστικά το ύψος των πλεονασμάτων αλλά τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που είναι αναγκαίες συνολικά προκειμένου να στηριχθεί η προσπάθεια ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.

Το όποιο πλεόνασμά τους ισοδυναμεί με αύξηση της φτώχειας και της ανέχειας, την ένταση της αγωνίας για την επιβίωση και το αύριο, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Είναι το πλεόνασμα από τη ληστεία των συντάξεων που επιβλήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον προηγούμενο Αύγουστο, την αύξηση των ορίων ηλικίας που φρενάρισε τη συνταξιοδοτική δαπάνη, αλλά στέρησε άνεργους εργαζόμενους, που θα έβγαιναν στη σύνταξη, από οποιοδήποτε εισόδημα.

Είναι το λογιστικό αποτέλεσμα της μη καταβολής σε 320.000 νέους συνταξιούχους των συντάξεών τους και των εφάπαξ, που καθυστερούν χρόνια τώρα να αποδοθούν. Είναι τα αιματηρά λύτρα του ΕΝΦΙΑ, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις επέβαλαν στα εκατομμύρια ιδιοκτητών πρώτης κατοικίας και ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε ανέπαφο. Ποτέ, άλλωστε, όπως αποδείχθηκε, τα «πρωτογενή πλεονάσματα» δεν έφεραν και αποκατάσταση απωλειών ή ανάσχεση της επίθεσης, ποτέ όλα αυτά τα χρόνια οι εργατικές - λαϊκές θυσίες δεν οδήγησαν το λαό στο ξέφωτο.

Γιατί ο ισχυρισμός για «ηπιότερα μέτρα» είναι σκέτη απάτη. Πολύ περισσότερο που τα νέα μέτρα «είναι γραμμένα χαρτί και καλαμάρι» στο 3ο μνημόνιο. Το ομολογεί και η ίδια η «Αυγή» στο σχετικό ρεπορτάζ, όπου αναφέρει συγκεκριμένα: 1% Ασφαλιστικό, 1% Φορολογικό, 1% από υπόλοιπες παρεμβάσεις, συνολικά 3% του ΑΕΠ, δηλαδή πρόσθετα 5,4 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, πέραν όσων επώδυνων μέτρων έχουν επιβληθεί μέχρι τώρα.

Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, δεν πρέπει να ξεγελαστούν. Να μην δώσουν βάση στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», που εκτοξεύονται για άλλη μια φορά. Η ολοκλήρωση της «διαπραγμάτευσης» θα σημάνει νέο Γολγοθά για τους εργαζόμενους, ενώ ήδη την επόμενη βδομάδα ξεκινά η συζήτηση και για τα Εργασιακά. Τώρα χρειάζεται ισχυρή λαϊκή απάντηση. Μπροστά μας είναι τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, η 24ωρη απεργία στις 7 Απρίλη στο Δημόσιο και η οργάνωση της 48ωρης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας. Από την επιτυχία τους θα κριθούν τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και όχι από τις κυβερνητικές υποσχέσεις και επικοινωνιακές κορόνες.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 30 Μάρτη 2016.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Μιας και η θητεία του ΔΣ λήγει τις επόμενες μέρες το σωματείο μας έπειτα από 2 χρόνια θα προχωρήσει στην εκλογοαπολογιστική γενική του συνέλευση και στις αρχαιρεσίες του. Τις επόμενες ημέρες θα καταλήξουμε και στην ημερομηνία της συνέλευσης των μελών.

Είναι σημαντικό λοιπόν να δούμε πως από τώρα θα σχεδιάσουμε την επιτυχία των εκλογών. Αναδεικνύεται επιτακτική η ανάγκη μέσα σε αυτή την κατάσταση να βγουν οι ταξικές δυνάμεις ακόμα πιο ενισχυμένες θα δώσει τόνο και αισιοδοξία στο κίνημα του κλάδου και της Αθήνας. Θα κλείσει τα στόματα όλων αυτών που θέλουν να βάλουν στη μπάντα τα σωματεία και το ΠΑΜΕ. Θα είναι ευκαιρία να πληγεί ακόμα περισσότερο ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Τα 2 προηγούμενα χρόνια με το σωματείο δώσαμε πολλές μικρές και μεγάλες μάχες. Πρωτοστατήσαμε και βοηθήσαμε στην οργάνωση των εργαζόμενων σε μια σειρά επιχειρήσεις. Προχωρήσαμε σε δεκάδες συσκέψεις , εξορμήσεις και περιοδείες και γενικές συνελεύσεις. Συμμετείχαμε σε όλους τους αγωνιστικούς σταθμούς του κινήματος στα μεγάλα συλλαλητήρια, τις απεργίες. Επιδιώξαμε οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους κόντρα στην επίθεση της εργοδοσίας. Ιδρύσαμε σωματειακές επιτροπές(ICAP, εταιρείες δημοσκοπήσεων) ώστε οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις να οργανώνουν μαζί με το σωματείο καλύτερα τον αγώνα τους, να βάζουν εμπόδια και να προλαμβάνουν τις αντεργατικές επιδιώξεις των εργοδοτών όπως για παράδειγμα απολύσεις, αλλαγές όρων σύμβασης, απληρωσιά, μειώσεις μισθών, τήρηση του ωραρίου και των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Σε μια σειρά από επιχειρήσεις όπως : Icap, G4S, Mondial Pol, Kosmocar, Metron Analysis, IMS, Opinion, Απολυμαντική, Γενική Ανακύκλωση, Στερεά Απόβλητα κ.α. το σωματείο μπήκε μπροστά μαζί με τους εργαζόμενους.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε το χρονικό πλαίσιο στο οποίο θα δώσουμε τη μάχη των εκλογών του σωματείου μας. 

Από τη μια η επίθεση στα δικαιώματα μας θα ενταθεί άμεσα με το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό νομοσχέδιο που φαίνεται ότι θα φέρει η κυβέρνηση, αλλά και στη συνολική κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Όσον αφορά το ασφαλιστικό δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν έχουν καταφέρει να το φέρουν στη Βουλή ενώ θέλανε από το Δεκέμβρη. Εμείς το καταφέραμε, τα σωματεία και το ΠΑΜΕ που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Έχουμε βάλει και εμείς το λιθαράκι μας ως σωματείο σε αυτό παρά τις αδυναμίες μας. Θυμίζουμε ότι στην τελευταία γενική συνέλευση επικυρώθηκε η απόφαση του ΔΣ για συμμετοχή στη 48ωρη απεργία όποτε κατατεθεί στη βουλή το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα λοιπόν μέσα από τις εκλογές καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να δώσουμε αποφασιστική απάντηση κλιμάκωσης στα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Δημιουργούμε εμπόδια, τους στριμώχνουμε. Δοκιμάσαμε όλα τα μείγματα, όλες τις κυβερνήσεις και προκοπή δεν είδαμε. Τώρα ήρθε η ώρα να δείξουμε εμπιστοσύνη στην δική μας δύναμη, στην δύναμη του αγώνα μας ενάντια σε εργοδότες, κόμματα που τους υπερασπίζονται, ενάντια στην ΕΕ. Κλιμακώνουμε τη δράση μας λοιπόν το επόμενο χρονικό διάστημα για να μη περάσει το νομοσχέδιο και συνδυασμένα ενισχύουμε με τη μαζική συμμετοχή μας στις εκλογές το σωματείο.

Από την άλλη το χρονικό πλαίσιο που θα διεξαχθούν οι εκλογές ορίζεται στον απόηχο των συνεδρίων της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ και λίγο πριν το συνέδριο του ΕΚΑ όπου είναι σημαντικό να βγουν ενισχυμένες απέναντι στον εργοδοτικο-κυβερνητικό συνδικαλισμό οι ταξικές δυνάμεις. Το Μάη θα έχουμε το συνέδριο του ΕΚΑ όπου σε αυτό θα σταλούν αντιπρόσωποι από τις αρχαιρεσίες που θα πραγματοποιήσει το σωματείο μας τον Απρίλη. Να μη χαρίσουμε κανένα εργαζόμενο. Να προσπαθήσουμε μέχρι και τελευταία στιγμή να γραφτεί και να ψηφίσει ο κάθε συνάδελφος στο σωματείο. Να ενισχύσει ακόμα περισσότερο το σωματείο που κατά απόλυτη πλέον πλειοψηφία το ΔΣ του συσπειρώνεται στο Π.Α.ΜΕ.

Η πορεία προς την εα γενική συνέλευση και τις αρχαιρεσίες θέλουμε να δεθεί με την προσπάθεια μαζικοποίησης του σωματείου μας, ενίσχυσης των δεσμών και δράσης σε χώρους δουλειάς, ιστορικής μνήμης, ενίσχυσης του επιπέδου των μελών και της επιχειρηματολογίας, αφορμή για ένταση και της πολιτιστικής δράσης του σωματείου.

Η οργάνωση στο σωματείο, στους τόπους δουλειάς, στον κλάδο και στις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες. Η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητα της εργατικής τάξης, της συμμαχίας της με τους αυτοαπασχολούμενους, με τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία και τις γυναίκες

Η εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση του σωματείου, που η ημερομηνία της θα οριστεί άμεσα, έρχεται να κάνει τον απολογισμό της δράσης του σωματείου αυτά τα δύο χρόνια. Να θέσει τους στόχους του επόμενου διαστήματος για το πως θα οργανωθεί καλύτερα η δουλειά του σωματείου, πως θα παρεμβαίνει σε ακόμα περισσότερους χώρους δουλειάς βάζοντας εμπόδια στους εργοδότες. Οπότε η αυξημένη συμμετοχή συναδέλφων από περισσότερες εταιρείες θα ανοίξει περισσότερο και την παρέμβαση του σε νέους εργασιακούς χώρους. Στην εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση πέρα από την παρουσία του κάθε συναδέλφου ουσιαστική κρίνεται και η συμβολή του στις αποφάσεις και στα συμπεράσματα για τις μάχες που δώσαμε, στις ελλείψεις που πρέπει να καλύψει το διοικητικό συμβούλιο μπροστά στις δύσκολες συνθήκες που έρχονται.

Ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους που οργανώθηκαν πρόσφατα στο σωματείο η συνέλευση θα βοηθήσει στην εξαγωγή πολύτιμης πείρας, θα αντλήσουν παραδείγματα μέσα από τη συζήτηση, από τα συμπεράσματα των αγώνων που δώσαμε σε μια σειρά διαφορετικές επιχειρήσεις.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ

ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ανακατεύεται η αντιλαϊκή τράπουλα

Το αστικό πολιτικό σύστημα «κυοφορεί». Νέα κόμματα, νέες συνεργασίες, με τα ίδια όμως γνωστά παλιά υλικά, στο πλαίσιο της από καιρό εξελισσόμενης αναμόρφωσής του. Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό εξετάζουν όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, τους ικανούς να υπηρετήσουν με επάρκεια το στόχο ανάκαμψης της κερδοφορίας της, μαζί και τα υπόλοιπα προτάγματά της, να λειτουργήσουν σαν βαλβίδα εξαέρωσης της συσσωρευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής, χειραγωγώντας το λαό.

Μέσα απ' αυτό το πρίσμα, ο λαός πρέπει να «κοιτάζει» τις αναδεύσεις σε όλο το εύρος του αστικού πολιτικού συστήματος. Τα σχέδια που εξελίσσονται αποσκοπούν στην περαιτέρω αντιδραστικοποίηση με τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων σε νέα ψευτοδιλήμματα που καλλιεργούνται ανάμεσα σε «μετριοπαθείς», «μεταρρυθμιστές», «ευρωπαϊστές», «κοσμοπολίτες» και «πατριώτες», «ευρωσκεπτικιστές» ,«εθνικιστές». Και οι δύο εκδοχές της αστικής αναμόρφωσης εκπροσωπούν πλευρές των αντιφάσεων της αστικής διαχείρισης, πλευρές των προβληματισμών τμημάτων του κεφαλαίου για το πώς θα εξυπηρετηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, η αναβαθμισμένη συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στα διεθνή και περιφερειακά παζάρια.
Δηλαδή, κοινός παρονομαστής αυτών των διεργασιών είναι η ευθυγράμμιση των πρωταγωνιστών τους με τις στρατηγικές αντιλαϊκές επιλογές του κεφαλαίου και μοναδικό ζητούμενό τους το πώς κι από ποιους καλύτερα θα υπηρετηθούν. Εξάλλου, αυτά τα διλήμματα διατρέχουν σήμερα το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η κινητικότητα στην «κεντροαριστερά»...

Η ανασύνθεση του χώρου της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατίας, επιχειρείται καιρό τώρα, δίχως προς στιγμήν απτά αποτελέσματα.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (κοινοβουλευτικό σχήμα ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), Φώφη Γεννηματά, απέστειλε επιστολή στον επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκη, και στον πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ Γ. Παπανδρέου, ζητώντας συνάντηση για τη συγκρότηση «πολιτικής συμμαχίας όλων των δυνάμεων του ριζοσπαστικού Κέντρου, του δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής Αριστεράς και της πολιτικής Οικολογίας».
Ενα βήμα πιο μπροστά έκανε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Κ. Σκανδαλίδης, δηλώνοντας ότι «χρειάζεται μια γενναία απόφαση καταρχήν. Η Προγραμματική Διάσκεψη που εξήγγειλε για το Μάιο η Δημοκρατική Συμπαράταξη να γίνει με την ισότιμη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, του ΚΙΔΗΣΟ, των κινήσεων και όποιου άλλου ήθελε».
Η πρωτοβουλία της Φ. Γεννηματά προσέκρουσε στην άρνηση του Στ. Θεοδωράκη, ο οποίος τής απάντησε πως «το "νέο και μεγάλο" δεν θα προέλθει με τη συνένωση των υπαρχόντων κομμάτων, ακόμη κι αν πούμε ότι συναινούμε και εμείς σε αυτήν τη συνένωση. Το "νέο και μεγάλο" θα προκύψει αν κινητοποιηθούν νέες κοινωνικές δυνάμεις έξω από αυτές που καλύπτουν σήμερα τα κόμματα» και πως «η ανακύκλωση ξεπερασμένων ιδεών και προσώπων δεν είναι σήμερα - και δεν ήταν ποτέ - η λύση. Ενας νέος φορέας είναι αναγκαίος μόνο αν καταφέρει να συσπειρώσει νέες δυνάμεις». Στην κατεύθυνση αυτή εισηγήθηκε τη δημιουργία ενός «Κοινοβουλίου του Κέντρου».
Αργότερα, εξηγώντας τι εννοεί, δήλωσε: «Αυτό που εμείς θέλουμε είναι μία μεγάλη κοινωνική καινούρια συμμαχία. Δεν θέλουμε μία συμμαχία με παλιές δυνάμεις, με παλιές ιδέες, με παλιά πρότυπα».
Ο επικεφαλής του Ποταμιού απέκλεισε από αυτήν την προσπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και την Ενωση Κεντρώων, χαρακτηρίζοντάς τους «αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις». Αντιθέτως ο Γ. Παπανδρέου, στην απαντητική επιστολή του δήλωσε ότι συμφωνεί για «σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων», πλην όμως «είναι ανάγκη να βρεθούν γύρω από το ίδιο τραπέζι όλοι, χωρίς εξαιρέσεις, όλοι όσοι τουλάχιστον αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, δημοκράτες, είτε θεωρούν ότι ανήκουν στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Νομοτελειακά, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί από αυτόν τον διάλογο και ο ΣΥΡΙΖΑ».
Με τη θέση αυτή δεν συμφωνεί η Φ. Γεννηματά που δήλωσε μέσα στη βδομάδα, «οριοθετώντας» από τον ΣΥΡΙΖΑ το εγχείρημα ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς, ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του δεν έχουν καμία σχέση με την κεντροαριστερά».
Πέραν αυτών, πάντως, η Φ. Γεννηματά επιμένει για σύσταση κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ως μόνου ικανού σχήματος να διασφαλίσει βασικά προτάγματα του εγχώριου κεφαλαίου, εντός και εκτός των συνόρων. «Πιστεύω ότι μια ισχυρή κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα και να ζητήσει καλύτερες συνθήκες για το χρέος. Πρέπει να έχει δύναμη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό για να ετοιμάσει τολμηρές μεταρρυθμίσεις για να προχωρήσει η χώρα», δήλωσε ξανά μέσα στη βδομάδα.
Είναι φανερό πως η συμμαχία που αποζητά η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εφόσον υπάρξει, θα τους προσφέρει τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν με καλύτερους όρους τη συμμετοχή τους σε μια τέτοια ή μια άλλη κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση, η κινητικότητα στην πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατία σχετίζεται και με την ολοένα και μεγαλύτερη σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στο πλαίσιο της οποίας ο Αλ. Τσίπρας συμμετείχε σε δύο συνάξεις κορυφής, μία στο Παρίσι, που διοργάνωσε ο Φ. Ολάντ, και μία στις Βρυξέλλες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η Φ. Γεννηματά δεν έκρυψε την ενόχλησή της για αυτά τα νταραβέρια που πυκνώνουν και προμηνύουν οργανική ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, σχολιάζοντας με καυστικό τρόπο: «Ακούω πολύ καλά λόγια από τον κ. Σόιμπλε και την κα Μέρκελ για τον κ. Τσίπρα. Περιμένω να τον καλέσουν και στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος».
Αξιοπρόσεκτο ήταν το πρώτο θέμα της «Κυριακάτικης Δημοκρατίας» που αποκάλυπτε συνάντηση κορυφαίου στελέχους της ΝΔ με άλλα τέσσερα στελέχη του λεγόμενου «εκσυγχρονιστικού προοδευτικού κέντρου», με αντικείμενο τη διαμόρφωση ενός νέου «φιλελεύθερου κόμματος».

...Και στα «δεξιά» της ΝΔ

Η διαφαινόμενη «στροφή» στο «κέντρο» της υπό τον Κ. Μητσοτάκη ΝΔ διευκόλυνε την ανάδυση στα δεξιά της ενός νέου κόμματος, το «μαγείρεμα» του οποίου φημολογούνταν από καιρό, στο πλαίσιο και προβληματισμών για το ρόλο της Χρυσής Αυγής, το αν θα αποκτήσει πιο «σοβαρά» χαρακτηριστικά ή αν ένα νέο σχήμα θα απευθυνθεί και στο δικό της ακροατήριο όπως και στους δυσαρεστημένους της ΝΔ.
Η νέα «απόχη» στήνεται με πρωτεργάτη τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρη, που βγήκε απ' τον «πάγο» και διοργάνωσε την περασμένη Κυριακή συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη παρουσία του πρώην στενού συνεργάτη του Αντ. Σαμαρά, Τ. Μπαλτάκου, του Π. Ψωμιάδη, της πρώην βουλευτού των ΑΝΕΛ, Σταυρούλας Ξουλίδου κ.ά.
Σε συνέντευξή του έκανε λόγο για σύσταση ενός «ΣΥΡΙΖΑ της δεξιάς», με κόμματα και κινήσεις ως συνιστώσες, με κατοχυρωμένη την αυτοτέλειά τους. «Ολοι μαζί, χώρια οι χαζοί» επέμεινε, τονίζοντας παράλληλα ότι δεν υπάρχει πολύς χρόνος, κάνοντας σαφές ότι βλέπει και εκλογές μέσα στο 2016. Φιλοτεχνώντας, ίσως, ένα προφίλ του φορέα που πάνε να στήσουν, δήλωσε «έντονα ευρωσκεπτικιστής», υπενθυμίζοντας ότι ως ευρωβουλευτής ήταν στην ίδια ευρω-ομάδα με τον Βρετανό Ν. Φάρατζ και ότι στοχεύουν και στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.
Ο δε Μπαλτάκος δήλωσε μέσα στη βδομάδα ότι προχωρούν οι διαδικασίες για ένα «αμιγώς δεξιό», «ντεγκολικό κόμμα», «τύπου Σαρκοζί», υποστηρίζοντας ότι η ΝΔ δεν καλύπτει πια αυτό το χώρο. Δημοσιεύματα στον Τύπο ανέφεραν σαν πιθανό το όνομα το «ΕΘΝ.Ο.Σ.» για το νέο φορέα και την επίσημη πρώτη του στα τέλη Μάρτη - αρχές Απρίλη και οπωσδήποτε πριν το συνέδριο της ΝΔ, που είναι προγραμματισμένο στα τέλη Απρίλη.
Γράφτηκε ακόμα ότι προσπαθούν να συστρατεύσουν στελέχη όπως ο Ν. Νικολόπουλος, ο Β. Καπερνάρος, ο Β. Πολύδωρας, ο Χρ. Ζώης, ακόμα κι ο πρόσφατα διαγραφείς από τη ΝΔ Φ. Κρανιδιώτης. Κυκλοφορούν επιπλέον φήμες ότι επίκειται μια «πολιτική» επανεμφάνιση του τέως, πιο συγκεκριμένα του γιου του Παύλου, για τον οποίο λέγεται ότι ετοιμάζεται κάποιος ρόλος, αν όχι μπροστάρη, τουλάχιστον «ιδεολογικής σημαίας» κόμματος.
Απ' την πλευρά της ΝΔ υπάρχουν εκτιμήσεις ότι ένα τέτοιο κόμμα έρχεται «κουτί» στον Κυρ. Μητσοτάκη, στην προσπάθειά του να εμφανίσει τη ΝΔ ως «υπεύθυνη» και «μετριοπαθή» δύναμη, να απευθυνθεί σε ευρύτερα ακροατήρια, που π.χ. ψήφιζαν παλαιότερα το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ ή ψήφιζαν ΝΔ, αλλά απομακρύνθηκαν επί ηγεσίας Αντ. Σαμαρά, κρίνοντας ότι μπάταρε το κόμμα πολύ προς τα δεξιά, ακόμα - ακόμα να εξαϋλώσει το Ποτάμι, να αποσπάσει το μεγαλύτερο κομμάτι από τους λεγόμενους αναποφάσιστους κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, στελέχη της ΝΔ σχολιάζουν ότι «δεν μας αφορούν τα όσα λέγονται και γίνονται, η ΝΔ καλύπτει όλο το χώρο από τη δεξιά έως το μεταρρυθμιστικό κέντρο».
Ο αντίλογος έρχεται απ' τον Φ. Κρανιδιώτη που γράφει: «Οι εξελίξεις θα είναι τόσο ραγδαίες που ... θα ξεπεράσουν και την σημερινή ηγεσία της ΝΔ, που νομίζει πως με ρετάλια του Σταύρου και ανακύκλωση σημιτανθρώπων θα φτιάξει "κεντρώο" κόμμα και κάνοντας την πάπια ή ψιθυρίζοντας την κριτική, θα πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ... Ποτέ δεν υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για ένα αληθινά συντηρητικό κόμμα, μια εθνική φιλελεύθερη δεξιά, που θα μπορεί να εκφράσει όχι μόνο τον αληθινό κόσμο των εθνικών αστικών αξιών αλλά και τις στρατιές των προλεταριοποιημένων πολιτών».

Ο έμπορος... της σοσιαλδημοκρατίας

Με τον «Σάιλοκ», τον τοκογλύφο από το θεατρικό έργο του Σαίξπηρ «Ο έμπορος της Βενετίας», παρομοίασε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ο γγ Δημοσιονομικής Πολιτικής, Γ. Κουτεντάκης. Μόνο που πάνω στη φούρια της νέας σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ να «αξιοποιήσει» για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης και τμημάτων του κεφαλαίου τις αντιθέσεις ΕΕ και ΔΝΤ, να κλείσει στα γρήγορα την «αξιολόγηση» του αντιλαϊκού της έργου και να ανοίξει τη συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους ώστε να ξαναμπουκώσει χρήμα το κεφάλαιο, ο γραμματέας ξέχασε ότι το θεατρικό έργο του Σαίξπηρ έχει για πρωταγωνιστή του όχι τον Σάιλοκ, αλλά τον Αντόνιο, τον «έμπορο της Βενετίας». Ο οποίος - στο θεατρικό έργο πάντα - δέχεται να ξεπληρώσει τον Σάιλοκ με τη σάρκα του, σε περίπτωση που δεν του ξοφλήσει το δάνειο. Καμία σχέση, δηλαδή, με τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που με το τρίτο μνημόνιο συμφώνησαν να ξεπληρώσουν το χρέος για λογαριασμό του κεφαλαίου με τις σάρκες του... ελληνικού λαού.

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μαζική διαφωτιστική δουλειά στην υπηρεσία του κεντρικού στόχου

«Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ, πολεμώντας και περπατώντας μερόνυχτα, συχνά δίχως τροφή, πολλοί και ξυπόλητοι, στους πάγους και τις θύελλες» (από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ).

***

Διαβάζοντας εκθέσεις και διαταγές του αστικού στρατού από την εποχή της ένοπλης αντιπαράθεσης με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στον αναγνώστη εμφανίζονται συχνά - πυκνά κείμενα με τα οποία οι επιτελείς του αστικού στρατού σέρνουν «τα μύρια όσα» στους αξιωματικούς τους, που δεν κατάφερναν να εμπνεύσουν τους στρατιώτες τους. Παράλληλα, τους έφερναν σε αντιπαράθεση με τους μαχητές του ΔΣΕ, για τους οποίους - οι ίδιοι επιτελείς - ομολογούσαν ότι πολεμούσαν με ένα υψηλό φρόνημα.
Πέρα από το γεγονός ότι ο φαντάρος του αστικού στρατού καλούταν να πολεμήσει για μια άδικη υπόθεση, τη συνέχεια της κυριαρχίας των εκμεταλλευτών του λαού, επίσης γεγονός - που εμμέσως το αναγνωρίζει ο αντίπαλος - είναι πως στον ΔΣΕ, για να υπηρετηθούν οι υψηλοί στόχοι για το χτίσιμο μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, γινόταν μέσα στη βράση της ένοπλης πάλης η οικοδόμηση ενός νέου τύπου μαχητή, ενός νέου τύπου ανθρώπου.
Αυτή η διαδικασία δεν αφηνόταν απλά στα χέρια των Πολιτικών Επιτρόπων (θεσμού που επίσης δεν υπήρχε στον αστικό στρατό), αλλά ήταν κάτι που γινόταν με οργάνωση έως την πιο μικρή του λεπτομέρεια. Η διαφώτιση διαπερνούσε κάθε μικρή και μεγάλη ενέργεια, γινόταν συστατικό στοιχείο της ζωής του μαχητή, της κάθε μονάδας.
Πώς γινόταν όμως αυτό; Πολύτιμες πληροφορίες αντλούμε από διάφορες εκθέσεις των Τμημάτων Διαφώτισης που βρίσκονται στο ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ. Το 1949, για παράδειγμα, είχε κηρυχτεί σε όλες τις μονάδες άμιλλα στη βάση του γενικού συνθήματος για τα τρίχρονα του ΔΣΕ, «Απάτητο Βίτσι - Απαρτος Γράμμος. ΔΣΕ Στρατός του λαού. Στρατός της Νίκης».

Απόσπασμα έκθεσης στην οποία καταγράφονται οι ανταποκρίσεις που στάλθηκαν από μονάδες του ΔΣΕ στο ραδιοφωνικό σταθμό του, στη διάρκεια ενός μόνο μήνα

Αυτή η γενική κατεύθυνση αναλύθηκε και μετατράπηκε σε δεκάδες μικρές πράξεις που διαπέρασαν τη ζωή όλων των μονάδων. Σε μια από τις εκθέσεις βρίσκουμε αναλυτικά στοιχεία για την υλοποίηση αυτού του καθήκοντος.Η διαφωτιστική δουλειά χωρίστηκε σε ενέργειες που έπρεπε να γίνουν για την προπαρασκευή της άμιλλας και εκείνες που θα γίνονταν κατά τη διάρκειά της.
Για την πρώτη περίοδο αποφασίστηκε ότι πρέπει (εκτός από τις ειδικές συσκέψεις που θα γίνουν για τη βελτίωση της δουλειάς στους διάφορους τομείς: ραδιόφωνο, εφημερίδες, λογοτεχνία κ.λπ.) να γίνουν:
-- Σύσκεψη των υπευθύνων τμημάτων για τη διαφωτιστική δουλειά στο μοναρχοφασιστικό στρατό, όπως και σύσκεψη των ανταποκριτών των τμημάτων.
-- Σύντροφοι της Διαφώτισης να παρακολουθήσουν αχτίφ και δημοκρατικές συνελεύσεις που θα γίνουν με θέμα την άμιλλα.
-- Να σταλεί σημείωμα στους Πολιτικούς Επιτρόπους μονάδων για τον τρόπο που θα πιάσουν από διαφωτιστικής πλευράς το ζήτημα της άμιλλας.

***

Ως προς το περιεχόμενο, η Διαφώτιση στην ιδεολογική προπαρασκευή της άμιλλας, αποβλέποντας στο να κατανοηθεί το νόημα και η σημασία της, καλούταν να δώσει στοιχεία: για την προηγούμενη άμιλλα και τα αποτελέσματά της, για την επίδοση των τμημάτων (π.χ. Ταξιαρχία, επίλεκτο τάγμα, στελέχη, μαχητές που διακρίθηκαν), τη μέθοδο δουλειάς, για το τι πρέπει να δώσει η νέα άμιλλα και τον αντίκτυπο που θα έχει στον εχθρό.
Να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα υλικά και τεχνικά μέσα που χρειάζονται για την άμιλλα (χαρτί, τηλεβόες, φωτογραφικό υλικό κ.λπ.). Να ρωτηθούν τα τμήματα για τις ανάγκες τους και να γίνει συμπληρωματικός πίνακας.
Κατά τη διάρκεια της άμιλλας, όλη η δουλειά της Διαφώτισης ορίστηκε ότι πρέπει να αποβλέπει στο να εκλαϊκευτεί και κατανοηθεί το σύνθημα «Απάτητο Βίτσι - Απαρτος Γράμμος. ΔΣΕ Στρατός του λαού. Στρατός της Νίκης».

Απόσπασμα από έκθεση για τους στόχους της διαφωτιστικής δουλειάς

Γι' αυτό το σκοπό, προβλέφτηκε να δοθεί υλικό που θα δείχνει το χαρακτήρα του ΔΣΕ (τις ρίζες του με το λαό, την ηθικοπολιτική του υπεροχή, την ενότητα και αδελφότητα μέσα στον Δημοκρατικό Στρατό), θα δείχνει την ποιοτική βελτίωση του ΔΣΕ, τη συμβολή μαχητών και στελεχών στην προσπάθεια αυτή (μαζικός ηρωισμός κ.λπ.), θα προβάλει τα νέα στελέχη που αναδείχτηκαν μέσα στη σκληρή πάλη του ΔΣΕ, την ικανότητα του ΔΣΕ να δίνει μεγάλες μάχες, την ανάγκη «ν' ανεβάσει ακόμα πιο ψηλά τη βελτίωση και αρτίωσή του έτσι που να γίνει ο τακτικός λαϊκός επαναστατικός στρατός που συντρίβοντας το μοναρχοφασισμό, θ' απελευθερώσει την Ελλάδα».Σ' αυτή την κατεύθυνση αποφασίστηκε να βγουν μια μεγάλη σειρά από έντυπα, μπροσούρες κ.λπ., δίπλα στην καθημερινή διαφωτιστική δουλειά.

Βρώμικα σχέδια

Η μία μετά την άλλη, ανώτατες ΝΑΤΟϊκές, αμερικανικές κι άλλες πηγές επιβεβαιώνουν ότι η ανάπτυξη στο Αιγαίο της ΝΑΤΟϊκής αρμάδας SNMG2, την οποία ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση από κοινού με Άγκυρα και Βερολίνο, μόνο τη διαχείριση των προσφυγικών ροών δεν αφορά. Αντίθετα, σχετίζεται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις εξελίξεις στη Συρία, προετοιμάζοντας και νέες πιθανές επεμβάσεις σε άλλες χώρες της περιοχής. Ανταγωνισμούς στους οποίους εμπλέκει βαθύτερα το λαό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στοχεύοντας στη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου. Επιπλέον, οι ίδιες πηγές επιβεβαιώνουν ανοιχτά ότι η λυκοσυμμαχία όχι μόνο δεν εγγυάται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, αλλά θα συνεχίσει να προωθεί το συστηματικό γκριζάρισμα του αρχιπελάγους, γεγονός που εξυπηρετεί, άλλωστε, τα συμφέροντα της Άγκυρας.

Σε αυτό το μήκος κύματος ήταν δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, του γγ του ΝΑΤΟ και του νυν ανώτατου στρατιωτικού διοικητή των δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στην Ευρώπη.

Ήρθε, όμως, και η σειρά του πρώην ανώτατου διοικητή των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη, Ελληνοαμερικανού Τζ. Σταυρίδη, να ξεκαθαρίσει μιλώντας στον «ΣΚΑΪ»:

«Είμαι ικανοποιημένος με την αποστολή (σ.σ. του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο), αλλά δε νομίζω ότι θα είναι επιτυχής στο να σταματήσει τη ροή των προσφύγων».Απαντώντας, δε, σε ερώτηση αν ισχύει η «θεωρία» ότι εν μέσω σύγκρουσης με τη Ρωσία, η Τουρκία ήθελε εδώ μια ισχυρή ΝΑΤΟϊκή παρουσία στη Μεσόγειο και στα σύνορα με τη Συρία, ο Σταυρίδης δε δίστασε να μπει στο «ψητό»: «Η κοινή λογική λέει ότι αν ήμασταν Τούρκοι και είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση εντάσεων μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, το να έχεις μια ΝΑΤΟϊκή παρουσία είναι κάτι το θετικό από την τουρκική οπτική. Οπότε θεωρώ ότι είναι λογικό να είναι κομμάτι του υπολογισμού από τη μεριά της Άγκυρας».Επιβεβαίωσε, δηλαδή, το ρόλο της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης στο Αιγαίο ως μέρους συνολικότερης συγκέντρωσης δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στην κόντρα της με τη Ρωσία σε μια περιοχή απ' όπου διαπλέουν ρωσικά πολεμικά πλοία.

Παραπέρα, ερωτηθείς ο Σταυρίδης αν οι λεγόμενες ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο μπορούν να επιλυθούν μέσα κι από το σχεδιασμό τής εν λόγω ΝΑΤΟϊκής αποστολής ή αν θα αναδυθούν «προβλήματα», απάντησε: «Δυστυχώς, πιστεύω ότι θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε εντάσεις και διαφωνίες στο Αιγαίο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας (...) Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε, είναι να επιτευχθεί ένας ευρύτερος διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που μπορεί να μειώσει τις εντάσεις σε μελλοντικό χρόνο». Βέβαια, η τέτοια ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα «καλύπτει» στην πράξη τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο. Υπάρχουν, άλλωστε, τα παραδείγματα διαταγών όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούν στο Αιγαίο και συμβούλευαν για «ίσες αποστάσεις» μεταξύ των δύο πλευρών. Διόλου τυχαία, ερωτηθείς ο Σταυρίδης τι θα μπορούσε να κάνει ένας ΝΑΤΟϊκός διοικητής σε μια τέτοια αντιπαράθεση π.χ. για το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου, παρέπεμψε ακριβώς στην εφαρμογή των τέτοιων διαταγών: «Όπως γνωρίζετε, σε αυτό που αποκαλούμε "Δόγμα Λουνς" υπάρχει η συμφωνία ότι τέτοιου είδους διαφωνίες θα επιλύονται έξω από το ΝΑΤΟικό πλαίσιο. Και πιστεύω ότι ο τωρινός διοικητής θα συνεχίσει αυτήν την παράδοση»...

Μ' αυτά και μ' άλλα αποδεικνύεται καθημερινά ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα, αλλά παράγοντας εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, παράγοντας αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Οι εξελίξεις επιβάλλουν επιφυλακή κι ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, στην προοπτική της αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ με το λαό στην εξουσία.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης Παρασκευή 25 Μάρτη 2016.

Έλληνες δωσίλογοι και φιλοναζιστές. Λίστα ατόμων και οργανώσεων (μέρος 8ον)

 

Η δίκη των δωσιλόγων δημοσιογράφων

Η δίκη των δωσιλόγων δημοσιογράφων άρχισε στις 23 Οκτωβρίου 1945. Οι κατηγορούμενοι ήταν συνολικά 17 άτομα, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν εκδότες, ιδιοκτήτες, διευθυντές ή συντάκτες κατοχικών εφημερίδων.

Παραθέτουμε τα ονόματα μερικών από τους κατηγορούμενους.

Γεώργιος Πολλάτος (εκδότης της εφημερίδας «Νέα Ευρώπη»)

Δημ. Τσούρκας (εκδότης της εφημερίδας «Απογευματινή»)

Αλέξ. Ωρολογάς (εκδότης της εφημερίδας «Απογευματινή»)

Πέτρος Ωρολογάς (αρθρογράφος)

Ιωάννης Σπαθάρης (εκδότης της εφημερίδας «Νέα Ευρώπη»)

Βασίλης Λαμψάκης (εκδότης της εφημερίδας «Νέα Ευρώπη»)

Νίκος Φαρδής (δημοσιογράφος στο Γερμανικό Γραφείο Τύπου)

Δημήτριος Ηλιάδης (εκδότης της εφημερίδας «Νέα Ευρώπη»)

Μιχάλης Παπαστρατηγάκης (αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Νέα Ευρώπη»)

Ξεν. Γιοσμάς (δημοσιογράφος)

Δημήτριος Λιανόπουλος (δημοσιογράφος)

Χριστόφορος Ελευθεριάδης (δημοσιογράφος)

Ευρυπίδης Χειμωνίδης (δημοσιογράφος)

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η φιλοναζιστική εφημερίδα «Νέα Ευρώπη» άρχισε να κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη στις 14 Απριλίου 1941.

Τα Ειδικά Δικαστήρια Δωσιλόγων

Στις 21 Φεβρουαρίου 1945 άρχισαν οι δίκες των δοσιλόγων στην αίθουσα του Εφετείου Αθηνών. Είκοσι εννέα κορυφαίες πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες του 1941-1944 παραπέμπονταν για παράβαση της 6ης Συντακτικής Πράξης του 1945 και των άρθρων 109, 123, 125 του Κ. Ποινικού νόμου. Τρεις από τους παραπεμπόμενους ήταν ήδη νεκροί: ο Ν. Καλύβας που εκτελέστηκε από μέλη της Ο.Π.Λ.Α. ενώ έβγαινε από το σπίτι του και οι Μπάκος και Πειρουνάκης που αρπάχτηκαν από τις φυλακές Αβέρωφ κατά τα Δεκεμβριανά και εκτελέστηκαν από αντάρτες του ΕΛΑΣ τον Ιανουάριο του 1945.

Από τους επιζώντες κατηγορούμενους οι 10 ήταν πολιτικοί: Ι. Ράλλης, Κ. Λογοθετόπουλος, Α. Λιβιεράτος, Σ. Γκοτζαμάνης, Ν. Λούβαρης, Β. Καραπάνος, Λ. Τσιριγώτης, Ι. Καραμάνος, Ι. Πασσαδάκης, Έκτ. Τσιρονίκος. Οι 11 ήταν στρατηγοί: Γ. Τσολάκογλου, Η. Χατζημιχάλης, Π. Δεμέστιχας, Σ. Μουτούσης, Ν. Κατσιμήτρος, Ν. Μάρκου, Πολύζος, Α. Ρουσόπουλος, Δ. Διαλέττης, Ι. Γρηγοράκης, Γ. Μπακογιάννης. Δύο ήταν ναυτικοί: ο ναύαρχος Α. Γέροντας και ο πλοίαρχος Ι. Παπαδόπουλος. Ένας ήταν εργάτης (πρόεδρος των φορτοεκφορτωτών Πειραιώς που χρημάτισε υφυπουργός Εμπορίου): ο Ε. Κανακουσάκης. Ένας δικαστικός: ο εφέτης Κ. Πουρναράς. Και ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος: ο Γ. Παμπούκας του υπουργείου Γεωργίας. Απουσίαζαν όμως ορισμένοι, που είχαν έγκαιρα εγκαταλείψει την Ελλάδα πριν από την απελευθέρωση: ο Κ. Λογοθετόπουλος, ο Έκτ. Τσιρονίκος, ο Σ. Γκοτζαμάνης και ο Α. Ταβουλάρης.

Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Θεσσαλονίκης άρχισε τις εργασίες του στα τέλη Απριλίου 1945.

Ενδεικτική βιβλιογραφία :

Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, εκδόσεις ΔΙΣ/ΓΕΣ

Λάζαρος Αρσενίου, «Η Θεσσαλία στην Αντίσταση»

Α. Βολταιράκης, «Εις την υπηρεσίαν της Γκεστάπο»

Δημήτριος Γατόπουλος, «Ιστορία της Κατοχής»

Woodhouse, «Το μήλος της Έριδος. Η ελληνική αντίσταση και η πολιτική των μεγάλων δυνάμεων»

Σόλων Γρηγοριάδης, «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974»

Στράτος Δορδανάς, «Έλληνες εναντίον Ελλήνων», εκδόσεις Επίκεντρο

Στράτος Δορδανάς, «Η γερμανική στολή στη ναφθαλίνη. Επιβιώσεις του δοσιλογισμού στη Μακεδονία, 1945-1974», εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Στράτος Δορδανάς, «Το αίμα των αθώων. Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στη Μακεδονία, 1941-1944», εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Γιάννης Δουατζής, «Οι Ταγματασφαλίτες», εκδόσεις αδελφών Τολίδη

Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, «Η ελληνική αντίσταση 1941-44 μέσα από τα μυστικά αρχεία της Βέρμαχτ»

Δημήτρης Ιωάννου, «Τάγματα Ασφαλείας. Όλη η αλήθεια», εκδόσεις Ελεύθερος Κόσμος

Νίκος Καρκάνης, «Οι δοσίλογοι της κατοχής. Δίκες - παρωδία», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή

Ι. Κολιόπουλος, «Λεηλασία φρονημάτων», εκδόσεις Βάνιας

Τάσος Κοντογιαννίδης, «Ήρωες & προδότες στην κατοχική Ελλάδα», εκδόσεις Πελασγός

Δημοσθένης Κούκουνας, «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή», εκδόσεις Ερωδιός

Δημοσθένης Κούκουνας, «Ιστορία της Κατοχής», εκδόσεις Λιβάνη

Δημοσθένης Κούκουνας, «Οι Γερμανοί στην Κρήτη 1941-1945», εκδόσεις Μέτρον

Τάσος Κωστόπουλος, «Η αυτολογοκριμένη μνήμη. Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη», εκδόσεις Φιλίστωρ

Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, «Ιδού η αλήθεια»

Mark Mazower, «Στην Ελλάδα του Χίτλερ», εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Νίκος Μαραντζίδης, «Οι άλλοι καπετάνιοι. Αντικομμουνιστές ένοπλοι στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου», εκδόσεις Εστία

Ι. Μιχαηλίδης-Η. Νικολακόπουλος-Χ. Φλάισερ, «Εχθρός εντός των τειχών», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Γεώργιος Μόδης, «Πόλεμος και κατοχή»

Σταύρος Παπαγιάννης, «Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης. Τα Τάγματα Ασφαλείας της Θεσσαλίας» εκδόσεις Σοκολη

Σταύρος Παπαγιάννης, «Τα παιδιά της λύκαινας. Οι επίγονοι της 5ης Ρωμαϊκής Λεγεώνας κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-1944)», εκδόσεις Σόκολη

Βασίλειος Σταυρογιαννόπουλος, «Η ζωή της κατοχής και τα Τάγματα Ασφαλείας», εκδόσεις Λόγχη

Γεώργιος Τσολάκογλου, «Απομνημονεύματα»

Χάγκεν Φλάισερ, «Στέμμα και Σβάστικα. Η Ελλάδα της κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944», εκδόσεις Παπαζήση

Χάγκεν Φλάισερ, Νέα στοιχεία για τη σχέση γερμανικών αρχών κατοχής και Ταγμάτων Ασφαλείας (Μνήμων, τχ.8, 1980-82)

Μενέλαος Χαραλαμπίδης, «Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα», εκδ. Αλεξάνδρεια

Τάσος Χατζηαναστασίου, «Οι εθνικιστές οπλαρχηγοί στη βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία & Θράκη»

Ιάκωβος Χονδροματίδης, «Δωσίλογοι της Κατοχής», εκδόσεις Περισκόπιο

Ιάκωβος Χονδροματίδης, «Η μαύρη σκιά στην Ελλάδα», εκδόσεις Περισκόπιο

Αθανάσιος Χρυσοχόου, «Η κατοχή εν Μακεδονία : Οι Γερμανοί εν Μακεδονία, 1941-1944»

Περιοδικό «Ιστορία εικονογραφημένη», τεύχος 540, Ιούνιος 2013

Έλληνες δωσίλογοι και φιλοναζιστές. Λίστα ατόμων και οργανώσεων (μέρος 7ον)

 

Σημαντικά πρόσωπα από το χώρο της πολιτικής :

Σωτήριος Γκοτζαμάνης (1885 - 1958) (Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά Πέλλας. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και εκλέχτηκε βουλευτής. Το 1941 διορίστηκε υπουργός οικονομικών στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Παρέμεινε στο ίδιο υπουργείο και κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Λογοθετόπουλου. Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, ο Γκοτζαμάνης διέφυγε στην Ιταλία και μετά στη Γερμανία. Το 1945 κατηγορήθηκε ως δωσίλογος και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων. Λίγα χρόνια αργότερα χορηγήθηκε αμνηστία και έτσι βρήκε την ευκαιρία να επιστρέψει στην Ελλάδα, ευχαριστημένος που γλύτωσε τη θανατική καταδίκη. Συνέχισε να πολιτεύεται και το 1954 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Πέθανε στην Αθήνα στις 28-11-1958.)

Νικόλαος Ζωγράφος (Δικηγόρος από τη Βέροια, φανατικός γερμανόφιλος και ναζιστής. Αρχικά δημοσίευε άρθρα υπέρ της Γερμανίας σε μια εφημερίδα της Βέροιας και στη ναζιστική εφημερίδα «Νέα Ευρώπη» και μετά προσχώρησε στην οργάνωση του ναζιστή Πούλου, αναλάμβανοντας διευθυντής του τμήματος προπαγάνδας. Τον Αύγουστο του 1943 ίδρυσε στη Θεσσαλονίκη το παράρτημα του «Συνδέσμου των Φίλων της Χιτλερικής Κινήσεως». Προηγουμένως είχε εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του αρχηγού του Συνδέσμου (στην Αθήνα) Γεωργίου Πριντάκη. Κατέφυγε στην Αυστρία, μαζί με άλλους ναζιστές (1944). Στις 22 Δεκεμβρίου 1945 μεταφέρθηκε δέσμιος από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, απολογήθηκε και κρίθηκε προφυλακιστέος. Τον Απρίλιο του 1947 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5,5 ετών.)

Νικόλαος Καλύβας (παλιός συνδικαλιστής, υποστηρικτής της δικτατορίας του Μεταξά και αργότερα κατοχικός υφυπουργός Εργασίας. Εκτελέστηκε τον Ιανουάριο του 1944 από μέλη της οργάνωσης ΟΠΛΑ, ενώ έβγαινε από το σπίτι του.)

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος (1886 - 1962) (προερχόταν από το στρατό, αλλά δραστηριοποιήθηκε και στην πολιτική. Γεννήθηκε στην Ευρυτανία. Το 1912 αποφοίτησε από τη Σχολή Υπαξιωματικών του στρατού. Πήρε μέρος σε πολλούς πολέμους. Συμμετείχε στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου ως υπουργός γεωργίας και εργασίας. Το 1945 καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων σε φυλάκιση 5,5 ετών. Το 1949 βγήκε βασιλικό διάταγμα που του χάριζε το υπόλοιπο της ποινής του. Το 1953 αποκαταστάθηκε αναδρομικά και προήχθη στο βαθμό του αντιστράτηγου με απόφαση του Παπάγου.)

Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος (κατοχικός Πρωθυπουργός την περίοδο Δεκεμβρίου 1942 – Απριλίου 1943, διορισμένος από τους Γερμανούς. Αργότερα κατέφυγε στη Γερμανία, όπου και εντοπίστηκε να φοράει στολή Γερμανού αξιωματικού και συνελήφθη από τους Αμερικανούς. Το 1945 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Εκδόθηκε στην Ελλάδα το 1946, αλλά πολύ γρήγορα αποφυλακίστηκε. Στις 2-1-1951 πέρασε έξω από τα κάγκελα της φυλακής, μετά από απονομή χάριτος. Πέθανε το 1961.)

Νικόλαος Λούβαρης (καθηγητής θεολογίας και υπουργός παιδείας στην τελευταία κατοχική κυβέρνηση. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών.)

Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943) (βουλευτής, υπουργός, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας επί κατοχής και θείος της Μελίνας Μερκούρη. Το 1932 αποχώρησε από το Λαϊκό Κόμμα. Έγινε ο αρχηγός και ιδρυτής του ναζιστικού κόμματος Ελλάδας. Στις 10 Δεκεμβρίου 1934 έγιναν τα εγκαίνια των γραφείων του κόμματος. Τον ίδιο μήνα ο Μερκούρης παρευρέθηκε στο πρώτο διεθνές φασιστικό συνέδριο στο Μοντρέ της Ελβετίας. Στενοί συνεργάτες του Μερκούρη και στελέχη του μικρού ναζιστικού κόμματος που ίδρυσε ήταν ο Γεώργιος Κανέλλος, ο Τροπαιάτης και ο Βιτσικουνάκης. Στις βουλευτικές εκλογές του 1936 συνεργάστηκε με το κόμμα του Κονδύλη, χωρίς όμως να καταφέρει να εκλέξει βουλευτές του. Το Μάιο του 1941, ο Μερκούρης προχώρησε στην ανασύσταση του κόμματός του και συνεργάστηκε με την ΕΣΠΟ και άλλες χιτλερικές οργανώσεις. Απεβίωσε στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1943.)

Γεώργιος Μπάκος (1892 - 1945) (Ο Μπάκος γεννήθηκε στη Μάνη και ήταν υποστράτηγος, γερμανόφιλος και στενός συνεργάτης του Τσολάκογλου. Τον αναφέρουμε εδώ, διότι κατείχε σημαντική θέση στις κατοχικές κυβερνήσεις. Διετέλεσε Υπουργός Εθνικής Άμυνας στις κυβερνήσεις Τσολάκογλου και Λογοθετόπουλου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Μπάκος είχε προτείνει να δημιουργηθεί ένα στρατιωτικό σώμα Ελλήνων εθελοντών («κυανόλευκη μεραρχία»), το οποίο θα έστελναν στο ανατολικό μέτωπο για να πολεμήσει στο πλευρό του γερμανικού στρατού. Την ίδια ακριβώς επιθυμία με το Μπάκο είχε και η οργάνωση ΕΣΠΟ. Μάλιστα στην οδό Φιλελλήνων, στο Σύνταγμα, είχαν στηθεί γραφεία στα οποία όποιος επιθυμούσε μπορούσε να συμπληρώσει μια αίτηση για να καταταγεί στην «κυανόλευκη μεραρχία». Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε ο Τσολάκογλου, στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν περίπου 2.000 αιτήσεις από εθελοντές και στην Αθήνα περίπου 200. Στις 12 Αυγούστου 1941 ο Άλτενμπουγκ τηλεγράφησε στο Βερολίνο για να πάρει τις τελικές οδηγίες για τη συγκρότηση της μεραρχίας. Όμως ο Τσολάκογλου δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα του Μπάκου και προέκυψαν έντονες αντιδράσεις από την ιταλική πλευρά. Το αποτέλεσμα ήταν να ματαιωθεί το σχέδιο συγκρότησης της μεραρχίας. Οι γερμανικές αρχές κατοχής ανακοίνωσαν πως «για λόγους τεχνικούς δεν είναι δυνατόν να σταλεί η Λεγεώνα εις την Ρωσίας». Στα Δεκεμβριανά του 1944 ο Μπάκος συνελήφθη από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Στην αρχή κρατήθηκε όμηρος στη βίλα Παπαλεονάρδου. Αργότερα μεταφέρθηκε σε άλλες περιοχές. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στις 6 Ιανουαρίου 1945 στο χωριό Κρώρα Βοιωτίας.)

Ιωάννης Πασσαδάκης (γερμανόφιλος που διορίστηκε από τις κατοχικές αρχές Νομάρχης Ηρακλείου τον Αύγουστο του 1941. Τον Ιανουάριο του 1943 διορίστηκε Γενικός Διοικητής Κρήτης. Διέφυγε στην Αυστρία. Το 1945 καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων σε ισόβια. Συνελήφθη το Μάιο του 1945.)

Γεώργιος Πειρουνάκης (αστυνομικός και υφυπουργός την περίοδο της κατοχής. Παντρεύτηκε την αρκετά μεγαλύτερή του Λαίδη Λω (Καίτη Χατζοπούλου), η οποία ήταν αντιβασίλισσα της Ινδίας. Στα Δεκεμβριανά του 1944, συνελήφθη από αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Αρχικά οι αντάρτες τον έβαλαν στη βίλα Παπαλεονάρδου. Τον Ιανουάριο του 1945 τον μετέφεραν στα Κρώρα Βοιωτίας και τον εκτέλεσαν.)

Πιπιλιάγκας (κατοχικός νομάρχης Τρικάλων)

Ιωάννης Ράλλης (1878 - 1946) (κατοχικός Πρωθυπουργός την περίοδο Απριλίου 1943 – Οκτωβρίου 1944, διορισμένος από τους Γερμανούς και πατέρας του μετέπειτα Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Ίδρυσε τα Τάγματα Ασφαλείας. Το 1945 καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων σε ισόβια. Συνήγορος υπεράσπισής του ήταν ο γιος του Γεώργιος Ράλλης και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας του μετέπειτα νεοδημοκράτη πολιτικού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1946 στη φυλακή.)

Γεώργιος Σημίτης (Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1899. Το 1940 διορίστηκε καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ. Ήταν πατέρας του Κώστα Σημίτη, βασιλόφρων δικηγόρος και στενός συνεργάτης του ναζιστή Γεωργίου Μερκούρη. Μετά από το θάνατο του Μερκούρη και βλέποντας την ήττα της Γερμανίας να πλησιάζει, αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερο για την προσωπική του καριέρα να αλλάξει στρατόπεδο. Έτσι λοιπόν, άρχισε να έρχεται σε επαφή με το ΕΑΜ και πήρε μέρος στην εθνοσυνέλευση της ΠΕΕΑ στους Κορυσχάδες.)

Αναστάσιος Ταβουλάρης (στρατιωτικός που πολιτεύτηκε και έγινε υπουργός στη δικτατορικά κυβέρνηση Πάγκαλου. Αργότερα έγινε υπουργός Εσωτερικών της κατοχικής κυβέρνησης Λογοθετόπουλου. Διέφυγε στην Αυστρία. Συνελήφθη το Μάιο του 1945.)

Έκτορας Τσιρονίκος (1882 - 1964) (Γεννήθηκε στην Αράχωβα Λακωνίας και σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή της Γαλλίας. Εργάστηκε στη γαλλική τράπεζα Κρεντί Λιονέ. Το 1903 εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και ίδρυσε μια ιδιόκτητη τράπεζα στο Κίεβο και διάφορες βιομηχανικές επιχειρήσεις. Παράλληλα διετέλεσε πρόξενος της Αγγλίας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων (1917), εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου ασχολήθηκε με ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Το 1928 μετακόμισε στις Βρυξέλλες όπου ίδρυσε επενδυτική και κατασκευαστική εταιρία. Στη διάρκεια της κατοχής διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας και Επισιτισμού, Υπουργός Οικονομικών, Υπουργός Εθνικής Πρόνοιας και Αντιπρόεδρος κυβερνήσεως. Διατηρούσε φιλική σχέση με το Γερμανό Χέρμαν Νοϋμπάχερ. Βλέποντας την ήττα της Γερμανίας να πλησιάζει, κατέφυγε στην Αυστρία και το Νοέμβριο του 1944 στην κωμόπολη Κίτσμπιχελ συγκρότησε ναζιστική «κυβέρνηση», με Πρωθυπουργό τον ίδιο. Το 1945 παραπέμφθηκε να δικαστεί στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Την ίδια χρονία καταδικάστηκε ερήμην. Του επιβλήθηκε η θανατική καταδίκη, η δήμευση της περιουσίας του, η στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων κ.α. Βέβαια ο Τσιρονίκος κατάφερε να γλυτώσει το θάνατο. Συνελήφθη στην Αυστρία το Μάιο του 1945. Στις 31 Μαΐου 1945 η Βρετανική Πρεσβεία ενημέρωσε το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ότι είχε συλληφθεί ο Τσιρονίκος, ο Πούλος, ο Πασσαδάκης και ο Ταβουλάρης και κρατούνταν από την 7^η Αμερικανική Στρατιά. Στις 26 Αυγούστου 1946 μεταφέρθηκε με το αεροπλάνο του Αμερικανού προξένου από τη Φρανκφούρτη και έφθασε στο αεροδρόμιο Χασανίου για να τον παραλάβουν οι ελληνικές αρχές. Σύμφωνα με όσα δημοσίευσε ο Νίκος Καρκάνης, ο Τσιρονίκος αμέσως μετά τη σύλληψή του από τους Αμερικανούς, φρόντισε να ενταχθεί στις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ και για το λόγο αυτό επέστρεψε στην Ελλάδα με κρατικό αμερικανικό αεροπλάνο. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1946 μεταφέρθηκε στις φυλακές του κτιρίου Ζελιώτη. Τον Ιούνιο του 1951 υπέβαλε αίτηση αποφυλάκισης. Στα τέλη Μαρτίου του 1952 αφέθηκε ελεύθερος. Πέθανε στο Γηροκομείο Αθηνών στις 1 Μαρτίου 1964.)

Γεώργιος Τσολάκογλου (1886 - 1948) (στρατιωτικός που διετέλεσε κατοχικός Πρωθυπουργός την περίοδο Απριλίου 1941 – Δεκεμβρίου 1942, διορισμένος από τους Γερμανούς. Παραιτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1942. Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων των καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Πέθανε το 1948.)

Έλληνες δωσίλογοι και φιλοναζιστές. Λίστα ατόμων και οργανώσεων (μέρος 6ον)

 

Η επίθεση του ΕΛΑΣ στις φυλακές Αβέρωφ και οι έγκλειστοι δωσίλογοι

Στις φυλακές Αβέρωφ βρίσκονταν διάφοροι Έλληνες που είχαν κατηγορηθεί για δωσιλογισμό. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι έγκλειστοι δωσίλογοι στις φυλακές Αβέρωφ έφθαναν τους 450-480. Ανάμεσά τους ήταν και ο Τσολάκογλου, ο Ράλλης, ο Γ. Κονδύλης, ο Δ. Μπακογιάννης, ο Καραπάνος, ο Πουρνάρας, ο Λούβαρης, ο Πολύζος, ο Καραμάνος, ο Κανακουσάκης, ο Μπάκος, ο Πειρουνάκης, ο Παπαγρηγορίου, ο Θ. Πάγκαλος, ο Γ. Ντάκος, ο Ν. Μπουραντάς, ο Πλυτζανόπουλος και άλλοι. Κατά τη διάρκεια των μαχών της Αθήνας, που έμειναν στην ιστορία ως Δεκεμβριανά του 1944, ο ΕΛΑΣ θεώρησε σημαντικό να αιχμαλωτίσει όσους περισσότερους δωσίλογους μπορούσε και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά για την προδοτική τους στάση κατά τη διάρκεια της κατοχής. Επικεφαλής της δύναμης που φρουρούσε τις φυλακές Αβέρωφ ήταν ο χωροφύλακας Κ. Δουκάκης, έχοντας και τη βοήθεια μιας αγγλικής φρουράς, η οποία διέθετε αυτόματα και πολυβόλα.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1944, ο ΕΛΑΣ μετά από σφοδρές συγκρούσεις, μπαίνει στις ανδρικές και γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, αφού πρώτα κατάφερε να ανατινάξει ένα τμήμα του ψηλού μαντρότοιχου που υπήρχε γύρω από το χώρο των φυλακών. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, η φρουρά των φυλακών άνοιξα τα κελιά των κρατουμένων δωσίλογων και σε ορισμένους τους έδωσε μερικά όπλα, για να τους ενισχύσουν στην άμυνα κατά των ανταρτών του ΕΛΑΣ. Μερικοί από αυτούς που έλαβαν όπλα από την φρουρά ήταν ο Μπουραντάς, ο Πλυτζανόπουλος, ο Παπαδόγκωνας, ο Βρεττάκος και άλλοι. Στο κεντρικό κτίριο των φυλακών, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν το Μπάκο και τον Πειρουνάκη. Διάφοροι δωσίλογοι μπόρεσαν μετά από παρακινδυνευμένη έξοδο να βγουν από το κτίριο και να διαφύγουν. Ο ταγματασφαλίτης Παπαδόγκωνας έφθασε μέχρι την οδό Λάμπρου Κατσώνη, όπου τραυματίστηκε από πυροβολισμούς Ελασιτών. Το μεσημέρι έφθασαν στο χώρο των φυλακών διάφορα τανκς, τα οποία θέλησαν να ενισχύσουν τους αμυνόμενους. Ο Μπουραντάς, ο Ράλλης, ο Πάγκαλος και άλλοι έφθασαν μέχρι το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τους αμυνόμενους έσπευσαν να βοηθήσουν όχι μόνο αγγλικά άρματα, αλλά και άνδρες της 3^ης Ορεινής Ταξιαρχίας.

Επικεφαλής των δυνάμεων του ΕΛΑΣ που πολιόρκησαν το κτίριο των φυλακών ήταν ο Σταύρος Μαυροθαλασσίτης (1898 - 1986), έφεδρος αξιωματικός, πολεμιστής της Μικράς Ασίας, στέλεχος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με το βαθμό του ταγματάρχη, εξόριστος στον εμφύλιο και στη χούντα και αργότερα δήμαρχος Αιγάλεω για μεγάλο διάστημα (από το 1956 ως το 1967 και από το 1974 ως το 1978). Το όνομά του στη συνέχεια δόθηκε στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της ομάδας του Αιγάλεω.

Για να δώσουμε έναν απολογισμό της μάχης στις φυλακές Αβέρωφ, θα πρέπει να πούμε ότι σκοτώθηκαν συνολικά 9 αξιωματικοί της χωροφυλακής και 50 οπλίτες. Οι κυβερνητικές δυνάμεις διέσωσαν από τα χέρια των αντιστασιακών του ΕΛΑΣ 189 κρατούμενους, τους οποίους μετέφεραν στο Παλαιό Φάληρο για μεγαλύτερη ασφάλεια. Από τους υπόλοιπους κρατουμένους, κάποιοι σκοτώθηκαν στη διάρκεια των συγκρούσεων και κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν από τους αντιστασιακούς του ΕΛΑΣ.

Στα χέρια των ανδρών του ΕΛΑΣ έπεσε συνολικά περίπου 100 – 130 κρατούμενοι. Ανάμεσά τους ήταν και ο Μπάκος, ο Πειρουνάκης και διάφοροι άλλοι.

Έλληνες δωσίλογοι και φιλοναζιστές. Λίστα ατόμων και οργανώσεων (μέρος 5ον)

 

Ο ναζιστής Πούλος και οι συνεργάτες του

Ο Γεώργιος Πούλος (1889-1949) πέρα από το ότι υποστήριξε με φανατισμό τους ναζί και ήταν μέλος της ρατσιστικής οργάνωσης ΕΕΕ με έδρα τη Θεσσαλονίκη, ανέπτυξε και πλούσια εγκληματική δράση στην περιοχή της κατεχόμενης Μακεδονίας, δολοφονώντας μεγάλο αριθμό Ελλήνων συμπολιτών του, ακόμα και αμάχων. Το δωσιλογικό – φιλοναζιστικό τάγμα που δημιούργησε ο Γεώργιος Πούλος το 1943 (γνωστό και ως «Poulos Verband»), βοηθήθηκε σημαντικά από τους Γερμανούς κατακτητές οι οποίοι του πρόσφεραν οπλισμό και στολές και στη συνέχεια επιδόθηκε σε ένα σωρό βιαιοπραγίες, εμπρησμούς, κλοπές και δολοφονίες με πολυάριθμα θύματα. Όλες αυτές οι εγκληματικές ενέργειες κατέστησαν τον Πούλο (και το Τάγμα του) ιδιαίτερα αντιπαθή στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Άλλωστε οι «Πουλικοί» έγιναν γνωστοί περισσότερο για την εγκληματική τους συμπεριφορά έναντι κυρίως των αμάχων και για τις λεηλασίες των περιουσιών των θυμάτων τους, παρά για τις επιδόσεις τους στο πεδίο της μάχης.

Παρά τις προσπάθειες του Πούλου να δελεάσει διάφορους πολίτες να καταταγούν στο τάγμα του προσφέροντάς τους σημαντικά ανταλλάγματα (συσσίτιο, μισθός του στρατιώτη, στρατιωτική στολή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τρόφιμα για τις οικογένειές τους), ελάχιστοι ήταν αυτοί που αποφάσισαν να καταταγούν.

Το Σεπτέμβριο του 1943 η γερμανική υπηρεσία SD διέθεσε στον Πούλο γραφεία επί της οδού Παύλου Μελά. Επίσης θα αναλάβει δράση στα Γιαννιτσά και την Πτολεμαΐδα. Την ίδια χρονιά ο Πούλος και οι άνδρες του καίνε το χωριό Ερμάκια.

Η εγκληματική του δράση όμως δεν θα μείνει αναπάντητη από τους αντιστασιακούς. Στις 6 Απριλίου 1944 ένα τμήμα ανταρτών από τη 10^η μεραρχία της οργάνωσης ΕΑΜ – ΕΛΑΣ χτυπά το τάγμα του Πούλου στο Βέρμιο, σκοτώνοντας 83 άνδρες του.

Οι Γερμανοί φρόντισαν να ανταμείψουν τον Πούλο για τις υπηρεσίες του, χαρίζοντάς του ένα εβραϊκό κατάστημα.

Το όνομα των Πουλικών έγινε συνώνυμο της ανεξέλεγκτης βίας και αυθαιρεσίας. Πέρα από το να εκτελούν ακόμα και αμάχους, οι Πουλικοί φρόντιζαν συχνά να λεηλατούν τα σπίτια των χωρικών και να κλέβουν το ψωμί, το σιτάρι, το τυρί και τα ζώα τους. Στις 13 Απριλίου 1944 οι Πουλικοί πήγαν στα Γιαννιτσά μαζί με τους αιμοσταγείς άνδρες του Γερμανού υπαξιωματικού Φριτς Σούμπερτ (Fritz Schubert) και σκότωσαν τουλάχιστον 75 άτομα (πέρα από τους χωρικούς που βρήκαν στους αγρούς και τους εκτέλεσαν επί τόπου). Παράλληλα, άρπαξαν τα χρήματα των θυμάτων τους, τα πολύτιμα είδη τους, τα ρούχα τους και τα παπούτσια τους και έκαψαν διάφορα σπίτια. Στη Βέροια οι Πουλικοί βίασαν 12 γυναίκες, ενώ στο χωριό Σκυλίτσι εκτέλεσαν όποιον βρήκαν μπροστά τους.

Το φθινόπωρο του 1945 πολυάριθμοι άνδρες της δωσιλογικής οργάνωσης του Πούλου είχαν μεταφερθεί από τη Γερμανία (όπου είχαν συλληφθεί από τους Συμμάχους) στην Ελλάδα. Όμως συνέβη κάτι εξωφρενικό, για το οποίο φέρει τεράστιες ευθύνες η ελληνική δικαιοσύνη. Στις 13 Δεκεμβρίου 1945  το Τμήμα Μεταγωγών Αθήνας απελευθέρωσε 70 άνδρες του Πούλου, ενώ στις 15 Δεκεμβρίου άλλοι 70 αφέθηκαν ελεύθεροι από το Τμήμα Μεταγωγών Πειραιά. Η απόφαση λήφθηκε από τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αποστολόπουλο, ο οποίος από τους συνολικά 192 κρατουμένους διατήρησε προφυλακιστέους  μόνο … τους 30 ! Στη συνέχεια, ο Αποστολόπουλος δήλωσε ότι πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση μετά από γνωμάτευση του Εισαγγελέα Εφετών και Ειδικού Επιτρόπου Δοσιλόγων Θεσσαλονίκης Αλεξανδρόπουλου. Ερωτώμενος ο Αλεξανδρόπουλος από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δήλωσε ότι όχι μόνο δεν γνώριζε τίποτα, αλλά αντιθέτως περίμενε ακόμα τη μεταγωγή των 192 «Πουλικών» από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Ο Υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ρέντης δήλωσε ότι οι άνδρες του Πούλου είχαν αφεθεί κατά λάθος ελεύθεροι. Ήταν όμως πολύ αργά. Οι περισσότεροι από τους άνδρες του Πούλου άρπαξαν κατευθείαν την ανέλπιστη ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε και έσπευσαν να εξαφανιστούν.

Στις 19-5-1945 ο Πούλος συνελήφθη στο Κίτσμπιχελ της Αυστρίας από τους Αμερικανούς. Στις 9 Απριλίου 1947 οδηγήθηκε στις στρατιωτικές φυλακές Επταπυργίου. Στις 22 Μαΐου 1947 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του Πούλου και των συνεργατών του. Πέρα από τον Πούλο, κατηγορούμενοι ήταν και οι εξής : Μαστιχούλα Πούλου, Αν. Καναβάτζογλου, Αρ. Ζαρταλούδης, Ν. Πανταζής, Θ. Λαζαρίδης, Π. Θεοδωρίδης, Δ. Καρακάσογλου, Η. Συκαμιώτης, Χρ. Σάββας, Γ. Σαπουνάς, Ν. Βουδούρης, Ι. Πετρακάκος, Χρ Καμπεριάδης και Αρ. Βλαχάκης.

Στις 2-12-1947 άρχισε η δίκη του Πούλου στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Εκτελέστηκε στο Γουδί στις 11 Ιουνίου 1949.)